28.Bölüm Hastane (II)

193 13 1
                                    


İnsan annesini kaybetmeyi öğrenemez. Donup kalır sesi, yüreğin dilini anneden başka kimse bilmez. Tir tir titrer dağları, çöl olur yamaçları, çayırlarında bir ot bitmez. İnsan, annesini kaybetmeyi hiçbir vakit öğrenemez! Annesini kaybedeceğine yönelik düşleri uçurumlara gömmüştür çünkü çocukluğunda. Üzerini örmüştür yeryüzü oyuncaklarından. Ürküp dağlara göçmüştür, ürküp kentlere göçmüştür, uzaklara göçmüştür... Bu nedenle kuzgunlardan ürker insan. Çünkü kuzgunlar, insanın korkularını gömdüğünü görmüştür...

İyi okumalarr...

Hemen gidip hastaneyi ayağa kaldırdım doktorlar girdi. Hıckırıklarla ağlıyodum annem ölemez ya o olmasa ben naparım ya. Doktorlar cıktı odadan tek başımaydım bu hastanede.
"İyimi annem!"dedim.
"Malesef gece hanım kaybetdik kalpi durdu"dedi. Ne annem öldü öldü.
"Anneeeeeeeeeee!"dedim. Babam herkez sesimi duymuş sanki gelmiş.
"Kızım noldu"dedi babam.
"Baba annem öldü beni bıraktı babaaa!"dedim bağırarak babamda ağlamaya başladı. Hemen babama sarıldım oda bana sarıldı ben o kadar felaket ağlıyodumki sinir kırizi geciriyodum. Titriyodum nefes alamıyodum.
"Kızım iyimisinn!"dedi babam.
"İyim"dedim. Annemi sedyeyle götürüyolardı durdurdum onu yüzünü actım yüzü sarı ama benim annem melek oldu gitdi. Artık dönmücek ege beni aldı annemi morga götürdüler ya morga.
"Annem orda üşür götürmeyin onu!"dedim egeyi cimcikliyodum sinirden ege en sonda tokat atdı ve kendime geldim.
"Ege anneme götür beni bende onla gidicem"dedim.
"Ben buna izin verirmiyim kedicik"dedi. Annemin yarın cenazesi vardı ve ben onu güzel uğurlucaktım mezarı güzel olcaktı benim annem artık melek.

&&&&&&&&&&&&&&

Evet bugün annemi cenaze etme vaktiydi annem gitdi babam artık bana sahip cıkcak beni kolucak onun sözünden cıkmıcakmış kılasik işte. Aynanın karşısına gectim gözlerimin altı mosmor ruh giydim kendimden korktum resmen. Hemen dolapımın karşısına gectim bi tane etek üstünede bi tane tişort ve eşarp dedmya annemi güzel uğurlucaktım hemen üstümü giyindim aşağıya indim evet annem son kez bizimle bu evde kalıyodu dün gece onu bekledik adetdenmiş. Herkezin gözü bana döndü şaşırmışlar gibi. Ben takmadan annemin yanına gitdim ve onun tabutunun yanına oturdum annemi son kez görüşümdü son kez artık 'günaydın anneciğim' diyemicem evet annem beni hic bırakmıcak sandım ama bıraktı gitdi şimdi evet o çok güclü bi kadındı ve annemin gücü artık bende ben ve babam ayaklarımızın üstünde durucaktık.
"Canım hadi kalk anneni toprağa gömmemiz lazım"dedi babam.
"Tamam baba"dedim sesim kısık cıkmıştı. Annemi alıp götürdüler bizde onların peşinden gitdik. Evet annemin mezarına geldik. Onun tabutundan cıkardılar ve toprağa gömdüler bu kadarmı yani olmaz. Herkez gitdi bende annemin yanına gitdim.
"Annecim melek oldun gitdin ha. Anne unutma ben gelicem seni yalnız bırakmıcam sen benim meleğimsin artık hep kalbimdesin anne sen benim herşeyimsin bitanemsinn anne. Anne ben gelicem yine hoşcakal orada rahat uyu"dedim ve kalktım egeye sarıldım oda beni kucağına aldı mezarlıktan cıktı. Arabaya bindik ben hic konuşmadım egede konuşmadı zaten. Eve geldik ege yine beni kucağına aldı odaya cıkartı ve yatağıma yatırdı anlımdan öptü.
"Herşey çok güzel olcak inan bana"dedi ve odadan cıktı bende kendimi ukunun kollarına bıraktım...



Yakışıklı Odunum (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin