Saved || TIES ☑️

22

~Hoofdstuk 22~

"Kijk hier is je nieuwe kamergenootje Chelsea" Zegt een zuster tegen een meisje, die in een ziekenhuisbed mijn kamer word ingeduwd. Ze koppelt een paar draden aan haar en loopt de kamer uit. "Als er wat is druk op de knop" met die woorden sluit ze de deur achter zich.

"Hoi, Ik ben Robin" Het meisje kijkt me glimlachend aan. "Ik ben Chelsea maar dat wist je al" Zeg ik schor. Ze knikt "Ben jij niet die Chelsea van de video van Ties" "Ja dat ben ik" Ik glimlach voorzichtig. "OMG Dit meen je niet" zegt ze met een hoge stem. "Ik spreek nu met dé vriendin van Ties" "Vriendin" herhaal ik haar verbaasd. Ze kijkt mij ook verbaasd aan. "Je bent zijn vriendin toch" Vraagt ze verbaasd. "Niet op die manier" "Clickbate" mompelt ze zacht in zichzelf.

"Gelukkig het hele fandom dacht dat Ties een vriendin heeft. Iedereen werd gek" Ik begin te glimlachen. "Waarom lig je hier eigenlijk" vraag ik aan haar. Omdat ik niks van buiten kan zien. "Ik ben in elkaar geslagen." Zegt ze zacht. "Jij"

"gewurgt. Heb een dag in coma gelegen en nu lig ik hier" Ze kijkt naar mijn nek. "Door wie" Ik kijk haar aan en twijfel of ik het zou vertellen. "Ik word gepest" Ik slik hoorbaar. "Ze heeft me gewurgd omdat ik Ties zijn nummer niet wou geven" "OMG wat een bitch" Ik knik spijtig. "En bij jou" vraag ik voorzichtig.

Tranen ontstaan in haar ogen. "Ik word gepest door Dylan. Na school werd ik opgewacht en to-" ze komt niet veder doordat ze in tranen uitbarst. Ik sta voorzichtig op uit mijn bed. De pijn die ik verwacht had valt nog mee. Ik trek de buisjes uit mijn huid en loop naar haar bed. Ik trek haar in een knuffel. "He het komt goed" Fluister ik zacht. "Zeg maar voorzichtig wat er gebeurt is. Het lucht op geloof me"

"Ze begonnen met mij uitschelden en ze riepen dat ik naar ze toe moest komen, maar ik liep stug door en toen sleurde een vriend van Dylan me mee naar het hoekje waar ze stonden. Ze scholden me helemaal verrot en trapte en schopte me overal. Het deed zoveel pijn dat ik buiten bewustzijn raakte" Ze begint nog harder te huilen. "Ik wil gewoon niet meer naar school het is daar zo vreselijk niemand mag me" Ik heb zoveel medelijden met haar. Je kan zien dat het haar echt raakt.

"Moet je niet weer je draadjes in je doen" Zegt ze zacht. Ik haal mijn schouders op "Nee hoor, maar zullen we Ties bellen" vraag ik enthousiast. Ze knikt breed en glimlacht door haar tranen heen.

>_>_>_>_>_>_>_>_>_>_>_>

Hey,

is that U ?????? Oke je hebt een rol gekregen Robin !!!!!!!!!!

WE hebben de 6k gehit en 22 fanficitie ik ben zo onbeschrijfelijk trots op jullie zoveel bedankt dat jullie altijd stemmen enzo.... ILY

xxx Rosalie

vote/comment/follow?