ZILVER

Kes

Voor de honderdste keer vandaag zing ik hetzelfde stuk van het nummer. Het is een nieuw nummer, het kwam zomaar in me op en met wat akkoorden erbij ben ik goed op weg. Ik ga weer op mijn bed zitten en leg mijn gitaar op mijn been. Ik probeer elke keer weer wat nieuws en schrijf het op als het goed klinkt. Na een tijdje ben ik tevreden met het resultaat. Ik loop naar Luc's kamer en klop op de deur. Hij gaat open en kijkt me aan.

'Als het over Martin gaat, dank u feestelijk.' Ik lach.

'Ik wil je wat laten horen.' Ik duw het papier met de tekst in zijn handen en loop de kamer binnen. Als we allebei zitten, begin ik te spelen.

When the sea was full of ink,

and the land of paper,

I would write everywhere,

how much I love you.

I see you in my dreams

I see you everywhere

I can't help it anymore

I close my eyes and you are there.

There's something about you

That makes me smile

Makes me forget the pain

Makes me feel in heaven every time

Als ik klaar ben, kijkt hij op van het blad met tekst en haalt een hand door zijn haar.

'Wauw.' Hij zucht.

'Wauw. Nooit gedacht dat een uptemponummer zoveel lading kon hebben.' Ik glimlach scheef. Het kan ook niet anders dan dat het zo'n lading heeft; het gaat over een onderwerp dat ik bij me draag, elke dag. Zij maakt mij tot wie ik ben, laat me vasthouden aan mijn eigen persoonlijkheid. Ze wil me niet veranderen, maar houdt me tot wie ik ben.

'Hier kunnen we wel wat mee.' zegt hij opgewekt.

'Hoe heet het?'

'Can't help it.' Een gevoel van trots verspreid zich door mijn lichaam bij het uitspreken van de naam. Hij knikt.

'Dit moet wel lukken. Laten we binnenkort naar de studio gaan met de jongens, tijd voor opnames. Ik zou zeggen; laat het de rest horen en dan zien we wel.

'Oké, dat was 'm dan voor vandaag! Goed gedaan, boys.' We zetten alle vier onze koptelefoons af en lopen de studio uit. Nadat ik het nummer aan Luc had laten horen, ging het hard. Thomas en Olivier vonden het een gaaf nummer, voordat we het wisten stonden we in de studio met het complete nummer uitgewerkt. Nu staan we weer een fotoshoot te doen, ik vraag me nog steeds af waarom er bij elk nummer nieuwe foto's gemaakt moeten worden. Als ik me weer wil gaan omkleden, wordt ik geroepen door Danial. Hij reist mee, sinds kort. Blijkbaar is het hem zo goed bevallen dat hij is aangenomen. En bovendien hoeven we nu niet elke keer in een studio foto's te maken, maar nu ook op andere locaties.

'Hoe gaat het?' Ik knik.

'Prima.'

'En met Rachel?' Ik haal mijn schouders op.

'Het is moeilijk om een relatie op afstand sterk te houden, moeilijker dan gedacht. Over het algemeen houden we het goed vol. Ik probeer na de tour meteen haar op te zoeken.' Zijn wenkbrauwen schieten omhoog en zijn lippen vormen een glimlach.

'Wat is er?' vraag ik hem.

'Ik heb een idee. Ik zeg niet dat het gaat werken, maar proberen kan natuurlijk altijd. Ik heb het schema wanneer jullie reizen van Martin doorgekregen. Hierna hebben we nog Parijs, Rome en Wenen. Maar, wat als ik kan regelen dat er een concert uitgesteld wordt omdat jij met een vriend van mij mee bent naar Engeland voor een fotoshoot.' Normaal gesproken haat ik fotoshoots, maar ik begrijp waar hij heen wil. Ik glimlach.

'Hij zoekt nog iemand voor een fotoshoot, en ik denk dat jij precies aan die eisen voldoet. Je bent daar drie dagen, waarvan je de eerste dag de shoot doet. Je hebt dan daarna nog twee dagen om haar op te zoeken.' Ik geef hem een high-five.

'Afgesproken.' zeg ik met een knipoog. Hij lacht en ikloop weg. Hij staat bij me in het krijt, misschien wel honderd keer.