KAÇAK KOCAM

29.BÖLÜM

29.bölüm

Saatler kala erken gelen bölüm!
Süprizzz

Menekşe sarıldığı kollardan yavaşça ayrılıp kafasını kaldırdı.Emir ona şefkat ve özlemle bakarken yutkundu.Sesini bulup konuşması lazımdı fakat ne olduysa konuşamıyordu.Niye en zor anında karşısına çıkıyor onu en zayıf anında yakalıyordu ki sanki ?

Nihayet kendini toparlayıp konuşabildi.

-"Ben..ben bir an kendimi tutamadım,pek iyi değilim "

Emir kadının kendine açıklama yapmaya çalışması ve böyle çaresiz ,dolmuş gözleriyle bakması ile bir adım öne çıkıp ona tekrar kollarına almak için deli gibi istek duydu.Menekşe adamın bir adım atması ile hemen arkasını dönüp çantasını eline aldı.Onun buraya gelmesi,konuşmaları ..az önce yaşadıkları duygu yüklü sarılma hepsi yanlıştı.Bir karar almıştı ve onu sonuna kadar uygulayacaktı.

-"Emir buraya bir daha gelme ..bu yalnış.Biz önümüzdeki hafta boşanacağız.Birbirimizi görmememiz en mantıklısı."

Emir karısının değişen duygu karmasasi ile şaşkınca kadına baktı.Bu kadın onu şaşırtmayı her daim başarıyordu.Az önce kollarına bir kız çocuğu gibi sokulup şefkat arayan kadın gitmiş yerine tekrar eski Menekşe gelmişti.

Dişlerini sıkıp burnundan soludu.

-"Boşanma meselesini unut,senden asla boşanmayacagim.Hem az önce tıpkı ilk evlendiğimiz zamanlarda olduğu gibi ..kocan olduğumu hatırlayıp yamacıma gelmiştin..senden daha ne kadar özür dilemem gerekiyor.Bin kere diledim Menekşe..İnat etme yazık etme bize..Seni seviyorum ..."

Menekşe ani gelen itirafla yüzünü soğuk tutabilmek için üstün bir çaba harcadı.Bir hata yaptın ve Sürüneceksin.. Diye içinden geçirdi.

-"Geçmişe mazi derler.Eskisi gibi olmam artık imkansız.Boşandıktan sonra hür bir kadın olacağım.O zamanlar seninle zorla evlendiğim için bana bunları reva görüp hiç acımadın..Bende sana acımayacağım Emir.!"

Çantasını alıp kapıdan hışımla çıkarken arkasından gelen gürültüye bakmadı bile.Emir duyduklarıyla ayağını sandalyeye geçirirken tek yaptığı sinirle kasılan çenesini sıvazlamak oldu.Menekşe onu ölüme götürecekti..Bunca sıkıntının arasında ne vardı onu affetse..derdine derman olsa..

Çağrı ellerini cebine sokmuş,yaşanan olayı kameradan büyük bir kibirle izledi.Menekşenin Emir 'i affetmemesi işine gelmişti.İyiki kadının odasına gizli bir kamera koydurmuştu.Böylelikle her an onu izliyordu,Ece kadar sıcak olmasa da ona benzemesi yeterdi bile.

Keyifle önce Menekşe nin hızla çıkışını ardından Emir in sinirden ve çaresizlikten kasılmış yüzünü izledi.Umutluydu.

Emir iç sıkıntısı ile anahtarı çevirip içeri girdi.Koskoca ev adama dar geliyordu sanki.Elini yüzünü yıkayıp pantolonunu çıkardı.Gömleğide yeri boylayınca altında kalan çamaşırı ile soğuk çarşafın içine girdi.Gözlerini bir süre kapattı.Elini yastığın altına sokup kokusu gitmiş olan pijamayı burnuna götürdü.Kokladı.Özlem burun direğini sızlatıyordu sanki..Yanındaki yastığa karısının pijamasını koyup izledi.Kafayı mı sıyırıyordu yoksa? Ne vardı şimdi şu yastıkta olsaydı başı..Gerçi orada bırakmaz alır göğsüne yatırırdı hemen.

Daha fazla düşünmemek için gözlerini kapattı.Her gece olduğu gibi elinde eskiyen pijama ile huzursuz bir uykuya dalış yapmıştı bile..

-"Emir..,erkeğim.."

Nefes sesleri birbirine karışırken Emir kadının her sözüyle hareketlerini hızlandırdı.Sert devinimlerle kadının içinde gidip gelirken sırtında hissettiği tırnaklarla inleyip kafasını kadının boynuna koyup hırıltılı şekilde boşaldı..Ağzından ise altında yatan karısının adı ardarda döküldü..