TP.69

570 13 2
                                    

Ferdinand POV.

Agad akong lumabas nung malaman ko na wala sa table ang phone ko and wala din si Simon sa upuan niya and hindi ako nagkamali. Nasa kanya ang phone and may kausap siya sa cellphone ko. Ganitong oras tumatawag si Andrea sa akin dahil umaga nila sa hawaii so my posibilidad na si Andrea ang nakausap ni Simon knowing that kid hindi yun makikialam kung hindi naman yun importante. And of course Andrea is indeed important to him. Eto na yata ang oras para magtapat ako sa anak ko. I walk slowly towards him. And sakto pagharap niya huminto ako.

"Dad?will you please explain this??why Andrea called you???!"
I walk towards Simon and tap his shoulders. Niyaya ko siya sa private office niya sa hotel.

"So will you please explain that call from Andrea to me dad?!" bakas sa boses ng anak ko ang curiosity.
I seated on the sofa and face him he is sitting on the single sofa.

"I guess this is the right time for you to know everything son.." i started. He just look at me silently.

"Dont tell me all these years alam niyo kung nasaan si Andrea dad?!" He asked. I nodded.
He cursed.

"But dad?!why did you hide and keep it from me?!" He said in frustrations isinabunot pa niya ang palad sa buhok.
I stand and tap his shoulders.

"Simon anak,hindi ako nagsisisi na inilayo ko si Andrea sayo dahil napatunayan ko na mahal na mahal ka talaga niya and ganun ka din sakanya all these years nakita ko kung papano kayo umiwas sa tukso pareho. And im glad na ginawa mong inspirasyon ang pagkawala ni Andrea pansamantala sa buhay mo para magbago and magsimula ka ulit" i saidm he looks at me and shook his head.

"So all these years may communication kayong dalawa dad?!" He asked. I nodded.

"Kailangan anak, dahil kailangan kame ni Ezekiel.." i said.
That when he looks at me in curiousity. I nodded.

"Simon Ezekiel MarcosAraneta II is your three years old son Simon, Andrea decided to named him after you.." i said. That when Simon stood up.

"Dad?! How dare you even keep that i have a child! Dad anak ko yun! Hindi niyo naman sana inisip na itago sa akin yung bagay na yun!" He said out of anger.
I took a deep sigh. And lumapit ako sakanya.

"Anak ginawa ko lang kung ano ang tama and sa tingin mo kung sinabi ko kaagad sa iyo na may anak kayo ni Andrea handa ka na ba? Alam kong hindi pa kaya ko yun nagawa. And besides kilala ka ng anak mo, Hindi namen inilihim sakanya kung sino ka anak, kahit sila Sandro and Akela and ang mommy mo sinabi ko sakanila na ipakilala ka kay Kiel.." mahabanh sabi ko pa. Simon looks at me again.

"So lahat kayo alam na may anak ako??! So ako nandito halos mabaliw kakahanap kay Andrea tapos kayo alam niyo pala kung nasan siya?! Taoos sarili kong anak tinago niyo sa akin!!" He said out of anger.

"Anak try to understand nagawa ko lang ito dahil sayo. Sainyo no Andrea.." i said.
He shook his head and walk his way out of the door ng bigla siyang tumigil.

"Where are they dad?!" He asked without looking at me.

"In Honolulu, Hawaii sa bahay natin dun." I answered. And there my son walked out of the door and slammed it. Alam ko na magagalit siya sa akin pero naiintindihan ko. Pasasaan ba at maiiintindihan din niya ako kagaya ni Sandro noon.

The PROMISE Book2(MarcosBro.FF)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon