Vapor 2 || HOOD

37

"Yeni evine alışabildin mi evlat?" Sevgili üvey babamın gür sesi yemek salonundaki sessizliği bozarken bakışlarımı tabağımdan kaldırıp yüzüne baktım.

"Evet." diye mırıldandım omuzlarımı silkerken.

"Tanrım..." Annem tekrar konuşmaya başladığında elimdeki çatalı yavaşça bıraktım.

"Anne lütfen." Bıkkınlık dolu sesim beni bile bıktırmıştı artık.

"Evet Joy, boşversene." İnce sesini geldiğimden beri ilk kez duyduğum için şaşkın bakışlarımı güzel yüzüne çevirdim. "Baksana çok mutlu görünüyor." diye mırıldandı bakışlarını yüzümden çekmeden.

Ne yapmaya çalıştığını anlamak istercesine yüzüne bakarken yüzünde ufak bir sırıtış belirdi.

Bu beni nedensizce öfkelendirmişti.

"Evet," dedim hala ona bakmaya devam ederken. "Hiç olmadığım kadar mutluyum." 

Yüzündeki gülümsemeyi korumaya devam ederken kafasını eğdi.

Güçlü görünmeye çalışıyordu ama gözlerindeki ifadeyi ondan daha iyi biliyordum.

Dokunsam ağlayacak gibi bir hali vardı.

Bunu gizlemeye çalışsa da moralinin bozuk olduğunu görebiliyordum.

Yemeğin geri kalanı oldukça sessiz geçmişti.

Yemek yedikten sonra hep birlikte salona geçip televizyon izlemeye karar verdiğimizde Hailey hiçbir şey söylemeden odasına çıkmıştı.

Neden böyle davrandığını anlayamıyordum.

Ondan uzak durmamı isteyen oydu ve şimdi sergilediği tavırlara bir anlam veremiyordum.

Benden uzaklaştıkça uzaklaşıyordu ve bu canımı acıtmaktan başka bir işe yaramıyordu.

Ondan vazgeçmek sandığım kadar kolay değildi.

"Ben lavaboya gidiyorum." diye mırıldandığımda annem yavaşça kafasını salladı.

Vücudumu saran garip hisle hızla merdivenlere doğru ilerledim.