ZILVER

Rachel

'Dus, spreken we bij jou af of bij mij?' Jack staat naast mij tegen de kluisjes aangeleund.

'Allebei niet.'

'Hoe wil je het dan doen?'

'Het liefste helemaal niet. Jij maakt jouw deel, ik het mijne. We voegen het samen en leveren het in.'

'Dat lijkt me niet zo handig.' Ik sla mijn kluisje dicht.

'Luister, ik wil niets van je. Ik wil alleen een goed cijfer, zonder relatie. Zet het uit je hoofd. Het gaat niet gebeuren.' Ik sjor mijn tas over mijn schouder en loop dan weg.

'Goed dan, jij je zin. Kunnen we niet na school het project maken?' Ik draai me om.

'Wanneer?' Hij haalt zijn schouders op.

'Vanmiddag.' Ik knik.

'Prima.' Hij loopt me achterna als ik bij Meg aan de tafel ga zitten. Ze zit vrolijk te kletsen met Quinten. Ze kijkt op als ik ga zitten en Jack achter mij staat.

'Hé, Jack. Ik zou bij ons komen zitten, tenzij je besmet wil worden met het nerdvirus.' Ruby windt een pluk haar om haar vinger terwijl ze hem verleidelijk aankijkt. Hij haalt zijn schouders op, maar gaat uiteindelijk toch aan haar tafel zitten. Ik zucht en kijk Meg vermoeid aan.

'We zijn nog niet eens begonnen met dat project en ik word nu al gek van hem.'

'Niet jouw soort, wel de mijne.' zegt Meg. Quinten kijkt haar beledigd aan.

'Sorry, lieverd.' zegt ze, terwijl ze hem een kus geeft. Ik pak snel mijn mobiel erbij en zie dan dat ik een bericht van Kesper hebt gemist. Ik glimlach en vraag hem waarom. Daarop antwoordt hij dat ik het snel in de brievenbus zie verschijnen.

'En als we dan nog wat informatie opzoeken over die documentaire komt het wel goed. Doe jij dat even?'

'Wat?' Ik zucht.

'De informatie over de documentaire.' Hij knikt. Hij zoekt het op en mailt het. Ik voeg het in het verslag en samen lezen we het nog een keer door, al lijkt het of dat hij meer op mij let dan op het verslag. Na driekwartier zijn we klaar en lopen we de school uit.

'Ik zie je morgen.' zeg ik tegen hem als ik wegfiets.

'Rachel!' Ik stop en kijk hem aan.

'Laat me je thuisbrengen.' Ik kijk hem bedenkelijk aan.

'Alsjeblieft.' Uiteindelijk knik ik twijfelend en fietst hij met me mee.

'Waar woon jij eigenlijk?' vraag ik hem.

'King's cross road.' Er valt een stilte.

'Ik wil je wat laten zien.' zegt hij ineens.

'Ik weet niet of dat nu wel zo handig is. Ik heb nog veel huiswerk en-'

'Dit is leuker dan school, geloof me.' Ik laat me overhalen en fiets met hem mee.

'Hier is het.' zegt hij na een tijdje. We stoppen in een klein, maar sfeervol parkje. We zetten onze fietsen op slot en lopen naar binnen. Ik loop achter hem aan, waar we bovenop een brug stoppen.

'Dit is het.' zegt hij met een zucht. Hij heeft gelijk; het is beter dan school. Onder ons stroomt een riviertje. Voor ons kleurt de lucht al lichtjes goud door de bomen heen. Wat had ik hier graag met Kes gestaan in plaats van met Jack.

'Bedankt.' zeg ik. Hij glimlacht scheef.

'Geen probleem.' Ik sla mijn ogen neer als hij naar me blijft kijken. Hij legt zijn hand onder mijn kaak en leunt dan wat voorover. Zijn lippen raken teder de mijne. Ik realiseer me wat ik aan het doen ben en duw hem dan van me af. Hij kijkt me verbaasd aan als ik een stap achteruit doe. Ik schud mijn hoofd.

'Het kan niet, Jack. Het is niet mogelijk. Het spijt me.' zeg ik, en loop dan terug naar mijn fiets. Ik kijk hem nog een keer aan, alleen zijn silhouet is te zien. Ik zie hoe hij een hand door zijn hand haalt en op de reling van de brug leunt. Snel fiets ik naar huis, terwijl ik mijn gedachten op een rijtje probeer te zetten. Jack is niet de persoon die tot mij behoort. Jack betekend niets behalve een klasgenoot waarmee ik een project maak. Ik adem even diep in en uit. Ik sluit mijn ogen voor een paar seconden om te genieten van het briesje. Als ik thuiskom word ik verwelkomt door mijn vader.

'Hé, Rach. Hoe was het op school?'

'Prima,' zeg ik terwijl ik een glas uit de kast pak.

'is er post voor mij?' Ik pak een fles sinas uit de koelkast en vul mijn glas.

'Voor jou?' Hij kijkt me raar aan.

'Ligt al op je kamer.' zegt mijn moeder die de keuken binnenkomt lopen. Ze heeft een krant in haar ene hand en een glas wijn in de andere.

'Schiet je op? We gaan zo eten.'

'Eten?' Mijn vader kijkt haar verbaasd aan.

'Maar-'

'Het was jou beurt, schatje.' zegt ze, terwijl ze met haar glas leegdrinkt en vervolgens die op het aanrecht zet. Mijn vader loopt rood aan en rijdt dan nog snel even naar de supermarkt. Ik ren de trap op en storm mijn kamer binnen, opzoek naar een teken van Kes. Ik vind het uiteindelijk op mijn boekenplank. Ik scheur de envelop open; er zit een brief en twee vip-kaartjes in. Ik vouw de brief open en lees aandachtig wat er staat.

Ik wilde zó graag naar jou toekomen, maar helaas zitten er verschillende dingen in de weg. Ik ben nu in Nederland, Amsterdam. Ons verblijf hier is onverwacht verlengd, inclusief een concert morgenavond. Lijkt het je wat om te komen? Ik kan niet wachten om je mijn geboorteplaats te laten zien, maar vooral weer samen te zijn.

Zoals je ziet zitten er twee kaartjes in, neem iemand mee, als je dat wilt. Ik hoop je snel te zien. Ik hou zoveel van je dat mijn hart zeer doet.

Kes.

Ik glimlach. Dat is het enige wat ik kan doen.Glimlachen. Ik heb geluk, heel erg veel zelfs. Ik heb een jongen die zielsveelvan me houdt, en andersom. En dat hij een populair bandlid is, is puur toeval.Want ik ben verliefd geworden op Kesper, en niet op het bandlid.