MSMMY 2: Marrying Mr. Yabang

CHAPTER 12

SHAN’S POV

Nakakaloko sya. Pinaalis nya yung kausap nya bago sya dumiretso sa table ko. Buti talaga kinakain ko na yung cake ko, medyo nawala naman yung asar ko.

Nang nakalayo yung babae ay dali-dali syang dumiretso sa pwesto ko. Pilit yung ngiti nya, pero kahit ganon... Ang GWAPO padin nang VILLAFLOR na ‘to.

“Hi, sungit?! Ba’t ka andito?”

“Para kumain....”

“Sigurado ka ba?! Baka iniistalk mo lang ako.”

Nginisihan nya pa ako. Kung hindi lang sya gwapo at kung hindi lang sya tatay nang baby sa sinapupunan ko? Siguro nasapak ko na sya at tinadtad nang pambabara.

Likas na sakanya ang pagiging MAHANGIN kaya nasanay na din ako.

“Yabang...”

“Namiss mo siguro ako?”

“Hindi!”

“Weh?! Halata naman eh?! Mag-de-deny ka pa. Halata kaya?!”

“Sinabi kong HINDI diba?! Ba’t ba ang kulit mo? Andito KAMI para kumain?!”

shit! Ano bang sinabi ko?! May nasabi ba akong KAMI? Wala diba?! Nakakainis!! Paano ako makakalusot nito? Kung sabihin ko na kaya? Baka naman hindi na sya LULUBOG-LILITAW saamin diba? Siguro naman ito nadin yung tamang panahon para GAWIN ang DAPAT kong GINAWA.

“Thej... Kalimutan mo na ‘yung sinabi ko ah!! May importante lang akong sasabihin sayo?!”

Binigyan nya ako nang seryosong mukha. Dahilan para kailangan kong lakasan ang loob ko. Baby, tulungan mo si mommy ah?!

“Ano ‘yon, Sungit? PinapaKABA mo ako ah?!”

I took a deep breath. “Mahal mo pa ba ako?”

Tinitigan nya ako. Bigla nalang bumilis yung tibok nang puso ko nang hawakan nya yung kamay ko. AYOKO na kasing magmukhang tanga. Kung ayaw mo talaga, ako na ang magleletgo. Pinilit kong titigan yung mga mata nyang nangingilid na sa luha.

“Ano ba namang tanong yan Shan?! Isn’t obvious kung gaano kita kamahal?! Pinaglaban kita, Shan... Ipaglalaban padin ba kita hanggang ngayon kung HINDI kita mahal?!”

Sa puntong ‘yon ay kusa na akong bumigay. Hindi ko kinaya yung pagbagsak nang luha nya?! Ba’t ka ganon THEJ?! Isang luha mo lang ang makita ko na pumatak, kahit segundo o minuto yan?! BAKIT DI KO KAYANG MAKITA?!

“Thej......”

“Shan.. Mangako ka please.. Mangako ka na hindi mo na ulit itatanong ang bagay na ‘yan? Na hindi mo na ulit iisipin kung ano man ang iniisip mo ngayon... Sana pagkatiwalaan mo ako!”

Hindi ko na kaya, pati yung luhang pinipigilan ko.. Unti-unti na silang nag-unahan na bumagsak.

“Thej.. Masisisi mo ba ako, kung bakit ganon yung iniisip ko? Syempre, Minsanan ka nalang makadalaw saakin, hindi na nga tayo nakakapag-DATE eh?! Tapos sa minsanan na kasama kita, para pang may niLILIHIM ka?! Tapos ngayon hindi mo pa alam na....”

Sasabihin ko na ba?!

“Na ano?!”

Pinikit ko nalang yung mata ko.. Di baleng hindi na nya ako PAKASALAN. Ang importante, alam nya ang totoo.

“Magiging Daddy ka na...” tinignan ko kung anong magiging emosyon nya. Nagulat ako nang bigla syang umiyak.. Hala? Anong ginawa ko?

“K-Kailan pa?”

Ewan ko pero kumirot yung puso ko. Napaka-BAKLAIN talaga sya.

“3 weeks na..”

Pero mas nagulat ako nung bigla syang tumayo at lumapit saakin. Hinila nya ako at niyakap. Hanggang ngayon padin pala ay naiyak sya? Akala ko ba strong sya?

“Mahal na Mahal kita..... Ikaw lang talaga ang ipaglalaban ko, Sanshian Patrize Laurel!! At kayo nang magiging anak natin...”

Wala na akong nagawa sa sunod nyang ginawa saakin. Naramdaman ko nalang yung labi nya na lumapat sa labi ko. Para bang minagnet ito.. Ngayon, aaminin ko na pala na hindi ko kaya na mawala ka saakin...

CARL THEJ VILLAFLOR.

hyduuush