The PROMISE Book2(MarcosBro.FF)

TP.74

A/N: Oh di ba ang bongga? Kapag talaga nag pray ka with heart maririnig ni God ang prayers naten..and now the most awaited part of this story😍😍 ang MULING PAGKIKITA. I dont know if it would be so awkward or gagawin ko bang madrama ang muli nilang pagkikita? Basta bahala na hehe. Ang importante magkita sila..last 6 chapters guys and the End na.😊 xoxo! 😙

Simon POV.

We book a flight early bound to Honolulu, im with Dad and Mom. And pagkalapag pa lang ng eroplano sa airport i insists na sa ospital kame agad tumuloy besides hindi ko nararamdaman ang pagod and jetlag sa biyahe because the excitement of seeing my son is beyond words but still kinakabahan ako sa kalagayan niya. Dad told me na nasa hospital ang anak ko na dengue daw so much as im excited nagwoworry din ako para sakanya and sa mama niya. God how i miss Andrea so much na para bang bumalik ako sa time nung una ko ulit siya nakita after two years sa London. And i admit na siya lang ang babaeng pwedeng magbigay sa akin ng lahat ng emosyon. Habang palapit kame ng palapit sa hospital feeling ko ay hindi nako makahinga sa halo halong emosyon ko. Sa apat na taon kong kawalan sa buhay nila atlast makikita ko na sila. When we reached the private room im not prepared when Dad open the door automatically without even knocking on it. Then i saw the two treasure gifts i have given by God.. my one and only Andrea and my precious Son who is sleeping peacefully. Para akong naestatwa when i saw Andrea crying and nung lumapit siya kay dad and yumakap dito and dun umiyak. Feels like someone is punching my chest. I can see the pain in her eyes. Unti unti kong nilapitan ang anak ko. I hold his hands for the very first time, the soft and chubby hands of my son.. hindi ko namamalayan tumutulo na pala ang luha ko. That when Mom tap my shoulders.

"Mom he looks so vulnerable, i cant bare seeing him like this.." i said  and kiss my childs forehead. I can still Andrea's sob..

"Gagawin ng doctor ang lahat anak..just keep the faith okay?" Mom said. Maya maya ay dumating ang doctor ng anak ko.

"Doc how's my son?" Tanong agad ni Andrea sa amerikanang doctor.
The doctor looks at us..

"We are afraid we cant find a donor for your son Miss Vergara, your son's blood type is a very rare blood type and i suggest you should contact his father or his grandparents for us to check if their blood type could match." The doctor said. That when i interrupted.

"Im the father doctor, and my blood type is AB.. you can conduct a blood letting now for my Son. Please doctor im willing to give all for my son.." i told the doctor and she nodded.

"Okay then let's go to the laboratory so we can conduct a blood letting mister..excuse us.." said the doctor and nauna ng lumabas. Humalik muna ako sa noo ng anak ko bago sumunod sa doctor. Makakapaghintay naman ang pakikipagayos ko kay Andrea ang mahalaga ngayon ay masalinan na ng dugo ang anak ko. And kung ang pagbibigay ko ng dugo ang makakaligtas sakanya willing akong ibigay lahat mailigtas lang sa panganib ang anak ko.And kulang pa ito sa mga panahon na wala ako sa tabi nila habang lumalaki siya.