Çete 2 || Küllerinden Doğuş

Bölüm 11

Çocuklar şaşkınlıkla Zayn ve Liam'a bakıyordu.

"Tamam anlatacağım" dedi Zayn pes etmiş bir şekilde. Sağ elimi öne doğru uzattım izin verircesine.

"Seni dinliyorum"

"3 sene önce senden uzaklaştığım dönemlerden önce ben Julia ile karşılaştım. O zamanlarda ondan haberimiz olmadığı için sen zannettim. Bara geldi. Daha sonra otele gittik. Bir gece geçirdik. Hep fısıldıyordu. Hiç sesini duymadım. Sabah kalktığımda uyanmış, karşımdaki sandalyede oturuyordu. İşte o zaman sesini duydum. Benimle bir oyuncak gibi oynamasını sana anlatamazdım. Yaptığım hata beni zaten deli ediyordu birde Julia eğer anlatırsam seni ve bebeğimizi öldürebileceğini söyledi. Hamile olduğunu ilk ondan öğrendim. Ve eğer senden ayrılırsam sana dokunmayacağını söyledi"

Anlattıklarından sonra büyük bir kahkaha patlattım. Çocukların hepsi şaşkınlıkla bana bakıyordu.

"Sen karşında aptal mı var zannediyorsun! O kim lan bana dokunacak? O kim bebeğimi benden alacak? Ulan sen benim kim olduğumu bilmiyor muydun? Yoksa aptal mıydın?" Zayn'in suratında büyük bir pişmanlık vardı. Bunu görebiliyordum. Ama aptallığı sinirlerimi oynatmıştı.

"Allison bebeğimizi taşıyordun! Onunla bir savaşa sokamazdım seni! Çete zaten kötüye gidiyordu! Eski gücümüz yoktu elimizde!" Ayağa kalkıp yanına doğru hızlı adımlarla yürüdüm. İki yakasını sıkıp kendime çektim. Suratlarımızın arasında milimler kalmıştı.

"Sakın bir daha ona bebeğimiz deme! O senin değildi orospu çocuğu! Benimdi sadece!" Harry kolumdan tutup geri çekti.

"Bakın bu böyle kavga ederek halledebileceğiniz bir şey değil. Adam gibi bir yere gidelim ve orda konuşalım. Takip edilme olasılığımız çok yüksek" Dedi Liam. Kafamı sallayıp Zayn'e son kez ters bir bakış attım ve arabaya doğru ilerledim. Sadece Liam ve Harry biliyordu hamile olduğumu ve bebeği aldırdığımı. Louis ve Niall iki şok birden yaşamışlardı ve arabada da bunu gayet net bir şekilde belli ediyorlardı. Suratlarında kabullenemeyiş vardı. Benim 3 sene önceki halim gibi..

Bara gidip Tad'in odasına girdik. Cama doğru gidip kollarımı birbirine bağladım ve kalçamı cama yasladım.  Zayn masanın önündeki koltuklardan birine oturdu. Louis deliye dönmüş bir şekilde odada bir sağa bir sola dolanıyordu. Harry Tad'in koltuğunda düşüncelere dalmıştı. Liam Zayn'in karşısına oturmuştu. Niall ise kapıya yaslanmıştı. Herkes bir şey düşünüyordu.

"Tamam bakın, haklısınız. Bizi suçlayın. Ama birde düşünün, Allison hamileyken ve Çete git gide eksilere düşerken bir savaşa giremezdik. Hem Allison'u hem bebeği kaybederdik."

"He yani şimdi kaybetmediniz?" Diye sordum Liam'a lafına devam etmeden.

"Kaybettiniz yine Liam. Benide kaybettiniz bebeğimide öldürdünüz. Evet. Onu siz öldürdünüz. Sizin bu soktuğum düşünceleriniz yüzünden ben bebeğimin hayatına son verdim. Bir hayatı başlamadan bitirdiniz. Ulan bari deseydiniz, anlatsaydınız böyle bir şey olduğunu. Zayn ile yine ayrılırdık. Zaten o ihanetten sonra bir dakika bile yanında durmazdım. Midem kaldırmazdı. Ama en azından bebeğim hayatta olurdu" Son cümlemde sesim titremişti. O ne zaman aklıma gelse kötü oluyordum. Doktorun sorduğu son soru geliyordu aklıma.

Bir hayata son vermekte ısrarcı mısın?

Israrcı değildim. Ama güçsüzdüm. O kadar acıya katlanmış bu kız, bir bebeğe hayat vermekten korkuyordu.

"Allison bizi suçlayarak bir yere varamazsın. Ben zaten senin bebeği aldırdığın andan itibaren yaşayan bir ölü gibiyim. Sorunlarımızı halledelim demiyorum. Halledemeyiz zaten biliyorum. Burada önemli olan Tad'in son isteği. Tek önemli olan şey bu. Evet artık öğrendin gerçekleri. Bir plan yapmamız gerek" Tamam Zayn bu konuda haklıydı. Tad'in son isteğinide yerine getirip buradan gitmek istiyordum.