De 12 kinderen(#1)

Hoofdstuk 4

'Ik zou niet aan de deur van lokaal 7 komen als ik van jou was' lachte ik. 'Wat heb je nu weer gedaan?' zuchte Maya. Maya was mijn grote zus, ze was al 21. Ze zorgde voor me alsof ze mijn moeder was, want onze ouders hadden ons al lang geleden in de steek gelaten.'Er zit boter op de deurklink' zei ik. Maya zuchte.'Het is door dit soort van flauwe grappen dat je steeds in de problemen raakt' zuchte ze.'Het is 1 april' zei ik.'Het is mijn verjaardag!'. 'En wat is je reden voor alle andere dagen van het jaar?' vroeg ze. 'Ongelofelijk dat ik op 1 april door de school word opgeroepen' klaagde ze en parkeerde haar 2de hands mini op de parking voor school.'Je moet echt eens stoppen met die grappen André'.'De school zit gewoon vol rasisten' zei ik. 'Als iemand anders een grap uithaald, worden ze er niet op aan gesproken'. Maya zuchte en deed de auto op slot. 'Nonsens' zei ze.'De mensen hier zijn super aardig voor ons, ook al zijn wij zwart en zij blank' zei ze.'Hopelijk word je niet alweer voor een week van school geschorst'

'Het was dus een vergissing?' vroeg Maya.'De school biedt zijn excuses aan' zei de directeur.'De grap kwam van 1 van de andere studenten, maar aangezien André's reputatie dachten we dat hij het gedaan had'. Ik lachte. 'Zie je wel dat ik het niet was' zei ik. 'Het was Mathias, zeker weten'. 'Waarom denk je dat het Mathias was?' vroeg de directeur verward.'Hij probeert altijd om me wat aan te doen, daarom' zei ik.'We zullen het nakijken' zei de directeur.'Ja, doe dat' zei ik. Maya sloeg me op mijn arm.'Doe is een beetje beleefd tegen je directeur' zei ze streng.'Het is niet erg mevrouw Allaba' zei de directeur met een zachte stem. 'Dit soort taalgebruik zijn we wel gewent van onze studenten'

'Door jou moet ik nablijven!' snauwde Mathias en sloeg me in mijn gezicht. 'Wat is jou probleem?!' snauwde ik en klopte hem op de grond. Ik voelde aan mijn gezicht, bloedneus.'Ik krijg je wel jij vuile Marokkaan!' snauwde Mathias en sprong recht. Hij stond klaar om me een stamp te geven toen mevrouw De Wit aankwam.'Stop! Jullie allebei!' riep ze en kwam tussen ons in staan.'Wie is er nu weer begonnen'.'Hij' zeiden we tegelijk en wijzend naar elkaar. Mevrouw De Wit zuchte.'Naar de directeur, jullie allebei'

'Heb je weer gevochten?' vroeg Maya teleurgesteld. Ik wou dat ik nee kon zeggen maar ik kon niet liegen tegen haar.'Ja...' zuchte ik.'Met die Mathias zeker' zei Maya klagend.'Hij is een rasist' zei ik en hing aan het tafeltje zitten.'Hij haat me en ik hem'.'Je wordt nog eens van die school gestuurd' zuchte Maya en zette het tafel op.'Ik heb iets lekkers voor je verjaardag gekocht bij de bakker'. Ze zette een kleine taart op tafel.'Gelukkige 16de verjaardag'. Ik lachte.'Kaarsjes?'. Ze rolde met haar ogen en pakte een kaars uit de kast.'Hier zul je het mee moeten doen.'Prima' lachte ik en stak de kaars aan. Ik sloot mijn ogen en blies de kaars uit.'Komop, doe een wens' zei Maya. Ik voelde me anders toen ik mijn ogen weer opende.'En? Wat heb je gewenst?' vroeg Maya.'Als ik dat zeg, komt hij niet uit' lachte ik en keek haar in de ogen. Ze begon te lachen. Het leek wel of ik haar van het ene op het andere moment super vrolijk had gemaakt. Vreemd....

Die avond stond ik op het kleine balkonnetje dat ons appartement had te roken. Ik had iets in haar verandert, ik voelde het. De straat zag er donker en verlaten uit, op 1 man na. Hij was een bedelaar die hier wel vaker kwam. Ik wist niet wie hij was, maar dat wist niemand. Hij keek omhoog naar het balkon, recht naar mij. Ik keek hem in de ogen zoals ik dat bij Maya had gedaan. Hij lachte. Zijn houding veranderde en hij leek positiever in het leven te staan. Er was iets aan me verandert, nu wist ik het zeker.