Yepyeni bir macerayla yeniden merhaba herkese. 'Gözyaşım' adlı hikayemin finalini yaptık ve şimdi sırada 'Sensiz Olmaz' var. Umarım bu hikayemide severek okursunuz. Şimdiden hepinize teşekkür ederim.
Geçen hafta doğum günü olan sevgili SreyyaAnErke tekrarfan doğum günün kutlu olsun ve bu bölüm sana ithafım olsun canım :)
Şimdi sizi yeni hikayemin ilk bölümüyle başbaşa bırakıyorum.
Keyifli okumalar....Düğün bütün hızıyla sürerken Beliz'in kalbi kuş kanadı gibi hızlı çarpıyordu. Bir zamanlar yabancısı olduğu ama delice merak ettiği aşk, sonunda onunda kapısı çalmıştı. Sonuç olarak ise, birazdan sevdiği adamın karısı olacaktı. Hayat ne garip şeydi böyle? İstanbul'a Yağmur için gelmiş, abisinin anlaşma yaptığı firma ile ilgilenmek için burada kalmış ve şirketin genç patronu Levent'e gönlünü kaptırmıştı. Neden – sonuç ilişkisi içinde yaşanan bu dünyanın ona hep iyiliklerle geldiğini düşünüyordu. Haklı mı peki? Bunu zaman gösterecekti. Yaşanılan gün ve geceler, ömürlerinin toplamı olacak ve onları karşılarına neyin çıkacağını bilmedikleri bir serüvene sürükleyecekti.
Ayna karşısında kendini izlerken kalbinin yerinden çıkacakmış gibi atıyor olması sakinleşmesini engelliyordu. Terleyen avuç içlerini makyaj masasındaki peçetelerden birine sildi. Belkide zilyonuncu kez ayna karşısında kendini kontrol ederken gelin odasının kapısı çaldı.
"Gel"
"Gelin hanım nasılsın bakalım."
"Yağmur ölmek üzereyim heyecandan. Kalbim yerinden çıkacakmış gibi hissediyorum. Dizlerim titriyor. Böyle sanki içimde bir yerde volkanlar patlıyor gibi içim içime sığmıyor."
"Hey hey tamam sakin ol. Beliz bu kadar uzun cümle kurmuş olman bile ne denli heyecanlı olduğunu gösteriyor zaten." Diyerek yavaşça kuzeninin elini tuttu.
"Derin bir nefes al önce." Beliz onun dediğini yaptı. Gözlerini kapatarak derin bir nefes çekti içine.
"Bak üstünde gelinliğin var ve birazdan sevdiğin adam buraya gelecek. Sonra mutlu bir hayata başlayacaksınız. Herşey çok güzel olacak. Sen, sadece sakin ol tamam mı?" diyerek kuzenini sakinleştirmeyi denedi ve bu işe yaramıştı.
"İyi ki geldin. Yoksa delirmek üzereydim. Annem de öylesine telaşlı ki, onun beni sakinleştirmesi gerekirken ben onu sakinleştirmeye çalışıyorum. " Derken yüzündeki gülümseme büyümüştü.
"Halam nerede ki?"
"Ah hiç sorma. Şuan Tufan bey ile beraberdir muhtemelen." Derken dudağını memnun olmayan bir tavırla kıvırmıştı ve bu durum Yağmur'un gözünden kaçmadı.
"Ondan hoşlanmıyor musun?"
"Hoşlanmamak değil de, yani bilmiyorum. Onu annemin yanında görmek sanki babama hasızlık yapılıyormuş gibi hissetiriyor."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SENSİZ OLMAZ
Romance"Gördüğün gibi ben seni, gerçek seni tanıyorum Levent! İnsan sevdiği kişinin herşeyine dikkat eder, özveride bulunur...... Sen beni tanımıyorsun Levent! İsmim dışında, herkesin bilebileceği basit bir kaç bilgi dışında hakkımda hiç bir şey bilmiyorsu...