Saved || TIES ☑️

1

~Hoofdstuk 1~ 

"Slet" Kwaad kijkt ze me aan. Een gemene glimlach is te vinden op haar lippen. Ruw duwt ze me tegen de grond. De koude natte grond raakt mijn huid met een klap. Een pijnlijke kreun komt uit mijn mond. Haar glimlach word alleen maar groter. Ze begint trappen tegen mijn hoofd te geven. Ik vecht tegen mijn tranen. Een onverdraagbare pijn bespeeld mijn lichaam. Het liefst wil ik nu opstaan, en wegrennen. Maar het lijkt alsof mijn lichaam niet meewerkt. De harde lach van Kelsey klinkt hard in mijn oren. Heeft ze plezier in dat ik hier dood lig te gaan van de pijn. Heeft ze dan geen hart. 

"S-tt-op" Krijg ik met veel moeite uit mijn mond. Voor een paar seconde stoppen de trappen. "Jongens, Chelsea kan praten" Sist ze me spottend toe. Alsof ik een wild beest ben. Ze begint hard in mijn maag te trappen, en ik rol me op tot een balletje. Ik voel me zo klein en kwetsbaar op zulke momenten. Een traan rolt over mijn wang, gevolgd door een bulderende lach van Kelsey. 

*tring* 

De schoolbel klinkt hard door het fietsenhok. Kelsey kijkt op, en strijkt haar dure merkkleding glad. "Chelsea, pleeg toch zelfmoord. Dan is iedereen blij, want wees nou eerlijk wie zou jou missen" Zegt ze bitchy. Ze gunt me nog een kwade blik, waarna ze het fietsenhok uitloopt met haar 'vriendinnen' als hondjes achter haar aangehuppeld. Ik probeer omhoog te komen. Een pijnlijke kreun verlaat mijn mond. Ik val weer terug op de harde grond. Wat er voor zorgt dat ik te laat ga komen voor de les. De woorden van Kelsey blijven me steeds herhalen in mijn hoofd. Ik geef het niet graag toe maar ze heeft gelijk. Niemand zal mij missen, niemand houd van me. Het lijkt alsof ik voor iedereen lucht ben. Niemand ziet mij staan. Een eenzame traan rolt over mijn wang. Ik trek me omhoog aan mijn oude verroeste fiets. Ik probeer de pijnsteken te negeren die door mijn lichaam heen gaan. Ik zucht opgelucht als ik rechtop sta. Dit is al beter dan de koude harde grond. Ik zet een stap naar voor. Wat een hoop pijn oplevert. Ik probeer te lopen, ondanks de pijn me van binnen kapot maakt. Ik open de reusachtige deuren van de school. Gelijk loop ik door naar de wc's hopend dat niemand mijn bebloede gezicht ziet. 

Ik kijk in de spiegel naar mijn eigen spiegelbeeld. Mijn Blonde haren staan alle kanten op en mijn fel blauwe ogen staan dof. Bloed loopt over mijn gezicht heen. Ik zet de kraan aan, en maak een kommetje met mijn handen. Voorzichtig gooi ik het water over mijn gezicht heen. Ik was het bloed van mijn gezicht af. 

Als ik mezelf al iets meer heb opgefrist. Loop ik weer terug naar het fietsen hok, waar mijn tas nog ligt. Lopen doet al minder pijn dan net. 

"Kijk eens wie we daar hebben" Met een ruk draai ik me om, en ik zie Annabel staan. Een van Kelsey's vriendinnen. Ik kijk haar kort aan, maar focus dan mijn aandacht weer op mijn tas. Die aan de andere kant van het fietsenhok ligt. Snel loop ik er heen. 

Ik pak mijn tas op en draai me om. Voor me staat Annabel. Ik kan geen kant op. Bang kijk ik haar aan. "Wat wil je van me" Zeg ik met een trillende stem. Een grijns vormt zich op haar lippen. Wat mij alleen maar banger maakt. Opeens haalt ze uit op mijn slaap. Met een klap val ik op de grond met moeite probeer ik bij bewustzijn te blijven. "Val toch dood" Is het laatste wat ik hoor. Voor ik in een diep zwart gat word gezogen. 

>_>_>_>_>_>_>_>_>_>_>_>_>_>_>_>_>_>_>_>

Hoofdstuk 1 laat weten wat je er van vond. Dit word een heftig boek dus als je er niet tegen kan niet lezen!

xxx Rosalie 

vote/comment/fan?