Θα αντέξει ο έρωτας;

Κεφάλαιο 10ο

    

    Η Ελεάννα έφτασε καθυστερημένα στην καφετέρια. Όλοι ήταν μαζεμένοι σε ένα τραπέζι. Κοίταξε το ρολόι της. Εφτά και είκοσι πέντε. Είχε μια δουλειά ο σοφέρ και άργησε να την φέρει.
   Προχώρησε προς το τραπέζι τους. Τους χαμογέλασε και κάθισε στην κενή θέση που είχαν κρατήσει για εκείνη.
   «Επιτέλους μας έκανες την τιμή.» είπε κεφάτα ο Μάρκος.
   «Η αλήθεια είναι πως άργησα λίγο.»
   «Τζίνα μπορούμε να αλλάξουμε θέση;» ρώτησε ο Μάρκος για να βρεθεί δίπλα στην Ελεάννα.
   Εκείνη κοίταξε κλεφτά τον Χάρη, ο οποίος πρέπει να ενοχλήθηκε αν σκεφτεί κανείς ότι σοβάρεψε απότομα.
   «Γιατί δεν θέλεις να συνεχίσεις να τραγουδάς στο μπαράκι;» την ρώτησε ο Μάρκος.
   «Θα σταματήσεις;» ακούστηκε η έκπληκτη φωνή του Χάρη.
   «Ναι θα σταματήσω. Είναι λίγο κουραστικό. Όχι ότι δεν μου αρέσει. Δεν έχω και πολύ χρόνο.»
   «Πραγματικά κρίμα.» είπε ο Μάρκος.
   «Όντως, εγώ την παρακαλάω να συνεχίσει αυτή τίποτα.» είπε η Μαρίζα.
   Η Ελεάννα την κοίταξε με δολοφονικό βλέμμα. Και έστρεψε διακριτικά το βλέμμα της προς το ζευγάρι. Μόλις ο Χάρης αντιλήφθηκε ότι τους κοιτούσε, φίλησε το λαιμό της Βιβής.
   Ο Μάρκος συνέχισε να μιλάει σε εκείνη, ενώ η Μαρίζα με τις άλλες δύο κοπέλες είχαν πιάσει κουβέντα για ένα γνωστό περιοδικό.
   «Ελεάννα, έχεις αγόρι;» την ρώτησε η Τζίνα που είχε ξεφύγει από την ανιαρή συζήτηση που είχε πριν.
   Η Ελεάννα κοκκίνισε. Ήταν πολύ άβολο να απαντήσει.
   «Όχι δεν έχω.» απάντησε.
   Στην απάντηση της ο Μάρκος χαμογέλασε πιο πλατιά, γεγονός που εκνεύρισε τον Χάρη.
   Το σκηνικό ήταν πολύ αμήχανο γι αυτό κι η Ελεάννα ζήτησε συγγνώμη και πήγε στην τουαλέτα.   Ταυτόχρονα σηκώθηκε και ο Μάρκος.
   «Θέλω κι εγώ.» είπε μόνο.
   Εκείνη είχε αρχίσει να εκνευρίζεται. Ενοχλητικός καταντούσε. Καθώς περπατούσαν, εκείνη σκόνταψε και εκείνος την κράτησε για να μην πέσει.
   Ο Χάρης φαινόταν πραγματικά πολύ εκνευρισμένος.

   Ευτυχώς, ή ώρα πέρασε γρήγορα κι έπρεπε να φύγουν. Η Τζίνα, η Στέλλα και η Μαρίζα είχαν φύγει από ώρα. Είχαν πάει να χαζέψουν κάτι βιτρίνες. Η Ελεάννα ζήτησε να πάει κι αυτή αλλά η Μαρίζα της είπε ότι θα βαριόταν. Στην κυριολεξία την παρότρυνε να μείνει εκεί κι αυτό έκανε.
   Έφυγαν από την καφετέρια. Περπατούσαν όλοι μαζί μέχρι που το ζευγάρι τους άφησε.
   «Να σε πάω σπίτι;» πρότεινε ο Μάρκος.
   «Μπα, άστο καλύτερα.»
   «Γιατί;»
   «Μένω μακριά και θα έρθουν να με πάρουν.» είπε για να τον αποφύγει.
   «Οκ τότε. Εγώ φεύγω από εδώ. Τα λέμε.» την αγκάλιασε δήθεν φιλικά και έφυγε.
   Η Ελεάννα αναστέναξε με ανακούφιση. Μέχρι που βρέθηκε μπροστά της ο Χάρης.
   «Παίζει κάτι με τον Μάρκο;» την ρώτησε θυμωμένος.
   Για πρώτη φορά η Ελεάννα ένιωσε να θυμώνει κι αυτή μαζί του. Δεν είχε δικαίωμα να την ρωτάει τέτοια πράγματα από την στιγμή που εκείνος είχε σχέση με την Βιβή και δεν του καιγόταν καρφί για εκείνη.
   «Ότι θέλει παίζει, να μη σε νοιάζει.» του είπε κι άρχισε να περπατάει για να απομακρυνθεί από εκείνον.
   Ο Χάρης την έπιασε από τον καρπό και την γύρισε προς το μέρος του.
   «Απάντα.»
   «Δεν σε αφορά.» είπε εκείνη και τίναξε το χέρι του.
   «Με αφορά.»
   «Από πού και ως που;»
   «Από δω ως εκεί. Τι από πού και ως που; Δεν θυμάσαι;»
   «Να θυμάμαι τι;»
   «Έγινε κάτι μεταξύ μας. Ξέχασες;» της είπε με πιο πολύ θυμό.
   «Δεν βρίσκω το λόγο να θυμάμαι κάτι τέτοιο. Το ξεχνάω όταν σε βλέπω με την Βιβή. Επομένως, νομίζω σε κάλυψα. Καληνύχτα.» του είπε και του χαμογέλασε ικανοποιημένη που τον αποστόμωσε. Είχε θράσος τελικά.
   Τον είδε που δεν ήταν διατεθειμένος να απαντήσει κι έκανε να φύγει.
   «Ελεάννα;»
   «Σε ακούω.»
   Εκείνος αντί να μιλήσει την πλησίασε. Η Ελεάννα μισάνοιξε αυθόρμητα τα χείλη της. Πάλι αυτή η γνώριμη γεύση. Φιλιόντουσαν αρκετά λεπτά μέχρι που άκουσαν παλαμάκια και γύρισαν να κοιτάξουν από πού προερχόταν ο ήχος.
   Η Ελεάννα τσίριξε τρομοκρατημένη.
   Μπροστά τους βρίσκονταν τέσσερις μεγαλόσωμοι άντρες και ένας Σωτήρης στη μέση. Η    Ελεάννα κατάλαβε αμέσως ποιος ήταν ο λόγος. Ο Χάρης το κατάλαβε λίγο αργότερα.
     «Το πες και το έκανες ηλίθιε.» είπε η Ελεάννα και κοίταξε με περιφρόνηση τον Σωτήρη. Μόνο που δεν τον έφτυσε.
   «Πάντα κάνω αυτό που λέω.» είπε χαιρέκακα εκείνος.
   «Μην τολμήσετε να τον αγγίξετε.» είπε θυμωμένα εκείνη.
   Ο Χάρης τα είχε χάσει. Δεν ήξερε πώς να αντιδράσει. Είχε τρεις γυμνασμένους μαντράχαλους μπροστά του. Παράλληλα έβλεπε και τις αντιδράσεις της Ελεάννας. Η φράση «μην τολμήσετε να τον πειράξετε» του άρεσε πάρα πολύ.