Vapor 2 || HOOD

5

Kapının önünde ceketimi üzerime geçirirken bedenimi ele geçiren siniri hissedebiliyordum.

Gitmesi konusunda bu kadar rahat olmaları sinirlerimi bozuyordu.

Gideceği düşüncesi bile rahat nefes almama engel olurken, onlar bu durumda nasıl bu kadar sakin kalabiliyorlardı?

Gitmesini istemiyordum.

Beni tekrar burada bırakmasını istemiyordum.

"Calum..." Yumuşak sesini duyduğumda hızla arkamı dönerek bana şaşkınlıkla bakan yüzüne baktım.

Yüzünü incelerken bir senede hiç değişmediğini farkettim.

Bir senede değişen tek şey duygularıydı.

Bana karşı olan duyguları.

Bir şey söylemek için ağzını açtığında dudaklarına kayan bakışlarıma engel olmamıştım.

Yarı aralık dudaklarının görüntüsü aklımı başımdan alacak kadar güzeldi.

Bu kadar güzel olması hiç adil değildi.

"Ben de seninle gelebilir miyim?"

Ondan kaçmaya çalışırken bile yanımda olmak istiyordu.

Masum bakışlarının altında ezilen kalbim, bu tatlı ricasını reddedememişti.

Yavaşça kafamı salladığımda yüzünde ufak bir tebessüm belirdi.

Küçük bir tebessüm bir insana ancak bu kadar yakışabilirdi.

Ceketini giymesini bekledikten sonra kapıyı açarak geçmesi için hafifçe geri çekildim.

Bunun üzerine kıkırdayarak kapıdan çıktı.

Ve ben kokusuyla sarhoş olmuş bir şekilde peşinden ilerledim.