Who are you? [Shqip]

S'ka me lutje!

Perse e beri vellai im kete?Pse nuk donte te me linte ne krahet e mashkullit ku une ndihesha mire?Nuk do ai te me shohe te lumtur mua?Dhe 100 mendime dhe pyetje me vinin ne koke.Nuk e kuptoja por ndihesha shume keq,me dukej sikur do te me merrej fryma nga casti te cast dhe te vdisja.Tashme duhet ti kerkoja falje Brandonit per sjelljen time gjate ksaj kohe,u solla rebele e di,por nuk isha ne djeni per te verteten.Morra ne telefon Brandonin dhe me zerin e tij aq te bukur kur gjithmone qe e degjoja lumturohesha akoma me shume mu pergjigj "Alo" por kete here zeri i tij dukej i trishtuar.

-Alo,Brandon.

-Po Ana?

-Mund... te takohemi diku?

-Perse?

-Ne qofte se do te ishte keshtu do te ta thoja ne telefon por dua te ta them balle per balle.Je i lire?

-Po jam.

-Okej,ku do takohemi?

-Ku te duash,-me tha po me te njejtin ze te trishtuar.

-Mire tek lokali perballe punes time.

-Okej,kur?

-Tani.

-Mire,shihemi.

Mbylla telefonin dhe u nisa per tek lokali ku e caktuam.Shkova aty dhe Brandoni nuk kishte shkuar akoma.Mu desh te prisja 10 minuta dhe me pas shoh Brandonin duke erdhur.Nuk e di por sapo e pashe me pushtuan emocionet dhe harrova gjithcka qe do ti thoja.Nuk ishte hera e pare qe takohesha me te ne nje lokal,por nuk kisha ndjere ndonjehere kete emocion.

-Hej me fal prite shume?

-Jo,10 minuta.

-Mire,pra?

-Me fal.

-Kaq?S'ma thoje dot ne telefon?Mund te iki tani?-dhe beri te ngrihej.

-Brandon ulu.

-Po, tjeter?

-Pse sillesh keshtu me mua?

-Si po sillem?

-Shume indiferent.

-Dhe e di pse?

-Jo nuk e di.Pse?

-Po sepse mua mu be nje padrejtesi Ana.Kur nuk kisha asnje pike faji ti me bertisje dhe as qe doje te me shihje me sy.

-Brandoni im shiko.....

-Wait,nuk jam JOTI.

-Okej..Nuk e dija qe im vella kishte bere kete loje te shemtuar.

-Ana e ke vendosur ndonjehere veten ne vendin tim?Dhe kur te merrja ne telefon ti qe me beje te lumturen e shekullit duke me folur me mendjemadhesine tende dhe qe une vuaja nga ana tjeter?

-E dii me fal.

-Me fal eh??

-Brandon....

-Po?

-Ne keto kohe qe nuk jemi pare,as nuk kemi folur me ke munguar shume.

-Vertet?Se besoj.

-Te dua.

-Woah!O Ana per hir te Zotit mos genje me.

-Nuk po genjej.

-Veprimet flasin me shume se fjala.E pashe sa "me do".

-Mos beso ti e di.Nejse s'dua te te marr me shume kohe.Mirupafshim!

-Pafshim.

U ngrita nga tavolina dhe eca drejt deres me sy te perlotur,ne fakt nuk isha ndjere ndonjehere aq e poshteruar nga nje person dhe aq me pak nga nje mashkull.Ne fakt ai kishte te drejte qe me mbante inat sepse e meritoj kete veprim te tijin.Jam treguar kokforte,mendjemadhe me te.Por s'do.Nuk ka me lutje tashme.Secili ne rrugen e vet ne qofte se dhe ai do keshtu!