De 12 kinderen(#1)

Hoofdstuk 23

Thilmo had ons verteld waar de praalwagens van de optocht opgeborgen waren. Nadat wij ons verhaal gedaan hadden had hij gezegd dat daar misschien enkele aanwijzigingen waren die de lokale beveiliging over het hoofd had gezien. We waren onderweg naar een groot magazijn aan de haven van Famalia. De stad lag blijkbaar aan een soort Middellandse zee, Magicale zee genoemd.'Zijn we er bijna?' vroeg Mia en keek naar Kiwi.'Ik ben moe van al dat gewandel'.'Niet klagen, we zijn er zo' zuchte André en zette Licht op zijn schouder.Licht had geen specifieke kleur maar was wel altijd een schattige lichte kleur.'Nog 2 blokken' zei Febe en liet Roos lekker in het rond vliegen. 'Toch Sam?'. Sam was bezig met Oker toen hij omkeek.'Ja nog 2 blokken' zei hij.'Mooi, mijn voeten gaan dood' zei Julie en keek hoe Geel en Mist aan het spelen waren.'Daar is het al' zei June en wees naar een groot gebouw wat verderop.'Zou de praalwagen daar echt staan?' vroeg Oc.'Wie zegt dat die aardelf niet gelogen heeft?'.'Aardelfen liegen niet' zei Jana.'Als je gisteren had opgelet, had je dat geweten'. Iedereen behalve Oc lachte.'Haha, heel grappig' zuchte hij en zette Zwart op zijn hand. 'Ik ben hier zo weg hoor'.'Voel je niet meteen zo aangevallen man' lachte André.'Hoor wie het zegt' lachte Febe stil. Even later kwamen we bij het magazijn aan. June ging voor de poort staan en draaide zich meteen weer om. 'Hij is opslot' zei ze.'Hoe weet jij dat nu, je bent er niet eens aan geweest' zuchte Oc.'Toekomstvisie Octaaf' lachte Sam.'Wat wil je eraan doen?' vroeg Jana ongeduldig.'Demi' zei June en keek naar het meisje dat achteraan naast Niels in de groep stond.'Wat?' vroeg ze verward.'Ik weet zeker dat jij het slot open kan vriezen' zei ze. Demi stapte naar voren en ging naast June staan. 'Ik zal het proberen' zuchte ze.'Meer vraag ik niet' zei June en deed een grote stap achteruit. Demi draaide zich naar de poort en sloot haar ogen.'Focus' zei ze in zichzelf en legde haar handen op de deur. Langzaam begonnen zich ijskristallen op de deur te vormen en uiteindelijk barste de poort in duizend en één stukjes uit elkaar.'Goed gedaan Demi!' lachte Niels en liep naar haar toe.'Je deed het uitstekend'. De groep ging in de deuropening staan en keek verbaasd het magazijn binnen.'Het is hier immens groot!' riep Maarten. Immens groot....groot.... echode het. 'Ik denk dat het beter is als we ons verdelen in groepjes' zuchte June. 'Dat lijkt me een goed plan' zuchte Julie.

'Je hebt het echt goed gedaan Demi' zei Niels. Niels en Demi waren samen in groep gezet door June, ze wist even goed als iedereen dat de 2 onafscheidelijk waren sinds hun aankomst in het centrum.'Dankje Niels' lachte ze en keek rond.'Maar ik had het wel eerst verprutst met Thilmo...'.'Jij kan er ook niets aan doen dat je nog niet zo goed bent als de anderen' zei Niels.'Jij bent dan ook pas een paar dagen 16, al de rest al maanden'.'Dat is waar...' zuchte Demi.'Maar toch...'. Niels kwam dichter bij Demi staan en keek in haar ogen.'Je mag jezelf niets verwijten'. Ze lachte en keek hem in de ogen.'Waarom ben je zo aardig voor me?'.'Waarom zou ik dat niet zijn?' vroeg hij lachend.'Omdat ik je hier en nu in een ijsklontje kan veranderen, daarom' zei ze. Niels lachte.'Maar dat doe je niet, ofwel?'. Ze rolde met haar ogen. Niels duwde haar dichterbij en kuste haar.'Niels, ik...' zuchte Demi maar Niels legde zijn hand op haar mond.'Verpest het nu niet' lachte hij en kuste haar opnieuw.