De 12 kinderen(#1)

Hoofdstuk 38

Oker zat als een bezetene rond te vliegen in de grote hal.'Wat heeft dat ding?' vroeg Oc verward.'Ze mist Sam denk ik' zei Julie triest. André pakte haar uit de lucht en keek het elfje aan. Maar ze kalmeerde niet, integendeel. Ze liet de blauwe smaracht zweven en zette hem op het bedieningspaneel. 'Oker, wat ben je nou aan het doen?' vroeg André verward en ging achter haar aan. De drie mensen liepen hopeloos achter haar aan. Plots opende zich een portaal.'Heeft zij dat gedaan?' vroeg Julie verward.'Waar zou het heen gaan?' vroeg Oc en wandelde richting het portaal.'Gast, wat ben je aan het doen?' vroeg André en hield hem tegen. Maar Oker dacht er anders over. Ze duwde hen het portaal in en volgde hen. Licht en Zwart vlogen er snel achteraan en het portaal sloot. Julie bleef verdwaasd achter.'June!' riep ze en liep de tuin in.'June!'.'Wat is er Julie?' vroeg ze triest.'Oker heeft André en Oc een portaal ingestuurd!'.'Wat?!' vroeg ze en stond op. Wat later stond iedereen in de grote hal.'Lukt het?' vroeg Jana.'Nee, ik vind ze niet' zuchte June.'Ze zijn niet meer in het magische rijk'. Ze stapte vanachter het bedieningspaneel vandaan en kreeg een visioen. De uil zijn oproep werd beantwoord en André en Oc namen de uil mee. Ook zag ze Oker die steeds rond de uil heen vloog.'June?'. Julie zwaaide voor haar ogen.'Sam leeft nog...' zuchte ze en lachte.'Sam leeft nog!'.'Zag je hem?' vroeg August met grote ogen.'Dat denk ik wel' lachte ze. 'Er is weer hoop'.

'Waar zijn we in godsnaam?' vroeg Oc en keek rond. Oker vloog als een gek rond en vloog donkere gangen in. Licht en Zwart vlogen achter haar aan dus André en Oc liepen er ook achter. Ze kwamen in een donkere kamer terecht met allerlei vreemde apparatuur. In het midden stond een vogelkooi met daarin een grote uil. Oker begon er als een gek rondjes rond te vliegen.'Wilt ze dat we die uil meenemen ofzo?' vroeg André verward.'Ik weet niet wat ze wilt hoor' zuchte Oc. Licht en Zwart vlogen naar Oker en leken met elkaar te communiceren. Daarna vlogen ze rond hun hoofden en rond de uil.'Ze willen zeker weten dat we iets met die uil doen' zuchte André. Oc wandelde naar de kooi en opende hem. De uil vloog uit de kooi en landde op de grond. Oker vloog er rondjes rond en liet elfenstof achter. De uil begon te transformeren en werd groter.'Sam!' riepen André en Oc tegelijk.'Jullie hebben me gevonden!' lachte hij en knuffelde hen in een vlaag van vreugde.'Ik weet waar onze familie en vrienden zijn' lachte hij.'En de prinses!'. 'Gast, hoe te fuck heb je die drakenaanval overleeft?' Oc verbaasd. 'Daar gaat het niet om' zei Sam.'We moeten hier zo snel mogelijk weg, met iedereen erbij'.'Dat is een goed plan' lachte André.'Volg mij maar' zei Sam en liep de gangen door. Even later waren ze bij de cel aangekomen. 'Ik ben er weer' zei Sam en keek de cel in. 'En ik heb versterking'.'Maya!' riep André blij en keek naar binnen.'André!' riep ze en stak haar hand door de tralies.'Je weet niet half hoe blij ik ben om jou te zien'. Hij lachte.'Eensgelijks'. 'André?'. Mathias kwam tegen de tralies staan.'Jij' zuchte André.'Wacht, jullie mogen elkaar niet?' vroeg Oc verward.'Niet bepaald' zei André. 'Maar ik wou je niet teleurstellen toen'. 'Jij bent bevriend met deze Marokkaan?' vroeg Mathias verbaasd. 'Niks tegen mijn beste vriend' snauwde Oc.'Ik ben je beste vriend' zei Matty.'Jij bent een racistische klootzak' zei Oc. 'André is tenminste een echte vriend'. 'Bedankt gast' zei André en klopte vriendschappelijk op zijn rug.'Gaan we ze nog bevrijden ofwat?' vroeg Sam. 'Straks staat het hier vol beveiliging'. 'Laten we dan maar opschieten' lachte André.