ZILVER

Kes

Luc legt een hand op mijn schouder als we in het vliegtuig zitten.

'Ik heb het met je te doen, man.' zegt hij zacht. Ik sluit mijn ogen en zucht.

'Het lijkt wel alsof ik een of ander instinct heb die me telkens vertelt dat ik terug moet, nu uit het vliegtuig moet stappen en haar op moet zoeken.' Luc gniffelt.

'Dat uit het vliegtuig stappen gaat een beetje moeilijk want we zitten al in de lucht. Maar ik snap wat je bedoeld, denk ik.'

'Waarom kon ze niet meereizen? Ze heeft toch immers dat duet met mij gezongen?' ga ik verder. Hij haalt zijn schouders op.

'Ik snap het ook niet.' Daarmee beëindigen we het gesprek. Luc valt in slaap, ook al is hij net uit bed, en ik kan geen oog dichtdoen.

Na een paar uur zijn we geland en ingecheckt in het hotel. Er wordt ons wijsgemaakt dat in verband met drukte, we een kamer moeten delen. Ik kijk Luc aan en we denken precies hetzelfde: ze willen gewoon niet te veel uitgeven, en dat is logisch. Ik vind het allemaal prima zolang ik geen kamer hoef te delen met Martin. Na kort onderling overleg delen Thomas en Olivier, en Luc en ik een kamer. Als we binnenlopen gooien we onze tassen in de hoek

'Wat ga je nu doen?' vraagt hij als ik op één van de twee bedden ga zitten. Ik haal mijn schouders op.

'Ik neem aan dat jullie het er niet bij laten? Ik hoop het niet, in ieder geval. Jullie waren zo leuk samen en-'

'Zijn, Luc. Zijn. En ik heb geen idee. Mijn gedachten ratelen door op volle toeren, maar toch weet ik me niets te bedenken. Ik blijf me maar afvragen ''waarom?'' Ik kan mezelf niet uitstaan.' Er valt een stilte.

'Ik ga douchen.' zegt hij uiteindelijk, en loopt de badkamer in. Ik laat me achterovervallen op bed en zucht als ik mijn telefoon hoor afgaan. Het zullen wel weer mailtjes zijn van meiden die hun hele leven besteden aan het zoeken van iemands privémail. Ik haal mijn telefoon uit mijn broekzak en zie dan dat het niet zo is. Het is een bericht van een onbekend nummer:

-Ik ben weer thuis, alles oké. Bedankt voor alles. Ik hou van je X-

Ik glimlach en open het berichtje. Ik zet haar in mijn contacten met een hartje en schrijf wat terug.

-Geen probleem. Hoop je snel weer te zien, houd je taai. Zodra het mogelijk is kom ik je zo snel mogelijk opzoeken. Ik hou het meest van jou X-

Ik zie dat ze een foto van de fotoshoot heeft als profielfoto, wat me laat glimlachen. Ik wil de mijne veranderen in een foto van ons tweeën, maar we weten beiden dat dat teveel risico heeft. Ik kijk op als de deur van de kamer opengaat. Tot mijn grote vreugd komt Martin de kamer binnenlopen. Zonder wat te zeggen loopt hij langzaam op mij af en gaat naast me zitten. Ik wil hem vragen wat hij komt doen, en hem zo snel mogelijk weer weg hebben. Hij zucht en begint dan te praten.

'Hoe vond je de samenwerking?' Ik haal mijn schouders op.

'Het resultaat mag er wezen. Ze heeft het goed gedaan. Hoe heette ze ook alweer?' doe ik me dom voor. Martin blijft me aankijken.

'Je hoeft je niet als een debiel voor te doen tegenover mij, geloof me. Ik heb alles door.' zegt hij na een tijdje. Ik kijk hem niet-begrijpend aan.

'Waar heb je het over?'

' ''Waar heb je het over?'' ' imiteert hij mij.

'Er speelde heus wel wat tussen jullie, meer dan dat toegestaan is.'

'Sorry, maar ik denk dat je je dat ingebeeld hebt.'

'Waarom vond ik dan jouw shirt in háár kamer?' sist hij.

'Waarom neus jij rond in een kamer waar jij niet hoort te zijn?' kaats ik terug. Daar weet hij even geen antwoord op te geven.

'Ga weg, Martin. Je hebt hier niets te zoeken, en dan nog; als het zo was, wat had je er dan aan gedaan?' zeg ik als ik opsta.

'Het is dus wel zo.'

'Nee!' Ik haal gefrustreerd een hand door mijn haar. Hij staat op.

'Denk maar niet dat ik het hierbij laat. Ik ben niet gek, namelijk.' Hij heeft zijn ogen tot spleetjes geknepen als hij me aankijkt. Hij blijft nog een paar seconden staan en loopt dan de deur uit.

'Altijd gezellig, zo'n gesprek tussen jou en Martin.' zegt Luc als hij de badkamer uit komt lopen. Ik zucht vermoeid en laat me weer op bed vallen terwijl ik mijn telefoon pak.

-Net een gezellig gesprek met Martin gehad: hij is opzoek naar bewijs.-

Niet veel later krijg ik een bericht terug.

-Daar gaan we weer. Shirt probleempje? Heeft hij bij mij ook al geprobeerd. Komt goed, hij heeft te veel mensen om zich heen die hem in de gaten houden: No worries-

Ze stelt me gerust, ook al is het met een berichtje van 4 zinnen. Niemand is dat ooit gelukt, en zij doet het gewoon. En dat is wat haar zo speciaal maakt. 

Wauw! Ik word vanochtend wakker: over de 100 reads!!!!! Thanks a lot! XX