Veroverd

45

Vier maanden. 16 weken. Het is me gelukt om zover te komen zonder haast depressief te worden. Ik mis Niall zo ontzettend erg. Hij heeft zich aan de afspraak gehouden en dus hebben we elke avond geskyped. Alleen gisteren niet. Ik zucht even luid terwijl ik voor de tiende keer mijn vriend probeer te bellen. 'Dit is de voicemail van nul-zes-..' Ik vloek terwijl ik mijn telefoon naast me op de bank gooi en me naar achter laat vallen. 'Godverdomme Niall, neem je telefoon op' roep ik gefrustreerd. Ik vertrouw Niall genoeg om te weten dat hij niet vreemd zou gaan, maar ik weet ook dat de jongen snel niet meer weet wat hij doet na een aantal drankjes. Liam is de enige verstandige op zo'n avond, en ik leg mijn laatste hoop dan ook in zijn handen.

'Hey Kiki!' zegt de Britse jongen vrolijk door zijn telefoon. Ik glimlach bij het horen van zijn stem. 'Thank God!'

'Nog steeds gewoon Liam' lacht de jongen. Ik grinnik. 'Heb jij Niall vandaag gezien?' Ik hoor Liam zuchten aan de andere kant van de lijn. 'Liam?'

'Nee. Sorry, ik denk dat je moet wachten tot hij jou belt'

'Hoezo? Wat is er aan de hand? Lia-'

Liam had de telefoon al opgehangen en liet me verward achter. Waarom belt Niall me niet gewoon? Wat is dit allemaal.

Wat denk jij dat er aan de hand is? :)