The PROMISE Book2(MarcosBro.FF)

TP.73

A/N: Been planning to finished this story after chapter 80 or less than that hindi ko na papahabain ang story na to besides may happy ending naman na sina Sandro and Akela,so i guess Simon and Andrea deserves to have theirs too, besides tama na po ang pagpapahirap ko sa dalawa haha✌nakokonsensya na din naman ako,and anyways thanks sa lahat ng patuloy na nagbabasa, and as of now ang Book2 na to na po ang pinakamahaba sa works ko, yung Book1 nito is 57 chapters lang while the other one entitled TRADED HEARTS is 60 chapters lang, acceptable naman din na mahaba ito kase sequel ito bale dalawang story kase to in one, yung family life nina Sandro and Akela and yung love story ni Andrea and Simon ayoko isama ang story ni Vinny dito kase baka umabot ng 300 chapters! charaught! Anyways happy reading mangoes! And let us pray na sana magtuloy tuloy na yung blessings sa akin. 😍 salamat ng marami readers! Sa mga silent readers dont be shy and feel free to comment mabait po ako, be like @hannahvoa na active na active sa pagcomment haha. I will respond naman po kapag ganun. Ayun salamat and sana wag kayo magsawa magbasa ng mga FanFictions ko 😉😙😙

Honolulu,Hawaii

Hindi ako mapakali, i walk back and forth.. nasa loob ako ng kwarto ni Kiel dito sa ospital, tulog ang anak ko and si Charlie and mama ang kasama ko na magbantay. Na dengue ang anak ko and nanga ngailangan siya ng dugo..type AB ang anak ko while type O naman ako, hindi din naman match ang dugo ni Charlie and Mama sakanya. I took a deep sigh and waited for Tito Ferdinand to call me.. kanina ko pa kase siya tinatawagan pero naka off ang phone niya. I even try to call Sandro pero hindi din naman sumasagot. I call Akela pero nakapatay naman ang phone niya. Hindi ko na alam ang gagawin ko kailangan masalinan ng dugo ang anak ko within 24 hours kung hindi manghihina siyang tuluyan. Isa lang ang nasa isip ko na pwedeng magmatch sa dugo ng anak ko.. ang tatay niya. I garnered all my guts to dial Simon's number.. its now or never.. gagawin ko to para sa anak ko.. kung uunahin ko ang pride and ang hiya ko walang mangyayari sa anak ko. And hindi ko mapapatawad sarili ko kung may mangyaring masama sa anak ko.😭 but unfortunately nakapatay ang fone niya. Marahil nagpalit na siya ng number its been four years for goodness sake! Naiiyak nako sa kaba when mom approach me and pinaupo niya ako.

"Anak kumalma ka muna, baka mamaya niyan ikaw na magkasakit, sinabi naman ng doctor na titignan nila kung may ka match na dugo si Kiel sa blood bank hindi ba? May Awa ang diyos anak," my mom told me.. i took a deep sigh and look for Kiel..awang awa ako sa anak ko. Nawala na ang masiglang Kiel ng maconfine siya sa hospital.
"Ma, rare type ang dugo no Kiel and hindi siya nagmatch sa aken so panigurado si Simon ang kamatch ng dugo niya..kailangan namin siya ngayon ma..pero hindi ko naman sila macontact.." sagot ko and i cant no longer hold my tears napaiyak na ako. Kinakabahan na talaga ako. Yung pakiramdam na anytime baka may mangyaring masama sa anak ko? Pangalawang beses pa lang ngayon na hiniling ko kay God na sana nandito si Simon sa tabi ko, sa tabi namin magina.. nung una is nung manganak ako. Ngayon ko nararamdaman na hindi talaga kumpleto ang buhay ng anak ko kapag wala ang ama niya. And i swear.. naguilty akong bigla on hiding Ezekiel to Simon. God please have mercy on us.. please let Simon feels that we need him now.. i prayed..
Maya maya ay biglang bumukas ang pinto and i even took a deep sigh. Hindi ako makapaniwala sa nakikita ko. Parang biglang narinig ni God ang panalangin ko..