Chapter 51

202 7 0
                                    


"OMYGOSH! I'm so excited sa batman vs superman friends" Hysterically na sagot ni Roberta

Tinignan lng namen siya ni Peggy.

"Seriously kanino ka naeexcite kay superman or sa story?" tanong ni Peggy

Humarap sa amin si Roberta with matching beautiful eyes in his face

"Well, of course kay Fafa Clark kent ay este sa story noh" sagot nya

"Hay nako naman talaga, hala sige bumili ka na ng ticket tsaka ang gwapo nyan noh asa ka namang patulan nyan " sabe ni Peggy

Natawa nlng ako. Actually pag nakikita ko talaga ang poster ng batman vs superman naalala ko si Kuya Ashton. When Kuya Beau disappeared he also disappears.

"Eto naman, super fan ako ng comics noh. Tsaka cyempre natutuwa lng ako kase ang gwapo nung gumanap talagang match na match sa role na superman , o sha bili na nga akey baka anuhin mo pa ako eh" sabe ni Roberta.

Pumunta sa pila si Roberta na medyo may kahabaan. Ang dami naman kaseng nanunuod.

"Oh may iniisip ka na naman dyan noh?" tanong sa akin ni Peggy

"Nako wala ah, iniisip ko lng na ang tagal naman ng movie na to two and half hours" sabe ko.

Well totoo naman, kase 5:40 pm ung oras na gusto namen tapos matatapos ng aroung 8:30.

"nako yan ba talaga?" takang tanong pa sa akin ni Peggy

Ngumiti ako sa kanya for assurance.

"Yeah, ano ba gusto nyong pagkain?" pag iiba ko ng tanong. Ayoko lng kaseng pag usapan pa yung mga nararamdaman ko. Tinignan muna ako ni Peggy bago nagsalita.

"Well, kettle corn nalng masarap pa kesa sa pop corn dyan. Tsaka gusto ko ng fries at pineapple juice sa Jollibee. Gusto mo samahan na kita?" Tanong ni Peggy

Umiling kagad ako. "Nako, kaya ko na, tsaka bantayan mo nlng yan si Roberta oh, obsess na obsess kay superman eh, baka matunaw ung poster" sabe ko.

Natawa nlng ako sa itsura ni Roberta, talagang he can't get his eyes from the poster.

"O sha, sabe mo eh. Baka ano pang gawin ng baklita na to " sabe ni Peggy

Lumakad na ako sa may tindahan ng kettle corn.Hindi naman gaanong kalayuan ung bilihan. Gusto ko rin mapag isa kahit saglit lng. May naalala kase ako sa tuwing nanunuod ako ng isang comic movie. Ayoko namang mag alala pa lalo ung mga kaibigan ko. I shook off my head. Bakit ko pa inaalala yung mga bagay na matagal ng tapos. Kahit naman alalahanin ko yun, my life will never be the same. I'm stronger but still vulnerable from pain. Maybe Peggy was right, I'm pretending to be strong. I think that will be my self defense; I don't want people around me think that I'm weak. Ok na yung mga kaibigan ko na lng ung nakakaalam.

Natuwa ako kase may bagong flavour ang kettle corn. The choco fudge flavour. I love sweets kaya yun ung pinili ko para sa akin, yung dalawa kase gusto nila ung sweet corn. Mas affordable pa nga tong kettle corn kase large nila 50 pesos and extra large is 75 pesos. Compare sa pop corn na small nasa 75 pesos na kagad. Price and quality wise.

Ang daming sale sa mall ngayon, pero cyempre tipid mode. Kahit may kalakihan yung sweldo ko at medyo mababa yung bayarin ko cyempre tipid tipid rin pag may time. Tsaka ok na ako sa simple tee shirt, simplicity is beauty noh. Habang nag lalakad ako wth matching window shopping, I saw a familiar built of body sa isang shop. I can't be mistaken si Caleb toh.

