Hold on (Villarama Cousins Series #1)

Kabanata 29

Kabanata 29

Kiss

"so? Saan gaganapin ang kasal?" ani ng mommy ni Luke na ngiting ngiti para sa amin.

Fuck this. Kill me now, please.

"what do you think son?" ani naman ng daddy niya.

Pinisil ni Luke ang kamay kong hawak hawak niya at napangisi sa akin.

"I like it in the Philippines done dad, our hometown" aniya.

So it means uuwi kami ng Pilipinas? God. I'm so not ready.

"good idea Luke" singit ni mommy na ngising ngisi din. Nakakaloka.

"is that okay with you Ken?" ani daddy.

Lahat sila napalingon sa akin. Lumunok ako ng isang beses bago tumango. I don't even care. Oo na lang. Kahit labag sa loob ko.

"so, saan?" singit ng mommy ni Luke.

"sa pinakamagandang simbahan sa Manila" ani Luke.

Naiiyak na lang ako. But this is what I've wanted. I need to sacrifice for my love ones. I can't disappoint my parents.

I can't believe pinaguusapan na namin ang tungkol sa kasal. Ang akala ko matagal pa. Mga bata pa lang kami.

"when?" singit ni daddy.

Hindi agad nakasagot si Luke. Tila ba pinagiisipang mabuti.

"I want it sooner or later, dad. Next month" sagot niyang napasamid ako kahit hindi naman ako umiinom ng tubig.

Inilahad ni Luke sa akin ang tubig sa harapan at ininom ko ito.

"are you okay?" tanong niya.

Tumango lang ako at medyo naluha.

Gusto kong umiyak. My future's already ruined. Because of me. I chose the hard way.

Kusang tumulo ulit ang luha ko na agad kong pinunasan.

"why are you crying? K-Ken are you alright?" tanong agad ni Luke nang nakita ang pagpunas ko ng luha ko.

"o-of course. M-masaya lang" I tried to hide the pain with a smile.

There's no way I can be with him again. I'm getting married. I gotta put this on my effing mind. He don't even love me... or even care about me.

"is everything okay? Kendall?" ani ng mommy ni Luke sabay dalo sa akin.

"o-opo, masaya lang po talaga ako" pinilit ko talagang ngumisi ng malaki kahit ang sakit sakit na.

Kumuha pa ng tissue ang mommy ni Luke para ibigay sa akin.

"thank you tita" sabi ko habang nagpupunas ng luha.

"tama na ang drama. Asaan na ba tayo?" ani mommy at nakipagusap sa daddy ni Luke.

She doesn't even care about me. She only cares for the business going on kaya minamadali ang kasal namin ni Luke. I know that, I'm not dumb.

"are you sure you're okay?" tanong ulit ni Luke nang humupa na ang iyak ko.

Tumango na lang ako dahil wala na ako sa mood magsalita.

"so its gonna be on the 25th of july, Manila Cathedral, 1pm onwards. Any more suggestions?" ani mommy sabay tingin sa amin.

"wala na po tita. Okay na po kami doon. Diba Ken?" ani Luke sabay baling at akbay sa akin. Tumango lang ulit ako na may blankong ekspresyon. I really can't believe this.

"o siya sige. I'm going to call the wedding organizer para sa magiging flow ng kasal and all at para maayos na din ang wedding gown ni Ken" ani ulit ni mommy at tumayo na para tawagan ang kung sino.

"I'm really happy Ken. No one can make me happy like this... nobody else but you" ani Luke sabay hawak sa dalawang kamay ko kaya napabaling ako sa kanya.

Isang malamyang ngisi ang pinakawalan ko.

"a-are you really happy? For us Ken?" biglang nagbago ang tono ng boses niya. Naging nagtataka.

"o-of course" iyon lang ang tangi kong sinabi.

Habang sinusukatan ako ng wedding gown, titig na titig sa akin si Luke.

"why? Is there something wrong?" tanong kong nakangisi.

"wala, wala. Everything's perfect. You are so perfect" aniya sabay tayo at yakap sa akin.

Eto nanaman. Naluluha nanaman ako.

I just can't control myself to love him back, hindi kaya. Kahit anong gawin kong magpapakumbinsi sa akin na mahalin siya pabalik, hindi ko magawa.

I guess he's the only one that can make me happy. So it means, I can't be happy anymore.

"thanks" sagot ko at humiwalay sa kanya.

"do your friends know na ikakasal ka na? Tayo?" aniya.

Ang alam ko lahat na ng mga kaibigan ko ay updated na na ikakasal ako. Syempre, si mommy pa. Ako nga hindi ko pa nasasabi sa kanila na ikakasal na ako, nasabi na pala.

"yes" sagot ko at hinigit niya na ako palabas ng building dahil tapos na ang pagsusukat sa akin.

Sumakay na ako sa kotse ni Luke at nagpahatid na sa mall. Magkikita kasi kami ni Azayla ngayon.

"ingat ka okay?" ani Luke nang nakarating na kami ng mall.

"of course" sagot ko sabay ngisi.

Bago pa ako makalabas ng kotse ay bigla niya akong hinigit at hinalikan.

Nanlaki ang mata ko at tinulak siya pero hindi ko magawa dahil mahigpit niya ako hinawakan.

Hindi ko sinuklian ang halik niya pero hinayaan ko siya.

"take care" aniya bago ako tuluyan nakaalis ng kotse niya.

Hinihingal ako habang papasok sa starbucks dahil dito kami magkikita ni Azayla.

Nauna akong dumating kaya bumili muna ako ng frappe ko bago pumwesto sa sofa'ng malapit sa bintana.

Saktong pagtext ko sa kanya ay pumasok na siya sa loob. Kumaway ako para makita niya ako at dali dali siyang umupo sa harapan ko.

"God Azayla! Hinalikan niya ako!" balita ko sa kanya dahil alam naman niya na ayaw ko kay Luke.

"What?!" nanlaki ang mata niya.

"oo nagulat nga din ako eh!" reklamo ko.

"baliw na baliw yata sayo iyon eh" tawa niyang napailing na lang ako.