ZILVER

Kes

Ik schrik wakker als er op de deur wordt gebonsd. Ik lig op het bed op mijn buik met mijn gitaar in mijn hand.

'Yo, Kessie! Waar ben je? Over tien minuten moeten we in de bus zitten.' Ik geef een kreun en laat mijn hoofd terug op het bed vallen. De deur zwaait open en Luc, onze drummer, komt binnenlopen.

'Ugh, ik wil niet.' Hij laat zich naast me op het bed vallen.

'Je zal wel moeten. En ik weet niet of je al uit je raam hebt gekeken, maar ze zijn er weer.' Ik zucht.

'Waarom deed ik dit ook alweer?'

'Gast, weet ik het hoeveel anderen dromen ervan om in jouw schoenen te staan! Honderden chicks die je naam roepen, veel gratis eten, veel optreden!'

'Weet ik.'

'Nou dan.' Er valt een stilte.

'Kom op, ga je klaarmaken.' Hij staat op en trekt de deur achter zich dicht.

'Nog vier minuten!' roept hij vanaf buiten. Ik zucht. Ik sta op, rits mijn gitaar in de hoes en loop door naar de badkamer. Mijn bruine haar staat alle kanten op. Ik loop terug naar de slaapkamer en trek mijn beanie op mijn hoofd. Prima. Ik strijk mijn kleren recht en strik mijn veters. Ik pak mijn gitaar en doe hem op mijn rug. Ik loop de kamer uit en trek de deur achter mij dicht. Mijn manager komt met grote passen op mij aflopen.

'Kes, je moet opschieten jongen!' Hij drukt me een zwarte zonnebril in mijn handen, die ik vervolgens opdoe.

'Je bent zeventien en iemand moet je nog wekken ook...' Hij begeleid me naar de uitgang. Luc had gelijk; ze zijn er weer. Meiden staan achter dranghekken met posters en borden met onze namen erop. Ze schreeuwen als Martin met mij naar buiten komt, ze vragen handtekeningen en vragen of ik met ze wil trouwen. Gelukkig maakt Martin ze duidelijk dat we daar nu geen tijd voor hebben. De zon schijnt fel op mij gezicht. Ik wil stoppen en genieten, maar Martin duwt me de bus in. De chauffeur sluit meteen de deuren en geeft gas. Ik plof achterin de bus neer naast Luc en haal de zonnebril van mijn hoofd.

'Echt geshuffeld.' zegt hij als ik eenmaal zit. Ik laat een emotieloos lachje horen.

'Heb je het nu over mij?' Ik kijk hem aan.

'Ja. Nee. Een beetje.' Ik rol met mijn ogen, de manier waarop hij het zegt weet ik dat hij het niet meent. We lachen. Martin loopt heen en weer door de bus met een fles champagne in zijn hand terwijl hij het Engelse volkslied belachelijk vals zingt, inclusief uithaal.

'God save our gracious Queen. Long live our noble Queen. God save the Queen! Send her victorious. Happy and glorious. Long to reign over us. God save the Queen!' Ik stoot Luc aan.

'Hm, wat zal onze volgende bestemming toch zijn?' Hijlacht en begint het ook te zingen. Martin doet ook weer mee en het wordt ééngrote zooi. Als iedereen uitgezongen is stop ik mijn oortjes in mijn oren ensluit mijn ogen. Ons eerste buitenlandse optreden, in Engeland. Sam Smith, JohnNewman, One Direction, Adele en Ed Sheeran. En straks misschien ook wel 24 hours.