ZILVER

Kes

'Luc, ik ga het park in. Ga je mee?' Hij schudt zijn hoofd.

'Prima, zie je vanavond.'

'Dan heb je nogal grootse plannen!' lacht hij. Ik glimlach en loop dan de deur uit. Ik pak mijn telefoon uit mijn kontzak. Ik heb honderden meldingen gemist; meiden die mij hebben getagd in hun selfies, fanmail, enzovoort. Zelfs met privéaccounts en andere namen kunnen ze je nog vinden. Ik laat bijna mijn mobiel uit mijn handen vallen als ik tegen iemand aanloop.

'Sorry! Het spijt-' zegt ze. Ik kijk op. Nee... nee! Haar ogen worden misschien nog wel groter dan de mijne.

'Kesper...?' fluistert ze. Ik lach.

'Rachel!' Ik wil haar omhelzen, zoenen, haar nooit meer loslaten, maar ik houd me in. We blijven elkaar aankijken. Haar zilveren ogen stralen misschien nog wel meer dan eerst.

'Wat doe jij nou hier?' vraagt ze.

'Dat kan ik beter aan jou vragen!' Ze lacht, een geluid dat ik niet meer los wil laten.

'Kom, laat me je naar je kamer brengen. Welk nummer?' Ze overhandigt mij haar pasje en ik loop met haar naar de juiste kamer. Als ik die heb gevonden, open ik de deur en houd ik die voor haar open. Haar koffer staat al in de kamer. Ze kijkt vol bewondering de kamer rond. Ik geef haar het pasje weer terug, waarbij haar vinger licht de mijne raakt. Een tinteling gaat als een schok door mijn lichaam heen. Haar wangen worden rood.

'Ik wilde eigenlijk het park in, maar het lijkt me leuker om je beter te leren kennen. Wat te drinken?' Ze knikt.

'Lekker.'

'Ik ben zo terug. Nog voorkeur?'

'Doe maar wat.' Ik draai me om en trek dan een sprintje de gang door. Ik stop bij Luc's kamer en bonk dan hard op de deur. Ik hoor hem vloeken, maar het kan me niet schelen. Als de deur opengaat vlieg ik hem om zijn nek.

'Jezus, Kes!' Hij wankelt en heeft moeite om te blijven staan. Ik lach hard. Luc kijkt me raar aan.

'Wat is er met jou aan de hand!' Ik lach nog harder.

'Ze is het. Ze is het!' Hij glimlacht.

'Niet waar!'

'Jawel.'

'Ik botste tegen haar aan in de gang, heb haar naar haar kamer begeleid en we gaan nu wat drinken.' Zijn ogen worden groot, waarop ik hem vragend aankijk.

'Gaan dan! Je kan een vrouw niet laten wachten!'

'Juist, ja.' Ik ren zijn kamer weer uit om wat te drinken te regelen. Uiteindelijk loop ik met in beide handen een glas cola terug naar haar kamer. Als ik binnenkom, staat ze haar koffer uit te pakken. Ze kijkt op en pakt dan het glas dat ik haar overhandig. We drinken beiden met grote teugen en glas leeg. We lachen als we tegelijk het glas op een tafel in de hoek zetten.

'Dus...' Ze kijkt me aan. De wond waar nog geen twee dagen verband omheen zat, is bedekt met hechtingen die al langzaam aan het vervagen zijn.

'Hoe gaat het met je?' Eén van de vragen die al die tijd door mijn hoofd spookte. Ze knikt.

'Goed. Met jou?'

'Druk, de band kost veel tijd en-'

'De band? Jij bent lid van dé band van de samenwerking?' onderbreekt ze me.

'24 hours, ja.' Ze lijkt haar gedachten op een rijtje te moeten zetten.

'Ik neem aan dat jij dan hier bent voor de samenwerking?'

'Eigenlijk wel, zonder dat ik het doorhad.' Terwijl ze het uitlegt blijf ik naar haar kijken. Die complete uitleg gaat langs me heen. Ze stopt midden in een zin, als ze merkt dat ik haar aankijk.

'Wat?' vraagt ze voorzichtig. Ik buig langzaam voorover en druk mijn lippen zachtjes op de hare. Ik open mijn ogen en kijk dan meteen weer in de hare. Ze staan verbaasd, maar ze kan een glimlach niet onderdrukken. Ik ga voorzichtig met mijn duim over haar wond, terwijl ik haar af en toe blijf aankijken. Ze legt haar hand op de mijne en haalt ze van haar wond af. Ze vouwt onze handen in elkaar en zoent me dan. Ik haal een hand door haar haar.

'Ik zie dat de samenwerking in verschillende opzichten wordt bekeken?' Luc staat lachend tegen de deurpost aangeleund. Ik lach, sla een arm om Rachel heen en druk een kus tegen haar slaap aan. Luc haalt lachend een wenkbrauw op en loopt dan op ons af.

'Rachel, dit is Luc. Hij is onze drummer en-'

'Ik kan wel gokken dat dit een zoetsappig liefdeslied wordt.' onderbreekt hij mij lachend.

'en heeft de slechtste humor op aarde.'