Vapor 2 || HOOD

7

İkinci sigaramı da bitirdikten sonra bakışlarımı tıpkı onun gibi karşımızdaki boşluğa diktim.

"Joy," Tekrar sesini duyduğumda devam etmesi için yavaşça kafamı salladım. "Sigara içtiğini biliyor mu?"

Sorduğu sorunun saçmalığı içimde gülme isteği uyandırsa da tek yapabildiğim ona içten bir şekilde gülümsemek olmuştu.

"Ben küçük bir çocuk değilim, Hailey. Yirmi iki yaşında bir adamım artık."

"Çocuk parklarında takılan bir adam."

Dediği şeyle kendimi tutamadan küçük çaplı bir kahkaha attığımda o da benimle birlikte gülmüştü.

"Bu parkı seviyorum." diye mırıldandığımda yavaşça kafasını salladı.

Birkaç saniye boyunca ikimiz de sustuk ve sadece esen rüzgarı dinledik.

Aramızda huzur verici bir sessizlik oluştu.

Ona bu kadar yakınken istediğim gibi dokunamamak canımı sıkıyordu.

En son, buradan gitmeden önce beni seviyordu.

Belki de onu hiç bırakmamam gerekiyordu.

Gitmesine izin vermekle büyük bir aptallık yapmıştım.

Titrek bir nefes aldığını duyduğumda bakışlarımı yüzüne çevirdim.

"Calum," diyerek derin bir nefes aldı. "Ben çok özür dilerim."

Cevap vermeme izin vermeden devam ettiğinde meraklı bakışlarımı yüzünde gezdirdim.

"Tüm o yaptığım şeyler... Hepsi çok saçmaydı. Sana o gözle bakmam, o gece seni balkonda öpmem hepsi birer hataydı."

Söylediği şeyle aldığım nefesin boğazıma takıldığını hissettim.

"Haklıydın." diye mırıldandı üzgün bir sesle. "Sen benim üvey ağabeyimsin ve hep öyle kalacaksın."

Hayır.

"Bundan sonra seni zor duruma sokacak hiçbir şey yapmayacağım. Ucuz bir kız gibi davrandığımı biliyorum. Ama öyle değilim. Yemin ederim ki öyle değilim..." Derin bir nefes aldığında yavaşça yutkundum. "Ben sadece sana aşık olmuştum."

Ben de sana aşık oldum.

"Ama artık doğruyla yanlışı ayırt edebiliyorum. Hepsi çok yanlıştı ve ben sadece her şeyi unutmak istiyorum. Seninle normal bir ağabey-kardeş ilişkisi yaşamak istiyorum."

Bakışlarını yüzüme çevirdiğinde gülümsedim.

"Sorun değil, ufaklık. Ben her şeyi unuttum bile."