Hold on (Villarama Cousins Series #1)

Kabanata 50

Kabanata 50

Black

"Hello? Is this Ms. Kendall Nochefranca?" ani ng isang mukhang may edad na babae, base sa boses niya.

"Yes. Who is this?" I formally said.

"Ah! This is Rebecca Sanchez. Did Ms. Rosanna already told you about the fitting of your wedding gown Ms? It's appointed today" she said. My God. I'm not ready yet. Pero si Zion naman ang pakakasalan ko kaya hindi na dapat ako kabahan.

"Oh right. Yes I'm coming. Thanks for the reminder" sagot ko at binaba na ang tawag.

"Pupunta ka na?" ani Zion na nakaupo sa gilid ng kama ko.

"Yes. Wait for me here or kung gusto mo, umuwi ka muna sa inyo para doon ka na mag-ayos" at sinabit ko na ang bag ko sa aking balikat. Magpapasukat muna ako ng gown.

"No. Sasama ako sayo" aniya at tumayo na din.

"Wag na! Umuwi ka na lang sa condo mo para makapag-ayos ka na. Baka mag hysterical pa iyong si Trina 'pag nalate tayo!" nakuha ko pang tumawa. Mamaya na kasi ang kasal ni Trina.

"Basta, sasama ako sayo. Tara na para maaga tayo mamaya" hinalikan niya muna ako sa noo at sabay na kaming lumabas ng condo.

Pagdating namin doon ay sinukatan na ako noong manunukat. Pagbaling ko ng tingin kay Zion ay titig na titig siya sa akin na feeling ko namemorize niya na lahat ng features ko.

"What?" pangisi kong sinabi.

"You're so beautiful" hehe alam ko na yan. Pero naramdaman kong uminit ang pisngi ko sa simpleng compliment niya na yun.

Pagkatapos kong masukatan ay si Zion naman ang pumalit sa akin.

And ang nakakabadtrip lang, nakakainis yung manunukat! Kung makatitig kay Zion wagas! Ang bagal niya pang kumilos! Para bang ninanamnam yung pagkakataon niyang mahawakan ang isang Diyos!

"Excuse me Miss, pakibilisan po. Nagmamadali na kami" I said as I rolled my eyes in front of her. I can't help it.

Hindi nakapagsalita yung babaeng malandi na manunukat at binilisan na lang niya ang ginagawa. Wag niyo kasi akong kalabanin. Pwe.

Nakita kong napangisi si Zion at umiling iling pa. Anong nginingiti-ngiti mo diyan? Feel na feel mo? Sapakin kita diyan eh.

"Wag ka na magselos... Ikaw lang naman baby ko eh" aniya pagkatapos niyang masukatan at palabas na kami ngayon ng building. Weh, corny.

"Heh! Magsama nga kayo!" sabi ko at lumayo sa kanya.

Narinig ko naman ang mga yapak niya and in one swift move, he snaked his right arm on my waist. Sa sobrang lapit ko sa kanya, naamoy ko nanaman siya. Ang bango bango niya talaga! Ang sarap kainin!

"I love you" he said out of nowhere.

"Ha?" kunyari di ko narinig. Ang sarap kasing pakinggan eh.

"I said I love you. Tara na" tumingala ako sa kanya at nakita kong namula siya. Bigla naman niyang iniba ang usapan.

Hinatid muna niya ako sa condo at umuwi naman na siya sa kanila. Ayaw pa nga niyang umuwi at gusto niya munang mag stay sa condo pero pinilit ko siya dahil baka malate kami kaya pumayag. Basta kay Trina talaga eh. Kainis.

"Saan ang punta?" biglang sumulpot si Jelina na kasama si Kara sa kwarto ko.

"Sa kasal ni Trina. Kagulat no? Akalain niyo iyon?" natatawa kong sinabi. Hindi kasi talaga siya kapanipaniwala.

"Wtf? Talaga? Why are we not invited?" ani Kara.

Oo nga no. Classmate naman namin siya. Bakit sila hindi niya man lang inimbita?