ZILVER

Rachel

Zodra ik ons huis binnenloop komt Lauren op me afstormen. Ze slaat haar armen om mij heen en mompelt allerlei dingen.

'Rach, waar was je? Ik kwam thuis en ik was doodongerust en Meg wist ook niet waar je was en-' Meg. Helemaal vergeten.

'Mag ik eerst wat lucht?' piep ik. Ze laat me los en kijkt me dan aan.

'Dank je.' zeg ik opgelucht. Ze pakt mijn koffer uit mijn handen en zet die in de hoek van de kamer neer. Ik plof neer op de bank.

'Vertel me alsjeblieft waar je uithing, Rach.' Ze heeft inderdaad het recht om te weten wat er speelt en waar ik was, maar toch twijfel ik even.

'Het is best een lang verhaal.' zeg ik, als ze naast me komt zitten met twee koppen thee.

'Ik heb de tijd.'

'Na dat schoolfeest, waar ik uiteindelijk naartoe mocht van pap en mam, werd er 's ochtends aangebeld. Tenminste, ik dacht dat het 's ochtends was maar het bleek al middag te zijn. Ik liep, in mijn pyjama naar beneden en er bleek dus een hele cameraploeg voor de deur te staan.' Ze lacht met haar hand voor haar mond geslagen.

'En jij stond daar in je pyjama, inclusief kater?' Ik lach.

'Toen heb ik de deur dichtgesmeten voor hun neus en ben ik terug naar boven gerend.' Lauren proest haar thee bijna uit van het lachen.

'Dat meen je niet!' Ik knik.

'Toen heb ik me een beetje opgeknapt, voor zover dat kon en ben ik opnieuw de deur open gaan doen. Ik heb ze binnengelaten en ben met ene Jeremy Redknapp-'

'Jeremy Redknapp!' schreeuwt ze. Ik kijk haar verbaasd aan.

'Ga me niet zeggen dé Jeremy Redknapp van Channel 4!' Ik haal mijn schouders op.

'Zou best kunnen. Hij was wel aardig.'

'O my god, Rach! Jij hebt de deur voor Jeremy Redknapps neus dichtgesmeten?!' Ik lach om haar enthousiasme.

'Maar goed, ik ben dus met hem meegegaan de auto in, omdat ik één of andere wedstrijd had gewonnen voor een samenwerking met 24 hours. En ik dacht, het is op het schoolfeest draaien en klaar. Maar blijkbaar ben ik doorgestuurd en heb uiteindelijk gewonnen. Ik heb dus een nummer gemaakt met 24 hours dat binnenkort uitkomt.' Haar mond valt open.

'No way.' Ik knik.

'Ga weg! O, wat gaaf!' Ik lach; nu ik het aan haar vertel klinkt het als het waarschijnlijkste verhaal ooit. Ik besluit verder niets te zeggen over Kes, niet omdat ze geen geheimen kan bewaren, maar omdat Lauren soms nogal snel wat eruit flapt.

'Ik ga naar Meg.' zeg ik als ik opsta.

'Haar kennende, die wordt nog blijer dan dat ik nu ben.' Ik sluit het gesprek af en stap dan op mijn fiets richting Meg. Ik hoef alleen maar de straat uit en dan rechts afslaan. Als de deur opengaat, vliegt ze me om de hals.

'Stomme trut! Je wilt niet weten hoe ongerust ik was!' zegt ze in onze omhelzing. Ik lach, het is een typische reactie die alleen zij kan geven.

'Kom gauw binnen, ik wil weten wat je uitgespookt hebt.' Ze slaat een arm om mijn schouder, en ik om de hare en zo lopen we naar binnen. Als we een paar minuten later met chips en cola op de bank zitten begin ik voor de tweede keer vandaag mijn verhaal te vertellen.

'In je pyjama!' Meg kijkt me met grote ogen aan.

'Ben je helemaal van de Big Ben gesprongen! Mafkees!' lacht ze. Ik moet lachen om haar reactie, ga dan verder.

'Toen bleek dus dat ik doorgestuurd was van dat plaatje draaien naar een grote wedstrijd voor een samenwerking met een band.' Ze leunt verbaasd achterover.

'Jij hebt gedraaid op die avond van het schoolfeest? Maar, hoe?' Ik haal mijn schouders op.

'Weer wat nieuws van mij ontdekt.' zeg ik met een knipoog.

