ZILVER

Rachel

'Rachel! Het feest is over, je moet naar school!' Ik doe een oog open en zucht.

'Je moest het tweede uur beginnen toch?' Nu zit ik rechtop in mijn bed.

'Nee, mam!' Dan blijft het stil onderaan de trap. Ik spring uit bed en trek de eerste kledingstukken die ik kan vinden aan. Vlug ren ik naar beneden met mijn rugzak over mijn schouder en ontbijt met een glas melk. Ik trek mijn schoenen aan en sprint naar de garage, waar dit keer wél mijn fiets bereikbaar staat. Ik race de straat uit, richting school. Wanneer ga ik het nu eens leren? Ik trap nog wat harder door als het begint te regenen. Als ik aankom hoor ik de eerste bel gaan. Natuurlijk kan ik geen plekje in het fietsenhok vinden ook, dus spring ik van mijn fiets en gooi ik die tegen het eerste de beste hek die ik kan vinden aan. Ik loop op tempo naar binnen, gooi mijn jas over de kapstok. In ren de trap op, vlieg zohaast uit de bocht. In alle haast bots iemand tegen mij aan. Mijn tas, die door alle haast nog open staat, glijdt van mijn schouder en als sjoelstenen schuiven mijn boeken over de vloer. Dan gaat de tweede bel.

'Verdomme.' mompel ik. Vloekend raap ik mijn boeken op om ze vervolgens terug in mijn tas te doen.

'Kun je niet uitkijken?' zeg ik verbeten. Iemand lacht.

'Zó, ochtendhumeurtje?' Ik kijk op. Voor mij staat een jongen met bruin haar dat iets voor zijn ogen hangt. Om zijn pols zitten verschillende festivalbandjes die versleten zijn. Zijn leren jack past goed bij zijn jeans en witte all stars maken zijn look compleet. Ik weet zeker dat ik hem hier nog nooit eerder heb gezien. Hij gaat door zijn knieën en raapt een boek voor me op en schuift hem vervolgens in mijn rugzak. Als hij er nog één wil pakken, gris ik die uit zijn handen. Hij lacht spottend. Vind hij het soms grappig? Door hem ben ik te laat! Ik sjor mijn rugzak terug over mijn schouder en loop, met nog wat boeken in mijn hand, langs hem heen. Met een harde duw zwaaien de klapdeuren open. Als ik opschiet, hoef ik misschien geen te-laat-briefje te halen.

'Hé. Kun je me helpen?' roept hij mij na.

'Ik ben nieuw hier.' Ik stop met lopen en draai me om. Eerst loopt hij me omver, dan moet ik hem helpen? Dacht het even niet.

'Dankzij jou ben ik te laat.' zeg ik. Hij loopt naar mij toe en trekt charmant een wenkbrauw op.

'Ik trap niet in charmante blikken.' zeg ik kwaad.

'Het spijt me.' Zijn nonchalante houding maakt me nog bozer.

'Je zoekt je lokaal zelf maar.' zeg ik. Ik draai me om en loop naar mijn lokaal. Ik hoef zijn gezicht niet gezien te hebben om te weten dat hij dit soort reacties niet vaak krijgt. Ik doe de deur van mijn lokaal open en de klas kijkt op.

'Rachel, waarom ben je zo laat?' Ik zucht en blijf in de deuropening staan, wachtend op het teken dat ik naar binnen mag. Zónder te-laat-briefje.

'Ik heb me verslapen en ik werd opgehouden in de gang door-'

'door mij.' Ik kijk achter mij. Ga me nu niet zeggen dat hij ook nog bij me in de klas zit... Hij kan makkelijk over mijn schouder heen kijken. De docent zucht.

'Ga allebei dan maar een briefje halen.' Ik kijk over mijn schouder heen, niet bepaald vrolijk. Hij staat met een grote glimlach achter mij. Ik sluit de deur en loop naar de receptie terwijl ik onhandig mijn boeken in mijn tas probeer te proppen. Fijn. Nu moet ik én een te-laat-briefje halen én morgen om acht uur melden. Mét hem. Ik loop stevig door, in de hoop dat hij mij niet bij kan houden, maar dat is tevergeefs. Hij kan me makkelijk bijbenen.

'Ik heet Jack, trouwens.' Ik negeer hem en blijf stevig vooruit kijken.

'En wie ben jij?' Ik stop met lopen en kijk hem met ogen als spleetjes aan.

'Wat denk je nu wel niet? Eerst me omverlopen, dan me een briefje laten halen en nu een gezellig gesprek aanknopen? Dacht het even niet, maat.' Hij lacht, maar ik kan hem wel wat aandoen.

'Je bent pittig.'

'Jij een sfeerverpester.' Hij lacht nuchter.

'Het spijt me, oké. Mag ik nu alsjeblieft je naam weten?'

'Wat doe je hier?'

'Ik ga hier naar school, net als jij. Mag ik nu antwoord op mijn vraag?' Ik zucht. Als hij ergens in gebeten heeft laat hij het blijkbaar niet snel los.

'Rachel.'

'Dus, Rachel. Aangenaam kennis te maken.' Ik loop weer door richting de receptie. Ik heb geen zin in zoetsappige gesprekken met één of andere macho. Ik haal mijn briefje en loop terug naar het lokaal.

'Heb je wat te doen, vrijdagavond?' Ik word tegengehouden door zijn vraag.

'Ik heb zat te doen.' Ik doe de deur open en ga naast Meg zitten. Een moment later komt Jack binnen. Iedereen kijkt op en iemand achterin het lokaal fluit.

'Zo, dames en heren. Dit is Jack. Jullie hebben hem de laatste weken vast wel eens kort rond zien lopen hier op school. Kies maar een lege plek waar je wilt gaan zitten.' Hij loopt langs mij heen en gaat achter me zitten.

'Lekkerding...' fluistert Meg tegen mij.

'Het is een klootzak.'

'Ken je hem dan?'

'Ja. Nee. Soort van.' Ik zucht.

'Ik kwam hem tegen op de gang. Het is een klootzak, geloof me. Hij kan er dan wel zo gelikt uitzien, maar looks will fade. En trouwens, jij hebt Quinten.' Megs wangen worden rood bij het horen van zijn naam.

'Voor het volgende project moeten jullie in duo's werken. Ik heb deze geselecteerd op alfabetische volgorde.' Dat wordt dus geen samenwerking met Meg.

'Lisa en Paul, Kate en Zita, Rachel en Jack.' Ook dat nog.

'Nerdje en lekkertje.' roept Ruby door de klas heen. Hij negeert het en tikt met zijn pen tegen mijn rug. Ik draai me om.

'Wat moet je?'

'Het lijkt me handig om als we samen gaan werken, we elkaar eerst beter leren kennen. Niet waar?'

'Donder op.' Ik draai me om en Meg gniffelt.

'Ik weet niet wat die samenwerking met je heeftgedaan, maar het bevalt me wel!'