ZILVER

Rachel

Ik draai me om als ik geklop op de deur hoor. Tot mijn grote verbazing is het Martin die zijn hoofd om de hoek heeft gestoken.

'Wat doe jij hier?' zeg ik meteen.

'Rachel, ook leuk jou weer te ontmoeten! Wat hoorde ik nu, je bent op weg naar een nummer één hit met mijn jongens?' zegt hij nadat hij de deur achter zich dicht heeft gesloten. Ik probeer mijn gedachten even op een rijtje te zetten: Waarom is hij hier?

'Maar goed, hoe is het met je?'

'Prima.' zeg ik kortaf.

'Hoe kom jij hier binnen?' zeg ik bot. Hij haalt zijn schouders op terwijl hij mijn kamer rondkijkt.

'Je vriendinnetje was zo vriendelijk om me binnen te laten.' Ik weet even niet meer hoe ik moet ademen. Hoe weet hij dit allemaal? Hij komt achter me staan.

'Ik zei toch: ik houd je jullie in de gaten? Hier ben ik weer.'

'Ga weg, Martin.' Ik draai me om.

'Je hebt hier niets te zoeken!' Hij loopt tergend langzaam om mij heen. Zijn lakschoenen tikken op de vloer. Als hij achter mij staat, legt hij een hand op mijn schouder. Ik verrek geen spier.

'Dat heb ik wel.' zegt hij zacht.

'Ik heb nog wat leuke foto's van jou. Ik denk niet dat onze Kes daar zo blij van wordt.' Ik weet precies waar hij het over heeft; de zoen met Jack. Hij heeft de zoek met Jack op de foto staan!

'Waag het niet.' zeg ik doodkalm, maar ik kan hem wel wat aandoen. Ik draai me om.

'Als je dat doet dan-'

'Dan wat?' onderbreekt hij mij. Hij heeft een wenkbrauw opgetrokken en zijn lippen vormen een valse glimlach.

'Je kan nu nog terug, Rachel. Dan doen we alsof er niets gebeurd is. Want zeg nou zelf, had je nu op succes gehoopt?' Hij lacht. Het woord ''we'' geeft me kippenvel.

'Ik zou dat maar uit je hoofd zetten. Dus zeg het maar: je stopt nu met alles en we doen alsof er niets gebeurd is, of je gaat door. Maar dan heb ik nog een leuke verrassing voor de pers.'

'Ik wil die foto's zien.' zeg ik resoluut.

'Prima.' zegt hij, terwijl hij zijn mobiel uit zijn zak haalt. Hij laat me de foto's zien, het is geen grap. Hij heeft onze zoen serieus op de foto gezet. Hij stopt zijn telefoon terug in zijn broekzak.

'Zeg het maar.'

'Je dondert op. Nu.'

'Tuttut, ik wil antwoord.'

'Ik wil dat je weggaat, nu. Anders bel ik de politie.' Het verbaasd me dat ik zo kalm blijf.

'Dat betekend dus doorgaan.' zegt hij. Hij blijft me aankijken, ik wil dat hij vertrekt.

'Denk ook nog is aan Kes, zal hij leuk vinden, die foto's.'

'Je doet het toch niet!'

'Wacht maar.' Hij draait zich om en loop de kamer uit. Ik zoek mijn mobiel, die uiteindelijk onder mijn boeken vind en zoek met trillende handen Kes' nummer op.

'Yo, Kes hier! Waarschijnlijk ben ik er niet, anders zou ik wel opnemen. Spreek wat in na de piep, als je zin hebt. En dan kijk ik wel of ik het beluister of niet.' Voicemail. Ik zucht en spreek wat in.

'Kes, ik ben het. Je moet komen, Martin was net hier. In mijn kamer, in het huis. Ik weet het even niet meer.' zeg ik wanhopig.

Tien minuten later gaat de deurbel. Ik storm naar beneden en zie dat hij voor de deur staat. Ik sleur hem mee naar boven.

'Ik heb je bericht gehoord.' zegt hij.

'Brand los.' Ik geef een samenvatting van wat er net gebeurd is.

'Je hebt wat...?' Ik bijt op mijn lip.

'Het is niet wat het lijkt, Kes. Hij zoende míj en daar heeft Martin foto's van. Ik heb hem van mij afgeduwd, ik wilde het niet!' Ik zie tranen in zijn ogen staan. Ik voel me machteloos.

'Ik-' De woorden lijken te blijven hangen in zijn keel.

'Geloof me, het is echt niet wat je denkt!' Ik loop naar hem toe en druk mijn lippen op de zijne. Hij duwt me van zich af en haalt een hand door zijn haar.

'Luister dan naar me! Die Jack is compleet geshuffeld,denkend dat hij alles voor elkaar kan krijgen. Dat is niet zo, ik heb hemafgewezen en hard ook.' Al mijn woorden lijken onnodig te zijn. Hij blijft maarstaren. Hij loopt zonder wat te zeggen mijn kamer uit en even later hoor ik de voordeurdichtgeslagen worden. Ik zucht machteloos en laat me met tranen in mijn ogenvallen op mijn bed. Mijn verblijf hier had ik toch wat gezelliger verwacht...