The PROMISE Book2(MarcosBro.FF)

TP.60

Simon POV.

First thing in the morning agad akong pumunta sa bahay nila Andrea to talk to her and settle things between us.Pero nasa gate pa lang ako ng bahay nila ay hinarang na ako ng mga PSG ni kuya. Maybe Akela requested to kuya na magpadala ng PSG dito to secured the place dahil may ilang media na nang haharass na din sakanila just like on mine.

"Ano ba! Papasukin niyo ko! I need to talk to Andrea!" Gigil kong sabi sa mga PSG ni kuya.

"Sir kabilin bilinan po kase ni Gov. Na wag na wag kayo papasukin eeh pasensya na po." Sabi nila.
Nagwala ako nagpumilit akong pumasok so the PSG dont have choice than to punch me on my stomach so i could not move and force myself to get inside.

"Sorry Sir Simon pero sumusunod lang po kame sa utos." Sabi pa ng isa. Kahit masakit ang masuntok ng malalaking tao na toh hindi pa din ako tumigil.

"Andrea! I know you can see me! Alam ko naririnig mo ko Andrea please talk to me! Andrea!" Sigaw ko sa labas ng gate and hindi ko namamalayan na umiiyak na pala ako and may ilang tao na din na nanunuod sa pagwawala ko. But i dont care! I wanna talk to Andrea and she is all i wanted!
May dumungaw sa bintana and i know na si Andrea yun ang girlfriend ko.

"Andrea please! Andrea magusap tayo please im begging you! Andreaaa!!!" Sigaw ko ulit. Maya maya ay nakita kong lumabas ang tita Alena sa gate.
Lumapit siya sa akin and slap me on my face.

"Ayoko sanang gawin yan sayo Simon dahil nirerespeto kita at ang pamilya mo pero ang saktan mo ang sarili kong anak hindi naman tama yun.." Tita Alena angrily said on me. I grab her hands and kneeled.

"Im sorry tita pero nagkakamali lang si Andrea wala akong intensyon na lokohin siya tita please believe me.. tita i wanna talk to Andrea please?" I pleaded.
Pinilit niya akong pinatayo.

"Tumayo ka dyan Simon natatakot ako na iba ang isipin ng pamilya mo samen. Simon pakawalan mo na ang anak ko. Kung talaga minahal mo siya igagalang mo ang desisyon niya." Tita Alena said. I shook my head. Not in my entire life i will let go of Andrea. Mamamatay muna ako.. i swear! 😭😭😭

"Tita please nakikiusap ako sainyo hindi bilang anak ng Presidente ng Pilipinas kundi bilang lalaki na nagmamahal sa anak niyo please let me talk to Andrea tita im begging you.." i added. Hindi ko alam kung mukha akong baliw na nakikiusap and umiiyak but i dont care! I wanna talk to Andrea.
Maya maya ay lumapit na si Andrea sa likod ng mama niya. I tried to come near her pero hinarangan na naman ako ng mga PSG ni kuya.

"Ma, iwan niyo na muna kame..mga sir okay lang hayaan niyo muna kame.." she said.

"Sigurado ka anak?" Tita Alena asked Andrea. She nodded. Nung makalayo na ang mga ito ay agad kong niyakap si Andrea. God i wont let thos girl leave me. Hindi ko kakayanin.😭
Inalis niya ang braso ko na nakayakap sakanya.

"Andrea im sorry.. please dont do this to me please, hindi ko kakayanin Andrea.." i look into her eyes. Blangko ang expression niya but i can see through her eyes na nasasaktan din siya.

"Wala na tayong dapat pagusapan Simon, the pain youve caused me is enougj for me to realized that i will never be fit for you.. hindi ako yung babae na makakapagpabago sa isang kagaya mo." She said. I shook my head.

"No! Hindi totoo yan, you didnt know how happy i am when i finally saw you after two years.. hindi mo alam kung gano ako kasaya and nagbago mula ng maging tayo.. Andrea please forgive me..nakipagbreak nako kay Lindsay bago pa siya pumunta sa condo ko..Andrea please maniwala ka naman saken .." i pleaded. She shook her head once again. I tried to hold her hands pero umiwas siya.

"Hindi na magbabago ang isip ko Simon..nakipaghiwalay na ako sa yo kahapon kasabay ng pangako ko sa sarili ko na hindi nako aasa na magbabago ka pa." She said that when i kneeled on her. I dont care kung mukha na akong gago dito pero ang sakit sakit na kase.. parang anytime magwawala na talaga ako dito.

"Andrea please dont do this..please?! Andrea im begging you..hindi ko kaya Andrea please?" I said. She shook her head and look down on me.

"Hindi na kita mahal Simon, sa lahat ng panloloko mo saken narealize ko na hindi mo deserve na mahalin ng totoo. Sarili mo lang ang iniisip mo.." she said. Napatayo ako. And i admit nagulat ako sa sinabi niya and it feels like thousands of knives cut my heart into pieces and the pain is beyond words. Ganito pala kasakit ang magmahal, and mawalan. Mas masakit pa nung nasaksak ako sa london.
I shook my head.

"No! Hindi ako naniniwala na hindi mo nako mahal..alam ko sinasabi mo lang yan para tumigil nako. I wont give up Andrea. Kahit maghintay ako ng ilang taon mapatawad mo lang ako gagawin ko." I said. She looks at me once again.

"Tapos na tayo Simon.." she said and finally walk away. I tried to stop her pero pinigilan na naman ako ng mga PSG ni kuya. Mga lecheng toh!

"Andrea! Andrea please wag mong gawin to Andrea!!!" I screamed when she finally close the door feels like her heart closed for me also. Laglag ang balikat ko and im crying walking towards my car. Dun ako sa loob ng kotse umiyak. I cried myself out.. this is what Vinny told me.. i will end up being ALONE and BROKEN.. 💔💔💔