KAÇAK KOCAM

52.BÖLÜM

Söz verdiğim gibi yeni bölüm sizlerle..Yanımda olan herkese teşekkürler.

  İYİ OKUMALAR..  

Zeynep üzerindeki toz pembe elbiseye bakıp yüzünü buruşturdu.Hamileydi ve birazdan sözlenecekti.Filmlerde bile olmayacak olan şeyler başına gelmeye başlamıştı.Kimin ahını almıştı da bunları yaşıyordu acaba ? Gözleri düşünceleri yüzünden dolmaya başlayınca tavana baktı.Böylelikle ağlamasını durdurmayı umdu.Annesi onun ağladığını görmüş ve kaç defa vazgeçmesi gerektiğini söylemişti.Yaptığının yalnış olduğunu bilse de bu psikolojide  doğruyu  yalnışı düşünecek ve düzeltecek hali yoktu.Menekşe ile konuşup rahatlamıştı sabah hatta arkadaşı ona Tayfuna güvenmelisin diye bir ton öğüt vermişti.Acaba Tayfun ne yapıyordu şimdi ..?Angel i ile parti parti geziyor, lüks mekanlarda gazetecilere poz veriyorlardır diye düşündü.Onun kendini sevdiğine inanamıyordu hala..Bir zamanlar sevmişti bunu bakışlarından anlamıştı.Elindeki peçeteyi göz altına bastırıp rimelinin akmasını engelledi.İşte ne zaman onu düşünse ağlayası geliyordu...

Küçük kız kapıyı açıp içeri girdi.Ablasının aynaya bakarak ağladığını görünce arkasından sarılıp konuştu.

-''Abla niye ağlıyosun ?Sen içerdeki abiyi sevmiyosun ben anladım..sen şeyi seviyosun..Böle uzun boylu dev gibi bi abi vardı ya .Bi kere bizim eve gelmişti kapıya hani.Sen peşinden koşmuştun ..Onu seviyosun dimi ?''

Zeynep kız kardeşinin daha ilkokula gitmesine rağmen aylar önce olan olayı hatırlayıp bir de kendine Tayfunu hatırlatması ile iyice kendini bırakıp yere çöktü.Kardeşine sarılıp hüngür hüngür ağlarken tek istediği şu an bulunduğu bu saçmalıktan uzaklaşmaktı.

Yaşlı kadın kapıyı aralayıp kızlarına bakmak için kapıyı açınca kızlarını sarmaş dolaş ağlarken gördü.Şaşırıp yanlarına gitti telaşla.

-''Nazlı !kızım sen içeri git bakalım ben bir ablanla konuşayım ''

Küçük kız ablasının yanaklarından öpüp odadan çıkınca annesi Zeynep i yerden kaldırıp koltuğa oturtturdu.

-''Güzel kızım neyin var söyle artık bak kaç gündür ağzına bir lokma atmadın.Sevdiğin varsa söyle gelsin onunla evlendirelim seni.Ama hiç sevmediğin bir insanla da olmaz yavrum.İyi düşün.''

Zeynep siyaha boyanan peçeteyi gözünden çekip annesine baktı.Gözleri kan çanağına dönmüş altında kırmızı benekler çıkmıştı.Ağzından tek bir kelime döküldü.

-''Hamileyim anne !''

Kadın hii diyerek elini ağzına kapatıp arkasına baktı.Kapının kapalı olduğunu görünce kızının yüzüne bakıp :

-''Kızım sen ne diyosun ?Hamilelikte nerden çıktı?Tövbe ! Doğru mu yoksa bak yüreğime inecek!!''

Zeynep başını sallayınca kadın eli ağzında kısık sesle sordu.Sanki biri duyacak gibi sessizdi.Üzgün olduğu sesinden bile anlaşılıyordu.

-''Babası kim ?''

Zeynep akan gözyaşlarını silip elindeki peçeteyi sıktı iyice.Babasının başka kadınla evleneceğini söyleyemezdi.

-''Babası ..yok.Onun hem annnesi hem babası da ben olucam anne ..''

Yaşlı kadın ayağa kalkıp biraz dolandı.Bir çıkar yol düşünmeye çalıştığı belliydi.Olan olmuştu artık üzülse de şu an ona bile vakit yoktu.İçeride söz için bekleyen bir aile vardı.O çocuğun da günahına girmek olmazdı.Tek çare Zeynep i evden çıkarmaktı gerisini kendi hallederdi.Ama nasıl kimle çıkaracaktı??