Vapor 2 || HOOD

28

Nedensizce gerildiğimi hissettiğimde, arabadaki rahatsız edici sessizliği bozmak adına uzanıp radyoyu açtım.

Kulağıma dolan şarkıyla yüzümü buruşturmadan edememiştim.

Cidden, insanlar bu tür şeyleri dinlemekten zevk mi alıyordu?

"Şunu değiştirebilir miyim?" Kısık sesini duyduğumda bakışlarımı yüzüne çevirdim.

Yüzünü buruşturmamak için kendini zor tuttuğu her halinden belliydi.

Eh, en azından müzik zevkimiz uyuşuyordu.

"Tabii." diye mırıldandım gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırırken.

Uzanıp radyo kanalını değiştirdiğinde duyduğum şarkıyla yüzümde ufak bir tebessüm belirdi.

Derin bir nefes alıp arkasına yaslandığında onun da benden pek bir farkı olmadığını anladım.

Gittiğimiz yer baya uzak olduğundan, yaklaşık olarak yarım saati sadece müzik dinleyerek geçirmiştik.

Bu yarım saat milyonlarca beyin hücremin ölmesi için yeterli olmuştu.

Sonunda dayanamayacağımı anladığımda uzanıp radyoyu kapattım.

Bu hareketimle bakışları tekrar bana döndü.

"Başım ağrıdı." diye açıklama yaptığımda hiçbir şey söylemeden kafasını salladı.

Bu sessiz halleri canımı sıkmaya başlamıştı ama onunla nasıl konuşmaya başlamam gerektiğini bilmiyordum.

Bana karşı tam olarak ne hissettiğini bilmiyordum.

Ona öylece açılırsam beni yanlış anlayabilirdi ve ben bundan deli gibi korkuyordum.

Canını fazlasıyla yakmıştım ve şimdi en küçük bir hareketime bile dikkat etmem gerektiğini biliyordum.

Onu bir kez kaybetmiştim.

Daha fazla kaybetmek istemiyordum.