Melez kız

47- Ölüm

Çığlığı basarak gözlerimi açtım. Karşımda Storm ve Amber vardı.

"İyi misin?"

Diye soru soran Amber'e baktım. Sevdiğim veya hoşlandığım çocuk tarafından öldürülüyordum ayrıca acısını hissediyordum, iyi miyim? Hayır...

"Hayır.. Hayır kesinlikle hayır!"

"Rüyanda ne gördün!"

Diyerek bana baktı Storm. Her şey çok karmaşıktı. O sırada dışarıdan sesler geldi. Storm ve Amber hızla ayağı kalkıp kapıya yöneldiler. O sırada aklıma İce geldi. Onunla buluşacaktık değil mi! Bende hızla yataktan kalktım. Aralık olan kapıdan gizlice çıkıp o yere doğru koştum. İki üç dakika bekledikten sonra İce önümde belirdi.

"Ah gelmişsin!"

"Gördüğüne göre geldim!"

"Korkup kaçacağını sanmıştım!"

Diyince cevap vermedim.

"Peki... Seninle savaşmak falan isterdim ama..."

"Ama?"

"Daha iyi planlarım var Fire!"

"O planlarını uygulayabilecek misin acaba?"

"Benim uygulayacağımı da kim demiş?"

Diyerek güldü. Ben ise ne diyor bu adam bakışlarımı atıyordum. Biraz bekledi.

"Rüyanda ne görmüştün?"

Storm'un beni öldürdüğünü mu söylüyor? Yine cevap vermedim. İçimde kötü bir his vardı. Sanki her şey her an olabilirmiş gibi...

Storm...

Dışarıda bir ses gelince biz bakmaya gitmiştik. Şahsen Amber bir anda kaybolmuştu. Karşımda İce'i görmeyi planlamıyordum. İki üç kelime söyledi ardından ise gözlerim kapandı...

Fire...

Uzun bir süre sesizlik olmuştu. Çalılardan bir çatırtı geldi. İce'nin gülümsemesi daha da artmıştı. İçimden İce'e küfürler saydırıyordum. Çalılardan Storm çıkınca biraz rahatladım. Yanıma gelmesini beklerken İce'nin yanına gitti. İce eline bir şey tutuşturdu. Tam kaçacakken arkadan bir çift kol beni tuttu. Kurtulmayı başarsam da tekrardan tutarak kafamı duvara çarptı. Tam o sırada Storm'un elindeki mavi parlak şey dikkatimi çekti. Hayır... Şaşkınlıkla Storm'a bakarken o parlak şey kalbime girmişti bile. Bir anda etrafta mavi bir ışık oluştu. Sanki içimdeki her şeyi dışarıya çekiyor gibiydi. Hayatımdaki yaşam isteği bile kaybolunca yavaşça yere düştüm. Ne konuşabiliyordum ne de hareket edebiliyordum. İce bir anda kaybolmuştu. Storm ise bana şaşkınlıkla bakarak ağlıyordu. Kalp atışlarım yavaşlarken gözlerim kapanıyordu. Bir anda sanki hava soğumuştu. Üşüyordum. Zorla açtığım gözlerimi Storm'un ağlayan gözlerine diktim.

"Seni seviyorum... Çok-çok üzgünüm... Beni affet Fire!"

Gözlerimi gülümseyerek kapattım. Etrafı sesizlik ve karanlık kaplamadan önce ki son şey ise Storm'un adımı bağırmasıydı.

"Fire!"

___

Evet bir bölüm tekrar bitti. Biliyorum daha önce gelecekti bölüm ama internet gitmişti. Yine biraz kısa oldu ama. 1-2 bölüm sonra daha uzun yazacağım. Vote ve yorum yapmayı unutmayın ! :)