Vapor 2 || HOOD

18

Hailey'nin odasının kapısı yavaşça açıldığında bakışlarımı elimdeki telefondan çekip annemin endişeli yüzüne çevirdim.

"İyi mi?" Ses tonum bana bile yabancı gelirken elimdeki telefonu hızla cebime soktum.

"İyi. Biraz dinlenmesi gerek."

Yavaşça kafamı salladıktan sonra annemin yavaş adımlarla merdivenlerden inişini izledim.

Gittiğinden emin olduktan sonra yere bıraktığım çikolatalarla dolu poşeti elime alıp odasının kapısına doğru ilerledim.

Uyuyor olabileceği ihtimali aklıma gelince kapıyı tıklatmadan yavaşça açtım.

Öylece yatağında yatıyordu.

Kolundaki serum izi içimin nedensizce sızlamasına neden olmuştu.

Kapıyı yavaşça arkamdan kapattıktan sonra sessiz adımlarla yanına doğru ilerledim.

Ruhsuz bakışları beni bulduğunda ona küçük bir gülümseme bahşettim.

"Nasılsın, ufaklık?" Yatağın ucuna oturduğumda yattığı yerde hafifçe doğruldu.

"Daha iyiyim."

Sorunun ne olduğunu bildiğimden ve bunu ona soramayacağımdan bu aşamayı atlamaya karar vererek elimdeki poşeti ona uzattım.

Poşeti elimden alırken biçimli kaşları hafifçe çatılmıştı.

İçindekileri tek tek çıkarmaya başladığında yüz hatları gevşemiş ve yüzünde ufak bir gülümseme belirmişti.

Kafasını kaldırıp yüzüme baktığında onu öpmek istedim.

"Şu anda ihtiyacım olan tek şey," Poşeti hızla bırakıp kollarını belimin etrafına doladığında afallamıştım. "Teşekkür ederim, Calum."

Kollarımı etrafına dolayıp sarılışına karşılık verdim. "Bir şey değil."

Kafasını göğsüme yaslayıp gözlerini kapattığında yüz hatlarını inceledim bir süre.

Ve o anda anladım ki, hayatım boyunca görmek istediğim tek yüz onun yüzüydü.