De 12 kinderen(#1)

Hoofdstuk 20

June keek naar het bedieningspaneel en toen naar Sam.'Doe het' zei ze.'Weet je dit zeker?' vroeg Sam en legde zijn hand op de knop.'Ze gaan je echt haten'.'Dan haten ze ons allebei' lachte ze.'Oké dan' zuchte Sam en drukte op de knop. Het alarm ging af en de elfjes vlogen in het rond.'Ze gaan je haten' zei Sam en stond op.'Dit is het waart' lachte June en keek hoe de anderen uit hun kamers kwamen.'Wat is er nu weer aan de hand?!' schreeuwde Demi.'Zet maar uit Sam' lachte June. Sam tikte op wat knopjes en het alarm viel uit.'Was dit een nep-alarm?' vroeg Julie verbaasd.'Het is een goede manier om jullie allemaal meteen hier te krijgen' zei June.'En we konden het gewoonweg niet laten' lachte Sam. 'Jullie zijn echt vreselijk!' riep Demi kwaad. Er ontstond een kleine sneeuwbui in de hal.'Rustig Demi' zei Niels en pakte haar handen vast.'Het was maar een grap'. Hij keek June eens smerig aan.'Een hele slechte grap'. 'Sorry jongens, we konden het echt niet laten' zei June.'Maar ik weet waar we heen moeten om prinses Amelia te zoeken'.'Waar dan?' vroeg Maarten. 'Het plein waar we gisteren zaten' zei June.'Daar kunnen we onderzoeken wie haar ontvoerd heeft' zei Sam en vormde een portaal.'En als jullie je elfjes even willen afstaan kan ik ze zodanig aanpassen zodat ze ons terug naar het centrum kunnen halen'. 'Onze elfjes aanpassen?' vroeg Mia verward en keek naar Kiwi. Kiwi was schattig licht groen en even kinderachtig als Mia zelf.'Hun magie manipuleren om het zo te zeggen' zei Sam en liet zijn elfje op zijn hand staan.'Doe maar Oker' zei hij en sloot zijn ogen. Hij vervaagde en verdween.'Dat is zo cool' zei André en ging op de plaats staan waar Sam net nog stond. Een paar seconden later stond Sam in de deuropening van zijn kamer.'Tada' lachte hij.'Dat was geweldig' lachte Febe.'Dus, mag ik jullie elfjes?' vroeg hij.'Oh, wees daar maar zeker van' zei Jullie en gaf Geel aan Sam. Enkele minuten later waren alle elfjes klaar en had iedereen ontbeten.'Is iedereen klaar om te gaan?' vroeg June.'Jep' zei Oc.'Volgens mij wel'.'Heb jij je geld?' vroeg Jana.'We hebben die man van de bar niet echt betaalt gisteren'.'Ja, ik heb het geld' zei June en keek naar Sam. 'Dan is het tijd om te gaan' zei hij en keek naar Oker.'Komop Oker'. We telenporteerden naar het grote plein in het centrum van Famalia.'Wow, het is hier echt zo goed als verlaten...' zuchte Niels.'Dat kun je wel zeggen'. Achter ons stond dezelfde man als gisteren. 'Zijn jullie niet die groep die hier gisteren was, bij de optocht?'.'Ja, ja, dat zijn wij' zuchte June.'Door al het gedoe van gisteren hebben we niet betaald'. June greep al naar het geldzakje toen de man zijn hoofd schudde.'Dat hoeft niet, na alles wat er gisteren gebeurt is...' zuchte de man.'Mijn naam is Thilmo trouwens'.'Oh, ik ben Juni en dit zijn...'.'Ja, ik weet wie jullie zijn' onderbrak Thilmo June. We keken hem verward aan. Hij deed zijn kastanjebruin haar opzij en liet een enorme puntoor zien.'Ik ben een aardelf, ik kan praten met jullie huisdier elfjes' zei hij verklarend.'Oh, had dat dan gezegd' zei Demi alsof het de normaalste zaak van de wereld was. 'Waarom vroeg je gister dan wat we waren?' vroeg Jana.'Hebben ze het je niet gezegd?'.'Ze lossen niet veel over jullie, ik ken alleen jullie namen' zei Thilmo.'Dat is ook alles wat je moet weten toch' zei June.'Waarom is het plein eigenlijk zo verlaten?'.'Het land is in rouw door wat er met de prinses gebeurt is' zei hij en wees naar de licht blauwe wimpels die overal ophingen. De kleur leek op de kleur van Hemel, Jana's elfje.'Die kleur betekent hoop' zei Sam.'Jij kent duidelijk je geschiedenis' zei Thilmo.'Je moest is weten' zei Febe. 'Maar zeg eens, wat doen jullie hier op een dag als vandaag?'.'We zijn nieuw hier, dus we waren wat nieuwsgierig' zei André.'Nu de prinses weg is, valt er niet echt veel te beleven' zuchte Thilmo.'Zij is de bron van al het leven hier'.'Hoe bedoel je?' vroeg Oc verward.'Zonder haar kristal, zal de magie bron weldra uitdrogen' zuchte hij.'En dan kunnen we niets meer, dan zijn we net zo waardeloos als mensen'. 'Zo waardeloos als mensen?!' vroeg August beledigd.'Ben je niet bekend met die soort dan?' vroeg Thilmo lachend.'Het zijn echt de meest waardeloze wezens die er zijn, ze bezitten geen enkele vorm van magie'. Hij lachte.'Vroeger mochten ze geïmporteerd worden om als slaven te dienen, maar dat mag nu niet meer'. Hij zuchte.'Jammer, ze waren best handig voor zwaar werk enzo'.'Ik wist niet dat dat echt gedaan werd...' zuchte Maarten.'Het was een mooie tijd, maar ja, zonder prinses Amelia worden we net zo nutteloos als zij'. Het was duidelijk te zien dat de meeste van ons niet echt blij waren met de manier waarop hij over mensen sprak. Demi kon het niet meer aan en pakte Thilmo bij zijn kleren beet en trok hem naar de grond.'Luister eens goed jij aardelf' snauwde ze.'Als jij nog 1 ding over ons durft te zeggen, bevries ik je tot een ijsklontje'. Sneeuwvlokken dwarrelden in het rond en Demi's ogen begonnen te gloeien.'Ik denk niet dat dit goed gaat...' zuchte Mia.'Je meent het' zei Niels en trok Demi van Thilmo af.'Doe eens rustig, we wisten dat ze hier zo over mensen denken'.'Het weten en het horen is heel wat anders' snauwde ze. 'Gaat het Thilmo?' vroeg Jana en trok hem samen met Febe weer recht.'Zijn jullie mensen?!' riep hij verbaasd. 'Gelukkig voor jou is het plein leeg' zei June en keek Demi kwaad aan.'Jullie zijn echt mensen...' zuchte Thilmo vol ongeloof.'Echte mensen!'