'En je vond het goed, en Quinten ook.' Ze begint spontaan te lachen en haar wangen kleuren rood.

'We hebben het nu even niet over mij maar over jou.' zegt ze snel.

'Met die cameraploeg werd ik opgehaald voor een samenwerking met een band. Ik verbleef dus in een hotel, waar we normaal niet in zouden kunnen komen.'

'Wacht even, wat voor band was het dan wel niet?' Ik begin al te lachen bij het idee dat ik straks ''24 hours'' tegen haar ga zeggen; ze barst uit haar vel.

'Wat is er zo grappig?' Ze kijkt me raar, maar lachend aan.

'Beloof me één ding,' Ze begint meteen te knikken.

'je moet serieus je mond houden. Tegen iedereen, dit blijft tussen ons.' Ik haal mijn mobiel uit mijn broekzak en zoek een foto van Kes en mij op. Mijn hart gaat al sneller kloppen bij zijn naam. Ik kies er een waar we onze slapen tegen elkaar aan hebben gedrukt en we beiden hard lachen. Ik adem zenuwachtig in en laat dan de foto zien. Megs ogen worden groot en haar mond valt wagenwijd open.

'Dit meen je niet!' schreeuwt ze.

'Je maakt een grap!' Ik schud lachend mijn hoofd. Meg kijkt van de foto naar mij. Ik swipe er eentje door, waar ik lachend opsta en hij me een kus op mijn wang geeft.

'Je hebt verkering met Kes Adams van 24 hours?!' Ik begin hard te lachen. Haar gezicht is bijna niet te beschrijven, vol ongeloof maar ook enthousiasme.

'Rach, even serieus. Jij hebt verkering met Kes Adams?' Ze schreeuwt nog steeds. Ik knik glimlachend. Ze leunt achterover en lijkt wat tijd nodig te hebben om het te beseffen.

'Ik heb heel wat scenario's in mijn hoofd afgespeeld wat je uitgespookt hebt, maar daar zat deze niet bij.' zegt ze lachend.

'En, zoent hij lekker?'

Als ik 's avonds weer thuis kom, zijn mijn ouders ook weer thuis van hun langweekend weg. Als we pizza bestelt hebben, dringt Lauren aan om mijn ''avontuur'' ook aan mijn ouders te vertellen. Ik vertel het, voor de derde keer vandaag, maar houdt het bij de korte versie zonder Kesper. Dat komt later nog wel. Ik vertrek na het eten naar mijn kamer en zie dan al mijn boeken op mijn bureau liggen. Shit, het is natuurlijk een gewone maandag. Ik open mijn agenda en ga dan naar vandaag. Ik zie dat ik een stuk of drie toetsen heb gemist en al mijn huiswerk niet gemaakt heb, maar dat is dan jammer. Ik kijk of ik nog huiswerk en toetsen heb voor morgen; geschiedenis repetitie en redelijk wat maakwerk. Ik ga met enige tegenzin aan de slag en al snel is het laat. Ik schrik wakker als mijn telefoon afgaat. Ik neem op als ik zie dat het Kesper is.

'Rachel.' zeg ik. Het blijft een poosje stil, waardoor ik denk dat het een broekzakgesprek is.

'Rach.' hoor ik dan. In Duitsland is het een uur later, ik zal allang moeten slapen en hij dus al helemaal.

'Kes, wat is er?' Ik hoor hem zuchten aan de andere kant van de lijn.

'Ik kan geen slaap vatten. Ik heb eigenlijk geen idee waar ik mee bezig ben.' Ik glimlach.

'Je zit me uit te lachen, niet waar?' Ik lach hardop. Alleen al van die paar dagen kent hij mij door en door.

'Nee hoor.'

'Jawel.' Het gaat nergens over, maar ik geniet ervan.

'Wat ben je aan het doen?' vraagt hij.

'Ik hoor allang in bed te liggen, maar ben in slaap gevallen tijdens het leren van geschiedenis.'

'Waar gaat het over?'

'Koude Oorlog.'

'O, het Marshallplan, de Grote Drie, enzovoort, enzovoort?' Ik lach.

'Hoe weet je dat allemaal?'

'Ik heb ook op school gezeten.'

'Afgemaakt?'

'Nope.' Er valt een stilte.

'Ik ga naar bed, ik hou van je.' zeg ik.

'Ik het meeste van jou.' En dan hang ik op.