KAÇAK KOCAM

45.BÖLÜM

Umut..

Ufacık bir umuttu belki insanı hayata bağlayan..Çaresizlikle boğuşurken gelen gün ışığı gibi insanın hayatına doğan..

Emir sabahın ilk ışıkları ile muayene odasının önünde diz çökmüş sırtını duvara vermişti.Gözleri kapalı,kalbi korku ve ümit arasında sıkışmış sadece bekliyordu.

Zeynep ve Tayfun oturdukları yerden derin bir üzüntü içinde doktorun çıkmasını bekliyorlardı.Saatler geçmiş bekleyiş devam ediyordu.Nihayet açılan kapı ile yorgun gözlerini açıp duvara tutunarak ayaga kalktı genç adam.

-"Menekşe Hanzade yakınları siz misiniz? "

Tayfun ,Zeynep ve Emir üçü bir ağızdan evet deyince doktor başını sallayıp konuştu.

-"Hastamız getirildiğinde 8 haftalık gebe olduğunu tespit ettik. Yaşadığı stres ve korku ile kanaması olmuş ve bunun sonucunda gebeliği mecburi şekilde sonlandırma kararı..

Emir elini duvara koyup bekledi.Gözlerini sıkıp akan yaşları durdurmak istedi..Bebeği..yaşamıyordu artık.Devamını dinlemeden içeri koştu.Menekşe nin yorgun gözlerle ona baktığını gördü.Yaşlı gözlerini silip gülümsemeye çalıştı.Ona güç vermesi lazımdı.Elleri Menekşeye doğru uzandı.Gözleri karısının boş karnına kaydı.Menekşe nin elini öpüp ağlamaya başladı.

-''Çok korktum ..seni de kaybedicem diye çok korktum..'' gözleri karısına döndüğünde onun nasıl üzgün gözlerle baktığını gördü.

-''Emir üzülme artık iyiyiz biz .Senin yanındayız ''

Emir yanına oturduğu karısının elini biraz daha sıkıp tuttu kendini.Nasıl söyleyecekti ona bebeği aldıklarını..

Boğazındaki yumruyu yok sayıp konuştu.

-''Menekşe doktorla az önce konuştuk.Bebeğimizi ..kaybettik.''

Menekşe elini çekip mırıldandı.Karnını tutup sevdi gülümseyerek.

-''Emir bebeğimiz yaşıyor..''

Emir 'nasıl yani ' demeye kalmadan doktor içeri girdi.Kadın biraz sitemkar şekilde Emir e baktı.

-''Emir bey Menekşe hanımın bebeği yaşıyor eğer devamını dinleseydiniz bebeğimizin güçlü olduğunu ve son ana kadar rahme tutunduğunu öğrenebilirdiniz.''

Menekşe bir çocuk gibi azarlanan kocasına bakarken gülümsedi.Emir elini ensesine atıp kem küm ederken doktor hanım tekrar konuştu.

-''Eğer ben Menekşe hanıma sizle konuşmadan önce gelip bebeğimizin yaşadığını söylemeseydim şu an dediğiniz şey ile üzüntüden bebeği bile kaybedebilirdik.''

Emir yaptığı hatanın farkında özür dileyip doktora minnetle baktı.Ya önceden söylememiş olsaydı?..Doktor odadan çıktığında Menekşe eliyle kocasını yanına çağırdı.

-''Emir biz iyiyiz babamızda yanımızda daha ne isterim.Hadi artık evimize götür bizi.''

Emir gülümseyip alnını öpüp biraz geri çekildi.Gözleri kenetlenince fısıldadı dudağına doğru .

-''Size birşey olsa yaşayamazdım ..Katil olurdum ..''

Alnını bir kez daha öpüp geri çekildi.Taburcu işlemlerini halletmek için odadan çıktığında Zeynep ve Tayfun un homurtusunu duydu.

-''Eh ama Emir ne yaptınız içerde kaç dakikadır?''

Zeynep içeri fırlayıp Menekşeyi kucakladı.

-'' Ah Menekşe ya nasıl korktum canım.Ama ikinizde iyisiniz ya önemli olan o.Doktor yatış verdi sana.Bol bol istirahat canım.İşi unut bir süre.''