I miss my twin brother. Nararamdaman kaya nya yung mga nararamdaman kong lungkot. Well I think hindi, because hindi naman nya naramdaman yung hirap na pinag daanan ko. I immediately walked away from that store. Ayokong magpakita sa kanila. I'm not yet ready. Mas ok na rin tong buhay ko ngayon, mas marami akong natutunan. I've become more independent. Life is not a fabled bed of roses as we know it, sometimes when woked up to that kind of bed it's hard to adapt to what we are right now.

Dumaan na ako sa may Jollibee. I ordered 5 large fries and I knew that it cost a bit fortune. Para pa namang ginto ang mga fries na to compare sa burger steak or sa yumburger, then three large pineapple juice. Naramdaman ko nalng na nag vivibrate yung cellphone ko. Peggy's calling

"Hello teh, san ka na?" tanong nya.

"Papunta na ako dyan" sabe ko at binibit ko na yung fries at yung juices.

" Ok sige, wait ka nlng namen sa dun sa may malaking poster ni superman, tong baklita na to eh" sabe nya. Natawa nlng ako. Ok nga yung eh makikita ko sila kaagad.

"Ok sige on the way na bye bye" sabe ko then binaba ko na yung phone koat nilagay ko sa bag.

Hindi ko namalayan na nabangga pala ako ng isang lalaki. Nahulog tuloy ung bitbit ko na kettle corn at yun fries pero hindi natapon. Medyo nainis ako

"Ano bayan, alam naman kaseng ang dami kong dalahin at may naglalakad, hindi pa umiwas kainis" sabe ko sabay dampot sa mga nahulog. Nakita ko na tumulong ung lalaki

"Sorry miss" sabe nya at sobrang familiar yung boses na yun.

Nang nasa kamay ko na yung mga pinamili ko tumayo na ako at tinignan yung tao. Nagulat ako kase after all these years makikita ko siya in unexpected moment.

"C-cass..." he said. Kuya Beau said.

Umiwas ako at naglakad palayo sa kanya. Nagflashback lahat ng pangyayari simula nung iniwan nya ako.

"Cass wait" sabe nya sabay hawak sa balikat ko. Tumigil ako at humarap sa kanya.

"What?!" Iritang sabe ko. Pag ayoko pa namang kausap yung tao talagang naiirita ako.

"K-kamusta ka?" he asked.

"K-kamusta ka?" he asked

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

 I smirked

"Really? Talagang sa akin mo pa yan sinabi? " mataray kong sagot sa kanya. Kapal naman ng mukha nyang itanong sa akin kung kamusta ako. Nakita ko nlng na papalapit si Caleb sa pwesto namen

"Kuya, I bought something cool and..... C-cass?" Gulat na sabe nya ng makita ako.

Parang mas lalong sumama yung pakiramdam ko sa narinig ko

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

Parang mas lalong sumama yung pakiramdam ko sa narinig ko. So after all these years ok na pala sila. Great, so great.

"So you fucking know the answer to your fucking question" Pabalang na sabe ko sa kanya at sabay lakad ng mabilis.

Habang naglalakad ako hindi ko maiwasang umiyak. Naiiyak ako kase mas lalo akong nasasaktan. Dumaan muna ako sa C.R. ayokong makita ako nila Peggy na ganito ako. So ok nap ala sila at habang ako, nahihirapan. Tang inang buhay, alam ko sa sarili ko na bibihira lng aong magmura pero shit ang sakit. Sana mawala na tong sakit na to. Kaya ko to. Iniyak ko nlng ung sakit na nararamdamn ko. Naramdaman ko na naman na tumutunog yung cellphone. Hinahanap na nila ako. Inayos ko muna yung sarili ko. Kaya ko to, dapat hindi ako papaapekto sa kanila. Yeah show them na malakas ka na. TInext ko nlng si Peggy na dumaan lang akong C.R. at on the way na talaga.

Kaya ko to. Nobody can drag me down this time I promise. 

P.S. I Love You Kuya #Wattys2016Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon