De 12 kinderen(#1)

Hoofdstuk 36

'June pas op!' schreeuwde Julie. De draak stormde op June af met volle snelheid. Zijn kaken wijd open, klaar om vuur te spuwen en haar op te eten. Je kon de angst in June's ogen lezen. Ze dook ineen van angst en maakte zich zo klein mogelijk.'Nee!' riep Sam en sprong op de een of de andere manier voor June. De draak snokte Sam mee en vloog weg.'Sam!' riep June en stond op.'Nee!'. August had de kans om de draak neer te halen vanaf de plaats waar hij stond, maar hij deed niets. June pakte de smaracht en schoof naar beneden. Daar barste ze in tranen uit, net zoals alle andere meisjes. Sommige van de jongens hielden zich sterk, anderen begonnen ook te huilen.'Is hij?' vroeg Mia stil.'Is hij dood?'.'Zo'n aanval overleef je zelden' zuchte Josh. 'De kans is groot dat hij...'.'Nee! Zeg het niet!' riep June.'Hij is niet dood!'. Iedereen zweeg en het enige geluid dat je kon horen was het snikken van de huilende kinderen op de bodem van een donkere grot.

De smaracht lag in het midden van de ronde tafel. Mia zat in de tuin met Josh te spelen. Demi zat in haar bevroren kamer naast Niels. Iedereen had zijn eigen manier om dit verlies te verwerken. Zo zat June aan de vijver in de tuin. Ze zocht naar een visioen waarin ze zou zien dat Sam nog in leven was, maar zonder succes. Ze kreeg slechts 1 visioen. Een beeld van een uil in een kooi. De uil leek op iemand te roepen, alsof het iets wou zeggen. Maar het dier werd genegeerd en niemand wist wat het te zeggen had. Een traan gleed over haar wang. Dit was de eerste keer dat iemand die ze zo goed kende stierf. En niet zomaar stierf, vermoord door een gigantische draak! August zat op zijn kamer naar Bister te staren, die rondjes vloog door de kamer.'Hoe kun je!' riep Febe, die woedend de kamer kwam binnenstormen.'Wat is jou probleem zeg?!' riep August en probeerde haar slagen te ontwijken.'Je liet Sam sterven omdat je geen concurrentie wou bij June! Gefeliciteerd, haar hart is gebroken!' schreeuwde ze.'Wat?!' riep August.'Ik zag die gloed wel!' riep Febe.'Je deed het uit liefde voor June'. 'En wat dan nog' zei August bod.'Jij zou als geen ander moeten weten hoe het is om een grote opoffering te maken voor iemand van wie je houd'. 'Je...je weet het' zuchte Febe en deinsde achteruit.'Ja, ik weet het' zei August. 'Daarom ben ik niet graag bij jou in de buurt, want elke keer als ik in je ogen kijk, zie ik flashbacks naar die periode'. Febe ging tegen de muur op de grond zitten.'Ik heb nooit iemand vertelt wat er toen gebeurt is' snikte ze en keek naar August.'Als je het tegen iemand zegt...'.'Geen zorgen, ik hou mijn mond' zei hij.'Zolang jij niemand vertelt over mijn opoffering'. Febe keek naar Roos.'Oké' snikte ze.'Dit blijft tussen ons'