ZILVER

Rachel

Na het soundchecken zijn we naar ons appartement gegaan. Het is adembenemend, en duur. Vooral duur. Zeg maar: écht heel duur.

Het heeft een keuken zo groot als een woonkamer en een woonkamer zo groot als een complete tuin. In de slaapkamers kan je met je armen wijd rondjes draaien rond het bed.

Meg en ik staan in mijn slaapkamer, terwijl we kletsen over de reis en het concert.

'Wist je trouwens dat Jack en Quinten beste maten zijn?' Megs stem klinkt alsof de wereld vergaat. Ik knik laks.

Ze pakt twee setjes kleding van mijn bed af en kijkt me vragend aan.

'Deze of deze?' vraagt ze peinzend. Ik haal mijn schouders op.

'Allebei leuk.' Ze zucht en gaat voor de spiegel staan, waar ze om de beurt de setjes kleding voor haar lichaam houdt.

Ik laat me op de zachte boxspring vallen. Alsof je slaapt op wolken. Ik staar naar het plafond en ontdek dat er overal verschillende kleine scheurtjes in zitten.

'Hé, Rach.' Ik ga rechtop zitten.

'Grijs of paars?' Ze is al een uur bezig om kleding uit te zoeken voor het concert van morgen, terwijl ik dan waarschijnlijk tot het laatste moment in mijn oversized sweater en uitgelubberde, vale spijkerbroek loop. Ik maak me niet zo druk over kleding, ik pak straks het roze jurkje en het leren jack, prima.

'Allebei de kleuren staan je goed, maak je niet zo druk.' verzeker ik haar. Ze zucht gefrustreerd en ik hoor haar in haar toilettas graaien.

'Rach?'

'Meg.'

'Ja?'

'Houd je kop.'