ZILVER

Kes

'Dus, wat gaan we doen?' vraag ik enthousiast. Niemand antwoordt. Meg ogen beginnen op te lichten. Ze slaat eigenwijs haar armen over elkaar heen en gaat wat onderuit in haar stoel zitten.

'Nu reis ik voor de tweede keer mee met Rachel, en heb ik nog helemaal geen livemuziek gehoord. Ik ben zo gestoord dat ik meega -dat is mijn probleem- maar ik wil wel wat horen!' Rachel kijkt haar met grote ogen aan en mompelt iets wat op 'O, Godallemachtig.' lijkt. Ze brengt haar hoofd dichterbij dat van Meg.

'Waar ben je mee bezig?' sist ze, maar ze kan haar lach niet onderdrukken.

'Nou, ik zou zeggen; laten we alvast een soundcheck doen voor vanavond.' Luc staat op.

'Ik ga de rest halen.' En loopt de deur van de hotelkamer uit.

'Ik ga mee.' zegt Meg snel. Ze trekt een sprintje en rent achter Luc aan. Oké, dan.

'Goed geslapen vannacht?' Ze knik.

'Is het geen probleem, van dat soundchecken?' vraagt ze voorzichtig.

'Meg kan soms nogal eens doordraaien. Zeg maar: nogal eens heel vaak.' Ik lach.

'Het moest toch. Dus of het nu een paar uur voor het concert is, of eerder maakt dan ook niet uit.' Ik druk een kus op haar wang.

'Ik ben zo blij dat je er weer bent. Nog een tweede verrassing: Wenen gaat niet door.' Haar ogen worden groot.

'Dus dat betekend dat...' Ik knik.

'We meer tijd hebben samen.' Ze leunt met haar voorhoofd tegen het mijne en lacht haar tanden bloot. Ik glimlach, ze maakt me gek.

De deur vliegt open. Ik hoor Olivier lachen.

'Ik kom op een ongewenst moment?' Ik lach.

'We komen eraan.' Hij knikt en loopt weg. Ik pak haar hand en samen lopen we door het hotel heen, achter de rest aan.

'Oké, dat was 'm dan weer voor vandaag.' Ik draai me om naar de jongens en knik tevreden. Meg klapt enthousiast in haar handen.

'Hier heb ik altijd al van gedroomd!' zegt ze dromerig.

'Ik vond het echt gaaf, jongens! Wauw.'

Rachel staat glimlachend met haar armen over elkaar achter Meg. Ik durf te wedden dat ze niet weet wat haar overkomt als ik haar straks het podium opsleur. Ik geef haar een knipoog een de glimlach wordt groter. Ze is in een korte tijd echt belangrijk voor me geworden. Hoe je iemand in zo'n korte tijd zo vreselijk lief kan hebben...

Ik loop, met mijn gitaar nog over mijn schouder, naar haar toe. Ik kus haar en kijk haar haar ogen. Ze sprankelen als sterren aan de hemel.

'Ik kan niet wachten tot morgenavond.' zeg ikplagerig. Ze geeft me een stomp waardoor ik moet lachen. Ik weet dat ze hierniet tegen kan, en juist daarom doe ik het.     

Twee extra hoofdstukken voor de late update...

Het einde van Kes en Rachel komt dichterbij, nog een paar hoofdstukken! Jammer, maar ook wel leuk! :D

X