ZILVER

Rachel

Ik word wakker in Kespers armen. Hij heeft letterlijk zijn armen om mij heen geslagen, zodat het lijkt alsof hij me nooit meer loslaat. Zijn ademhaling is regelmatig en zijn ogen zitten nog dicht, dus ik neem aan dat hij nog slaapt. Ik nestel me tegen hem aan en sluit mijn ogen. Herinneringen komen op. Gisteravond had hij me meegenomen het park in, waar we eindeloos hebben gepraat en gelachen, alsof we elkaar al jaren kenden. En nu? Nu lig ik in zijn bed, in plaats van het mijne. Mijn spullen liggen een paar kamers verderop, maar hij stond erop dat ik bij hem zou blijven. Ik druk mijn neus in zijn shirt, zijn shirt aan mijn lichaam. Want tja, als je spullen ergens anders liggen moet je wel iets lenen, had hij gezegd. Vervolgens trok hij zijn shirt uit en gooide die naar mij toe. Nooit gedacht dat zoiets mij zou overkomen, laat staan drie dagen nadat je iemand voor het eerst hebt ontmoet. Ik voel lippen die een kus op mijn voorhoofd plaatsen en armen die mij tegen hem aan drukken. Ik kijk op; zijn groene ogen kijken me slaperig, maar gelukkig aan.

'Je wilt niet weten hoe vaak ik dit moment in mijn hoofd heb afgespeeld.' zegt hij met een schorre ochtendstem. Ik glimlach.

'Ik ga douchen.' zeg ik, al een heel stuk wakkerder dan hij is.

'Mag ik mee?' Ik pak één van de twintig kussens die naast het bed liggen en geef hem een klap.

'Nee! Natuurlijk niet!' Hij lacht ondeugend. Ik strijk wat haar dat voor zijn ogen zit aan de kant en kijk hem dan aan. Smaragdgroen zijn ze bijna, om in te verdrinken. Ik wend mijn blik af en zucht.

'Wat?'

'Niets. Het is alleen...' Hij kijkt me vragend aan en pakt onder de deken mijn hand vast.

'zo snel gegaan. Gisteren lag ik nog alleen in bed van een miezerig schoolfeest en nu lig ik naast jou, op weg om door te breken.' Hij streelt over mijn wang heen.

'That's life.' Ik lach.

'Jij weet het ook makkelijk op te lossen.' Hij haalt zijn schouders op.

'Soms is het nodig, soms kan het behoorlijk tegen je werken. Ga jij nu maar douchen, ik denk namelijk dat Martin zo voor de deur staat en als die ons tweeën in één bed ziet, wordt hij wild.'

'Het leek me juist wel een aardige man.'

'Totdat je hem écht kent.' Ik sla de dekens van me af en ga op de bedrand zitten. Ik wrijf met mijn handen door mijn gezicht en loop dan richting de badkamer. Ik voel twee ogen in mijn rug branden.

'Het staat je goed.' Ik draai me om.

'Wat?'

'Mijn shirt.' Ik lach verlegen. Hij slaat de dekens van zich af en loopt dan op mij af. Hij pakt mijn handen beet en zoent me dan.

'Ik heb er nog heel veel in de koffer liggen.' Ik rol met mijn ogen.

'En desnoods mag je ze allemaal hebben.' Ik maak me los van hem en wil naar mijn eigen kamer lopen om te douchen.

'Ik word er echt knettergek van.' Ik draai me om en kijk hem vragend aan. Hij zucht en laat zichzelf op het bed vallen.

'Ik wil je niet meer loslaten, ik kán je niet loslaten. Maar Martins wil is wet. Ik heb vóór jou een meisje gedumpt waarmee ik niet eens wat had, eigenlijk. Het was verplicht, van Martin. Als hij er achter komt dat wij... dat wij...'

'In één bed geslapen hebben en elkaar leuk vinden.' vul ik hem aan, zonder dat ik doorheb wat ik net eigenlijk heb gezegd. Hij gaat rechtop zitten.

'Dus het is wederzijds...?' Ik lach.

'Wat denk je dan? Dat ik voor de lol bij een wildveemde jongen in bed ga liggen pitten?' Hij lacht.

'Daar heb je een punt. Ga douchen, ik zie je zo.' Ik loop naar hem toe en druk mijn lippen op de zijne.

'Een tijdelijke afscheidskus?' Ik knik en loop dan naar mijn kamer.