MSMMY 2: Marrying Mr. Yabang

CHAPTER 11

SHAN'S POV

Grabe, ang hirap naman makisama sa kapartner ko. Masyadong masayahin. Ilang beses tuloy umulit-ulit yung scene namin kanina.

"CUT!!"

Dali-dali akong dumiretso sa pwesto ko. Grabe, ang lamig naman dito ngayon.. bakit kasi dito nila kami naisipang magtapping sa napakalamig na lugar na ‘to? Balak ba nilang sipunin kami?

"Okay ka lang shan?"

"Ahh! Oo, ate Jae. Nga pala.. nagtext na ba si Thej sayo?"

“Hindi pa eh..”

Inaabangan ko padin yung text ni Thej kahit alas onse na nang gabi. Malay nyo naman magtext sya? Kamutahin nya ako? Tapos magsorry sya? Malay nyo lang naman... Siguro sa apat na taon naming magkasama ni Thej, nagsawa na din sya saakin.

Hindi ko  tuloy maiwasan na mapaluha. Nakakaasar kasi eh. Kung kailan may bunga na tsaka naman parang gago ‘tong si Thej at napaka-lamig saakin.

“Oh? Bakit ka umiiyak, Shan? Pagod ka na ba?”

“Kasi ate Jae.. Si Thej parang tanga... Ayaw nya ata akong pakasalan eh..”

“Bakit? Sinabi nya ba sayo na hindi ka nya PAKAKASALAN?”

“Hindi naman nya sinabi yon pero sa mga ikinikilos nya... parang yon yung pinopoint nya..”

Napayakap nalang ako kay ate Jae. Ok na sana Thej eh. Kaso paano nyan. Mukhang may iba ka na.

“Wag kang umiyak Shan.. Hayaan mo kakausapin ko si Thej..”

Natigilan naman ako sa pag-iyak. Wag nyang kausapin si Thej. Baka mamaya iniisip nila na PINIKOT ko lang yung tao? Aba! Ayokong magmukhang DESPERADA.

"Wag ate Jae!! Okay na ako kung ayaw nya. Makikipaghiwalay nalang ako.."

Kumalas na ako sa pagkakayakap nya. Bakit? Para saan pa't magkasama kami kung hindi naman nya ako mahal diba? Wala na akong magagawa kung iba na ang may hawak nang puso nya ngayon..

Matapos nang ilang ulit ay naisipan na ni direk na pauwiin na ako. Nakaramdam kasi ako na minsanang pagkahilo sa set kanina. Paliwanag din ni direk na baka napagod lang ako sa pagreretake nung ibang scene nung partner ko pa yung nagback-out. Ang pangit daw kasi nang kuha.

“sigurado ka ba talagang Okay ka lang? Halos matumba ka na sa set kanina? May masakit ba sayo?”

Umiling ako bilang sagot. Ayokong kabahan si ate Jae
Ayokong isipin pa nya na buntis ako at si Thej ang ama tas ayaw akong pakasalan diba?

Hindi nyo naman mai-aalis saakin kung bakit ganito yung iniisip ko diba? Buntis ako? Kasal ang hinihingi ko pero nagagalit sya sa tuwing yon ang pinaguusapan namin.

“Nagtext ba si Thej?”

“Hanggang ngayon ba naman si Thej padin iisipin mo?” uminit na ang dugo ni ate Jae. Aba! Kasalanan ko bang sya ang iniisip ko?! “Makalabas nga muna!!”

Iniwan ako ni ate Jae na nakaupo sa sofa. Ano bang gagawin ko baby? Iisipin ko ba si Daddy mo oh hindi muna? Hinimas ko yung sinapupunan ko. Hindi naman makakasipa ‘to kasi 3 weeks pa lang akong buntis.

Siguro ayoko munang isipin si Thej sa ngayon...

Kaya kinuha ko yung bag ko at umalis ako sa bahay. Ipinagdrive ko na din ang sarili ko. Sa dami-dami naming pagdadaanan ni Thej..bakit ngayon nya pa naisipang MAGPAKAGAGO.

Dumiretso ako sa isang Cake shop. Nagsuot ako nang cap at shades pati mask bago ako pumasok doon. Pagpasok ko sa loob ay agad akong naupo doon sa may mahanging part.. Sa bintana banda. Dito kami bumili ni Thej ng cake for Zeph's birthday eh.

“What's your order ma'am?”

“Butter Vanilla Cake!”

“Okay ma'am kindly wait for your cake..”

Iniwan ako nung waitress.. Kaya naman naisipan kong isandal yung ulo ko sa upuan.. Just to get relax.

Habang nag-aantay ako sa order ko. Hindi ko inaasahan yung pumasok sa loob nang shop. Si Thej at yung babae nya?! Magka-holding hands pa sila? Nag-uusap at—masaya?! Habang kami ng baby nya?! Hirap dito kakaisip sakanya?!

Pumwesto sila doon sa kabilang table. Medyo malayo saakin pero tanaw na tanaw ko si Thej. Malay ko lang doon sa babae, kasi tanaw ko lang si Thej.

“Baby.. Si daddy mo oh?! May kasamang IBA.” hinawakan ko yung tummy ko. Masakit sa loob ko yung pagiging martyr.

Dahil sa curiosity. Kinuha ko yung phone ko at tinawagan ko siya.

Ringing Mayabang na Bagyo ♥..

(Hello?)

“Oh Hi babe?! Kamusta ka?!”

Tignan ko nga anong magiging reaksyon nya. Subukan nya lang magkamali nang sabi at atakihin ako nang SUNGIT MODE ko.

(Okay naman.. Ikaw?!)

“Okay din naman. So, Asaan ka?! Pwede bang puntahan mo ako ngayon?!”

(Ha?! Eh.. Busy ako eh... Bakit importante ba ang sasabihin mo?)

Kitang-kita na kinakabahan sya. Ngayon lusutan mo yung problema mo?!

“Hindi naman ako ganon kalayo eh!” Sa puntong ‘yon ay itinaas ko na ang kamay ko at iwinagay-way. Di baleng mag-mukhang tanga?! Atleast napahiya sya sa kausap nya diba?!

Nagulat sya nung nakita nya ako.. Ngayon, harapin mo ako at yung ka-SUNGITAN ko.

Kawawa yang kasama mo pagnahuli ko..

***
Ate Chay, sorry guys sa ilang araw kong pagkawala.. Gustuhin ko man na mag-update. Wala akong magagawa dahil nagkasakit po ako. Don't worry, babawi ako.

Just leave your votes, comments and share this with your friends.