Vapor 2 || HOOD

25

Ben, cehennemin ortasında susuz kalmış bir adamdım.

Dudakları ise cennetin tatlı suyundan oluşan bir kuyuydu.

Tek ihtiyacım buymuş gibi dudaklarını öperken bana aynı tutkuyla karşılık vermesi onu gözümde daha inanılmaz kılıyordu.

Onu öpmenin nasıl hissettirdiğini unutmuştum.

Tek bir öpücüğüyle bana nasıl cenneti ve cehennemi aynı anda yaşattığını unutmuştum.

Alt dudağını sabırsızca emerken sargılı elimi beline koyup onu kendime daha çok çektim.

Ellerini omuzlarıma koyup parmak uçlarında yükseldi ve bana biraz daha yaklaştı.

Parmaklarının tenimde bıraktığı yakıcı izleri hissedebiliyordum.

Bana hem fiziksel hem de ruhsal olarak nasıl zarar verdiğini bilmiyordu.

Ona ne kadar ihtiyacım olduğunu göremiyordu.

Tek bir dokunuşuyla bana neler yaptığının farkında değilmiş gibi davranıyordu.

"Calum..." Kendini yavaşça geri çektiğinde benden uzaklaşmasına izin vermeden onu tekrar öptüm.

Dudaklarımız gecenin karanlığında uyum içinde hareket ederken aramızda soğuk bir rüzgar esti.

Bedeninin titrediğini hissettiğimde kollarımla onu sıkıca sardım.

Aynı anda geri çekildik.

Alnını omzuma yasladığında yüzümde beliren gülümsemeye engel olamamıştım.

Birkaç saniyelik sessizliğin ardından kollarımın arasından çıkmaya yeltendiğinde buna izin vermeyerek bedenini bedenime bastırdım.

"Kal benimle."

Derin bir nefes aldı.

"Lütfen bana az önce yaptığın şeyden dolayı pişman olmadığını söyle yoksa delireceğim." diye mırıldandı.

Burnunu boynuma sürttüğünde dudaklarımı rüzgarla birlikte uçuşan saçlarına bastırdım.

"Değilim." Neden korktuğunu biliyordum. En son bunu yaptığımızda bunun için onu suçlamıştım. "Hiçbir zaman olmadım."