Hoofdstuk 1

850 44 13
                                        

10...9...8...7...6...5...4...3...2...1... GELUKKIG NIEUWJAAR !!!!
'Eindelijk' dacht ik. Nu was ik 16. 'Gelukkig nieuwjaar en een happy birthday!' riep Jake en kuste me op de wang. Jake was mijn beste vriend, met hem ging ik altijd naar al de leuke feestjes en fuiven.'Wat denk je? Je eerste legale pintje?' vroeg hij lachend. 'Kom maar op' lachte ik. Jake duwde zichzelf door de mensenmassa naar de toog.'Hey jarige!'. Het was Kelly, mijn andere beste vriendin. Aan haar kon ik alles kwijt, ze stond altijd voor me klaar.'Eindelijk 16' lachte ik.'En hoe voel je je?' vroeg ze lachend. 'Fantastisch' lachte ik. Jake kwam terug met 2 pintjes in zijn hand.'Wat fijn dat je ook aan mij gedacht hebt' lachte Kelly en pakte snel het andere pintje. Jake zuchte en rolde met zijn ogen. 'Fijn, nu kan ik nog eens teruggaan...' zuchte hij en draaide zich weer om. Kelly en ik lachten.'Was dat nu echt nodig?' vroeg ik.'Bij Jake is het altijd nodig' lachte ze.'Omg, dit is een goed nummer! Kom je mee dansen?'. 'Natuurlijk' lachte ik en zette mijn pint op het dichtstbijzijnde tafeltje.

'Opstaan, slaapkop' zei mam en trok het deken van mijn bed. Ik haat het wanneer ze dat doet, wie niet? 'Het is al 11 uur' zei ze.'Hmmm...' klaagde ik en trok het deken terug op mijn bed. 'Dan had je het ook niet zo laat moeten maken vannacht' zei ze.'Maak je klaar, we gaan naar oma om je verjaardag te vieren'. Wat later zaten we in de auto op weg naar oma. Ze had waarschijnlijk een taart gebakken of pudding gemaakt.'Hoe was het gisteren?' vroeg Nina nieuwsgierig. Ze was nog maar 12, dus mocht ze van mam niet naar fuiven of feestjes. 'Het was wel leuk' zei ik nog half inslaap. 'Volgend jaar moet je ook is komen'. Nina keek meteen naar mam.'Mag dat? Mag ik volgend jaar naar de nieuwjaarsfuif?'. Mam zuchte en keek naar pap, die zich er duidelijk niet mee wilde bemoeien.'Dat zullen we dan wel zien' zei ze.

'Happy birthday to you, happy birthday to you, happy birthday dear Jana, happy birthday to you!'. Ik blies al mijn kaarsjes in 1 keer uit. Op dat moment leek het of er iets in me veranderde. Ik wist niet wat of hoe, maar het voelde vreemd. De rest van het kleine familiefeestje verliep normaal. Een beetje praten, wat taart eten,....Toch bleef ik zitten met dat rare gevoel dat er iets verandert was, iets wat me beïnvloed had...

'Hier is onze jarige meid!' lachte Kelly en gaf me een knuffel.'Hoe was het vannacht nog?' vroeg Jake die er ook al was.'In heb jullie niet meer gezien sinds ik dat pintje ging halen'.'Oh, we hebben gewoon nog wat gedanst en zijn toen naar huis gegaan' lachte ik. 'Gaan we baar binnen, ik bevries hier' klaagde Kelly en wandelde al richting de ingang.'Typisch' lachte Jake. Ik rolde met mijn ogen en volgde hen de bioscoop in. Nadat we onze tickets gekocht hadden dwaalden we nog wat rond in de snackbar.'Jana?'. Ik draaide me verbaasd om.'Jana, je bent het echt' lachte een jongen. Hij kwam me vaag bekend voor, al wist ik niet meer van waar.'Hey' zei ik vriendelijk.'Ik ben het, Mathias' lachte hij.'Van gisteren, nou ja, vandaag eigenlijk'.'Oh ja, natuurlijk, Mathias' lachte ik alsof ik nu wel wist wie hij was.'Weet je nog dat je me vertelde om er gewoon voor te gaan?' vroeg hij.'Nou dat heb ik gedaan, en raad is, ze zei ja! We zijn hier nu samen op date, het jaar kon niet beter starten'. 'Dat is geweldig' lachte ik.'Echt hé' lachte hij en draaide zich schuin om.'Ik moet gaan, maar we houden contact oké?'.'Zeker' zei ik.'Wie was dat?' vroeg Kelly verward.'Ik heb absoluut geen flauw idee....' zuchte ik. Jake stond al aan te schuiven aan de kassa dus pakte ik snel een zak chips en een cola en ging bij hem staan.

Doorheen de rest van de dag bleef ik denken aan Mathias. Hij had me duidelijk herkent, maar ik hem niet. Ook dacht ik dat het iets te maken had met de verandering die ik gevoeld had. Ik werd gek, het kon haast niet anders. Een jongen als Mathias zou ik me toch moeten herinneren? Hij was nu niet bepaald van het onopvallende type. Zijn rossig haar stak alle kanten uit en hij had de lengte van een basketballer. Toch wist ik het niet. Ik wou het ook niet aan Jake of Kelly vertellen, ze zouden me gek verklaren...Die avond ging ik met een vreemd gevoel slapen. Er was iets verandert, ik wist het zeker.

De 12 kinderen(#1)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu