De 12 kinderen(#1)

Hoofdstuk 35

'Stelletje nietsnutten!' schreeuwde de commandant.'Jullie hebben het verprutst, alweer! Jullie kunnen ook nooit iets goed doen!'.'We hebben de 12 misschien wat onderschat meneer de commandant' zei Vincent, een mager kereltje met een grote bril en slordige broek.'Ze wisten van onze griffioenen te ontsnappen, maar we zullen ze hun doel niet laten bereiken'.'Dat is jullie geraden!' snauwde de commandant. Hij keek nu in de richting van Drake, een grote gespierde man die leek op een mens. Eigenlijk was hij geen mens maar dat kon niemand merken. Drake was een draak. Hij was van hoge rang geweest in het magische rijk maar werd voor verraad verbannen naar een magieloze wereld, aarde.'Wat heb je aan een draak als je hem niet gebruikt?' zei de commandant.'Maar meneer de commandant, Drake is al in jaren niet meer getransformeerd' zei Vincent in een wanhopige poging zijn leider op andere gedachten te brengen.'Dat betekent niet dat hij al zijn kracht is verloren ofwel?'.'Zeker niet' zei Drake met zware stem.'Moet ik ze persoonlijk voor u stoppen meneer de commandant?'.'Ja, dat is een bevel' snauwde de man en keek naar Vincent. 'Van jou verwacht ik betere plannen mannetje' snauwde hij.'Als je nog 1 keer faalt, stop ik je in een kooi met de meduus!'.'Ja meneer de commandant' zei Vincent en keerde terug naar zijn post. De commandant keek Drake streng aan.'Als jij niet slaagt in je missie, word het misschien wel je laatste, begrepen?!' snauwde hij. 'Ja meneer de commandant' zei Drake en maakt zich klaar om door het portaal te reizen. Hij wist dat vanaf het moment hij door het portaal ging, zijn magnia* geactiveerd zou worden en zijn magie zou terugkeren. Hij zou meteen in een bloeddorstige draak veranderen die alles en iedereen op zijn pad zou verwoesten. Maar toch was hij er niet zeker van dat hij een gevecht met de 12 zou winnen. Niet als ze op volle sterkte waren tenminste.

We klommen langzaam en voorzichtig dichterbij de smaracht. Het was niet makkelijk daar te raken, zeker als je niet kon vliegen zoals een groot deel van de magische wezens. Josh deed het parcour op zijn vier poten en je kon nu ook echt zien dat hij een katachtige van een stam geweest moest zijn. Tamme katachtigen konden niet zo springen als hij dat kon. De magische bronnen deden zijn magnia opleven.'Wat was dat voor geluid?' vroeg Maarten verbaasd en keek op. Toen er een tweede keer een enorme grom door de grot klonk, stopte iedereen met klimmen en keek verward om zich heen.'Dat klonk verdacht veel als een...' 'Draak!' schreeuwde Demi en dook ineen tegen de rotswand. Een enorme draak schoot langs onze hoofden voorbij.'Dat is een vuurdraak!' riep Sam.'Daar heb ik over gelezen'. De draak spuwde vuur en roosterde de halve groep bijna.'We moeten hier weg!' riep Niels.'Anders overleven we dit niet!'.'Niet voor we die smaracht hebben!' riep June en klom verder omhoog.'June, pas op!' schreeuwde Julie. De draak vloog recht op haar af met volle snelheid en open kaken, klaar om haar te doden en op te eten.

*Magnia: magisch orgaan tussen het hart en de longen bij ieder magisch wezen. Het maakt de magie die ze bezitten.