"Gördüğün gibi ben seni, gerçek seni tanıyorum Levent! İnsan sevdiği kişinin herşeyine dikkat eder, özveride bulunur...... Sen beni tanımıyorsun Levent! İsmim dışında, herkesin bilebileceği basit bir kaç bilgi dışında hakkımda hiç bir şey bilmiyorsu...
Biliyorum bu defa bölümün gelmesi uzun sürdü. Eski okuyucularımın bir çoğu yeni hikayemde beni terkettiler. Bu aralar bu yüzden hikayeye odaklanma sorunu yaşıyorum. Gözyaşım'dan farklı bir kurgu olduğunu biliyorum ama ona benzer bir kurgu olsaydı kendimi tekrar etmiş olurdum. Neyse yapacak bişey yok. Kalanlarla yola devam diyorum. Bölüm malesef kısa oldu biliyorum, o yüzden 2 part halinde gelecek. İkinci partı bir aksilik olmazsa hafta sonuna kadar yetiştirmeye çalışacağım. Bölümü okuduğunuzda yorum yapmayı unutmayın. Keyifli okumalar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Birkaç ay önce
"Hoşgeldiniz Tülin hanım."
"Hoşbulduk güzel kızım nasılsın?"
"Teşekkür ederim iyiyim siz nasılsınız?" Beliz ilk an Levent'in annesini karşısında gördüğü için şaşırsa da bunu kadına belli etmedi. Daha önce ayaküstü kısa muhabbetleri olmuştu ama bu şekilde birebir hiç görüşmemişlerdi.
"Bende iyiyim güzelim. Levent'i ziyarete gelmiştim aslında ama diğer şirkete geçmiş. Bende gelmişken seni ziyaret edeyim dedim." Tülin hanım gelişine kılıfı bulmuştu. Ancak işin gerçeği tam tersiydi. Oğlunun O kadından sonra dönüştüğü kişi, karşısındaki bu güzelden sonra yeniden eski haline dönebilirdi. Bir anne asla yanılmazdı. Eğer Beliz oğluna iyi gelecekse, ikisinin arasının iyi olması için elinden geleni yapardı.
"Bende böyle çat kapı geldim ama eğer işin varsa seni meşgul etmeyeyim."
"Hayır işim yok. İyi ki geldiniz benimde canım sıkılıyordu."
"Çalışma ortamları önemli tabi. Burada kafa dengi biriside yok senin için değil mi? Oğlumda pek konuşkan sayılmaz." Bu cümleden sonra gülümsemeden edemedi genç kız. Levent çok konuşkan biri değildi ama öyle olsaydı da konuşamazlardı zaten. Çünkü Levent'i gördüğü an Beliz'in bütün cümleleri kayboluyordu. Heyecanlanıyor ve saçma sapan konuşmamak adına neredeyse hiç konuşmuyordu. Kızın yüzündeki çekimser gülümseme, tecrübeli gözlerden kaçmamıştı.
"Evet pek konuşmuyor. Amerika'dan bir arkadaşımı burada çalışması için ikna etmeye çalışıyorum. O zaman biraz daha rahat olurum sanırım." Bu cümle Tülin hanım'ın bütün duyularını ayaklandırmıştı? Bu arkadaş nasıl bir arkadaştı?
"Erkek arkadaşın mı?" ani gelen bu soru genç kızı paniklemişti nedensizce. Belki de hoşlandığı adamın annesinin kendisi hakkında kötü birşey düşünmesini istemediği içindi bilmiyordu ama elinde değildi işte.
"Yo hayır. Erkek arkadaşım yok benim. Okul arkadaşıydık sonra birbirimizin en iyi arkadaşı olduk. Tuba, annesi türk babası amerikalı bir arkadaşım. Eğer onu ikna edersem benim için çok iyi olacak." Diyen kız kendini anlatabilmiş olmaktan dolayı rahatlamıştı.
"Anladım. Aslında eskiden olsa oğlumla çok iyi anlaşacağınıza eminim ama şimdi kendisini bende tanıyamıyorum."
Diyen kadının konuşmaya devam etmesini meraklı gözlerle bekliyordu genç kız. İlk defa Levent hakkında birşeyler öğrenecekti.
