ZILVER

Rachel

Elke keer als ik Jack tegenkwam in de gangen, knipoogde hij naar me. Ik kreeg steeds meer de neigingen om hem dit keer wél op zijn bek te slaan. Als ik bij biologie in het lokaal ga zitten, komt hij binnenlopen. Wacht, hij had toch geen bio? Met een glimlach die me niet bevalt gaat hij naast me zitten.

'Jij had geen bio.' zeg ik bot.

'Nu wel. Ik heb een aantal vakken verwisseld.' Dit méén je niet...Ik zucht en pak mijn boeken uit mijn rugzak. De docent begint en ik probeer me zoveel mogelijk af te zonderen van Jack.

'Hé.' Ik blijf stug vooruit kijken. Geen aandacht geven, geen aandacht geven.

'Heb je wat te doen, morgenavond?' Ik draai mijn hoofd met een ruk om.

'Nee. Waag het niet, want ik sla je dit keer echt.' zeg ik direct. Hij lacht en gaat wat achterover zitten.

'Ik dacht dat we dit spel volgens mijn spelregels gingen spelen?'

'En ik dacht van niet.' Hij lacht emotieloos en brengt zijn oor naar mijn lippen.

'Meg is vandaag toch het zesde uur uit?' Nu gaat hij te ver.

'Luister, dwaas. Ik doe niet mee met jou of je armoedige spelletjes. Ga bij iemand anders om aandacht vragen.'

'Pittig.' Ik kijk op als ik mijn telefoon hoor afgaan. Iedereen kijkt op als ik 'm uit mijn tas haal. Het is een onbekend nummer, maar ik weet wel dat het uit Nederland komt. Het zal toch niet...

'Sorry meneer, deze moet ik even nemen.' En zonder pardon loop ik het lokaal uit.

'Rachel?' hoor ik meteen.

'Luc! Wat is er?' Ik hoor hem zuchten, niet zoals hij normaal altijd doet. Hij klinkt nerveus.

'Is er wat met Kes?' zeg ik bezorgd.

'Nee, maar we zijn terug in Nederland. Tenminste, Kes en ik.'

'Wat is er dan?' Ik hoor hem zuchten.

'Kes werd aan het begin van de middag gebeld door een arts uit Nederland. Zijn moeder heeft een ongeluk gehad en gaat het niet lang meer redden.' Ik slik.

'Je moet nú komen, Kes heeft je nodig en niet zo'n klein beetje ook.' Ik knik.

'Ja, ja, ik kom eraan. Ik zit op school, maar dat kan nu wel even wachten. Hoe is de situatie nu?'

'Ik heb geen idee, maar hij is nu al lang weg. En het zal nog wel even duren ook totdat hij terug is. Ik ben met onze spullen in hetzelfde huisje als jij verbleef, in Amsterdam.' Ik knik nogmaals.

'Oké, ik kom er zo snel mogelijk aan. Stel hem op de hoogte, wil je?'

'Zal ik doen. Ik zie je over een paar uur.' Ik hang op en ren het lokaal in. Ik gooi mijn rugzak over mijn schouder. Als ik weg wil lopen, grijpt Jack me bij mijn arm.

'Waar ga je heen?'

'Niet nu, klootzak.' Ik ruk me los en ren het lokaal uit. Ik probeer mijn jas aan te doen en spring op mijn fiets. Als ik thuis ben, leg ik het mijn moeder uit. Ze begrijpt het en voordat ik het weet sta ik op het vliegveld.