Vapor 2 || HOOD

24

Orada daha fazla dikilmenin bir anlamı olmadığını anladığımda balkonun kapısını açıp bedenimi soğuk havayla buluşturdum.

Ardından titrediğimi hissettim.

Fakat bu titreme soğuktan mıydı, yoksa karşımdaki güzellikten dolayı mı, bilmiyorum.

Arkasını dönüp bana bakmasını bekledim ama geldiğimi duymamış olacak ki bir tepki vermemişti.

Yavaş adımlarla arkasından yaklaştım.

Tam yanında durduğumda yine bana bakmamıştı.

Demek ki varlığımdan haberdardı.

"Üşümüyor musun?" diye sordum sigarayı iki dudağımın arasına yerleştirirken.

Kafasını çevirip bana baktığında içime çekmiş olduğum dumanı yavaşça üfledim.

"Ya sen?" Sigarayı tekrar dudaklarıma götürdüğüm sırada bakışlarını yüzümden çekti. "Sen üşümüyor musun?"

Umursamaz bir edayla omuz silktim.

"Pek değil."

Gözlerimi bedeninden uzak tutmaya çalışsam da sürekli göğüs dekoltesine kayan bakışlarıma engel olamıyordum.

Sessizlik içinde geçen birkaç dakikanın ardından sigarayı bitirdiğimde derin bir nefes eşliğinde bakışlarını yüzüme çevirdi.

"Elin nasıl oldu?"

"Daha iyi." Sargılı elimi kaldırıp gösterdiğimde ilgili bakışlarını yüzümden çekmemişti.

Baygın bakışları bütün bedenimi titretirken daha fazla dayanamayacağımı anlamıştım.

Boştaki elimle onu ensesinden tutup kendime çektiğimde beklediğimin aksine geri çekilmemişti.

Sıcak nefeslerimiz birbirine karışırken eğilip onu yumuşak bir şekilde öptüm.

Ve o anda hissedebildiğim tek şey mutluğumla birlikte bütün hücrelerime yayılan acı olmuştu.