De 12 kinderen(#1)

Hoofdstuk 3

'Gelukkige verjaardag!' zeiden ze tegelijk en schoven de taart dichterbij. Ik keek ze lachend aan.'Komop Maarten' lachte mam.'Blaas je kaarsjes uit'. Mam werkte is het dierenasiel om de hoek en pap werkte als dierenarts. Ze hadden elkaar dan ook via hun werk ontmoet. Ik sloot mijn ogen en blies mijn kaarsjes uit. Op dat moment voelde ik iets raars, iets vreemd. Er veranderde iets binnenin mezelf. Toen ik mijn ogen weer opende zag ik nog steeds de lachende gezichten van mijn ouders.'Fijne 16de verjaardag' lachte pap en zette een doos op tafel. Ik herkende de doos onmiddellijk. Het was een speciale doos, om dieren in te vervoeren. Ik keek ze met grote ogen aan.'Maak open dan' lachte mam. Ik opende langzaam de doos. Het was een puppy! Ik pakte hem eruit en zette hem bij me op schoot.'Omg, jullie hebben echt een hond voor me gekocht!' riep ik blij.'Je wou toch al zo lang een hond, niet waar?' vroeg pap. 'Hij komt uit het asiel, zijn naam is Felix'.'Hallo Felix' lachte ik.'Ik beloof dat ik goed voor hem zal zorgen, echt waar'.'Daar heb ik alle vertrouwen in' lachte mam.

'Heb je echt een puppy gekregen!?' vroeg Max verbaasd.'Jep' lachte ik. 'Gelukzak, mijn pa is allergisch' klaagde hij. Ik rolde met mijn ogen. 'Mijn cadeau valt in het niets in vergelijking met dat van je ouders'. 'Geef het toch maar' zei ik.'Just to be sure weet je'. We lachten.'Hier' zei Max en gaf me een pakje. Het was ingepakt in het inpakpapier van Game&zo en had de vorm van een dvd.'Wat zou dat nu zijn' zuchte ik.'Je mag 3 keer raden' lachte Max.'Hmmm, dit is moeilijk' zuchte ik.'Ik heb echt geen idee wat er mogelijk zou kunnen inzitten'. Max barste in lachen uit.'Gast, maak het gewoon open!'. Ik opende langzaam het pakje om Max wat te plagen. 'Oh mijn god, een videogame' zei ik alsof ik verbaasd was.'Dat had ik totaal niet zien aankomen!'. Max rolde met zijn ogen.'Bedankt Max' lachte ik.'Dat dacht ik al' zei hij. Wat verder in de straat stond een grote herdershond naast zijn baasje, die naar de etalage van een winkel aan het kijken was. De herdershond trok ongeduldig aan de leiband tot hij uiteindelijk loskwam en weg rende. Hij rende rechtstreeks onze kant op. Als in een reflex stond ik op en wandelde in de richting van de hond. Langzaamaan rende hij minder hard en kwam uiteindelijk tot stilstand voor mij.'Zit' zei ik. De hond ging braaf zitten.'Lig' zei ik. Ook dat deed hij zonder probleem. Ik hurkte en aaide over zijn hoofd.'Brave hond' lachte ik. Max kwam achter me staan.'Ik wist niet dat jij zo goed was met honden' zuchte hij.'Ik ook niet' zei ik. Het baasje van de hond kwam aanhollen en kwam hijgend tot stilstand.'Bedankt jongen' hijgde hij.'Ik weet niet hoe je hem zo rustig krijgt maar echt bedankt, pffff'.'Is hij normaal niet zo braaf dan?' vroeg ik verward.'Hij is de meest onhandelbare hond die ik ooit gehad heb om eerlijk te zijn' zuchte de man en maakte de hond weer vast aan de leiband.'Nu lijkt hij braaf' zei Max.'Dat is maar schijn hoor' zuchte de man en keek me aan.'Echt bedankt om hem tegen te houden jongen'.'Zeg maar Maarten' lachte ik en stond op.'Bedankt Maarten' lachte de man en keek naar de hond.'Kom Amadé, we gaan terug naar huis'

Die namiddag zat ik alleen in de tuin, te denken aan wat er met Max gebeurt was. Voor één of andere reden dacht ik dat die hond niet zomaar zo braaf was. Ik dacht dat het was omdat ik wou dat hij dat moest zijn. Het was een rare gedachte, toch dacht ik dat er waarheid in zat. Er zat een mereltje vanachter in de tuin. Het leek alsof hij me aanstaarde.'Wat?' vroeg ik. De merel vloog tot op het bankje waar ik zat en kwam naast me zitten. Ik legde mijn hand op het bankje en de vogel kwam op mijn vinger zitten. Nu wist ik het zeker. Het was ik, ik beïnvloede de dieren....