"Gördüğün gibi ben seni, gerçek seni tanıyorum Levent! İnsan sevdiği kişinin herşeyine dikkat eder, özveride bulunur...... Sen beni tanımıyorsun Levent! İsmim dışında, herkesin bilebileceği basit bir kaç bilgi dışında hakkımda hiç bir şey bilmiyorsu...
Şimdi bugünden itibaren hikaye maratonumuz devam ediyor. Bölümü okuduktan sonra bazı arkadaşlar kızacaklar belki ama onlara şimdilik sabretmelerini söylemek istiyorum sadece. Bölüm sonundaki açıklamaları okumayı unutmayın.
Keyifli okumalar dilerim...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yüzünde dolanan tüğ gibi dokunuşlarla güne gözlerini açmıştı Beliz. Uyanır uyanmaz yaşanan, bulunduğu anın hatırlanmadığı o ilk bir kaç saniye boyunca boş boş baktı kocasının yüzüne. Sanki eski hayatlarında bir güne uyanmış gibi hissetmiş ve Levent'in gülümseyen yüzüyle şaşkınlığa uğramıştı. Ardından gelen aydınlanma anıyla bütün olan biten hafızasında yeniden canlandığında kısa bir an gözlerini sımsıkı yumdu. Geri açtığında kalbindeki o inanılmaz ağırlık yeniden kendini belli etmişti. Bakışları kocasının üzerindeyken, Levent'in de yüzü ciddileşmiş, karısının yanağına elini koymuş ve baş parmağını usul usul yanağında gezdiriyordu.
"Pişman olmayacaksın Beliz. Sana söz veriyorum." Derken bu defa karısını kaybetmemek ve onun aşkını yeniden kazabilmek için yapamayacağı hiç bir şeyin olmadığını biliyordu. Kararlıydı! Bundan sonra asla karısının gözlerindeki gözyaşı olmayacaktı. Aksine bu melek yüzlü kadının gülümsemesi olacaktı her zaman.
"Kahvaltı hazırladım senin için." Diyen kocasına şaşkınlıkla baktı Beliz. Çünkü bu asla kocasından beklediği bir davranış değildi. O emrederdi, canını acıtacak kelimeleri itinayla seçerdi ama kendisi için kahvaltı hazırlamazdı. Düşüncelerinin üstüne bir perde çekti ve yeniden derin bir nefesle ödüllendirdi ciğerlerini. İçinden usulca, dün gece aldığı kararı yeniden fısıldadı kendisine, 'herşey olması gerektiği gibi olacak!' gözlerini açtı ve yüzüne güzel bir gülümseme yerleştirdi.
"Yüzümü yıkayıp geliyorum." Diyerek yataktan kalktı ve banyoya giderek rutin işlerini halletti. Fazla oyalanmadan çıktı ve mutfağa gitti. Kahvaltı masası gerçekten de mükemmel görünüyordu. Kahvaltıda tatlı şeyler yemeyi severdi ve gördükleri karşısında midesinden gurultular yükseldi. Dün kahvaltıdan sonra hiç bir şey yiyememişti ve şimdide doğal olarak midesi kendisine bunu hatırlatıyordu. Gözlerini masada dikkatle dolaştırırken evde olmayan bazı şeylerin de masada olduğunu gördü. Muhtemelen Levent erken kalkıp alışverişe gitmiş olmalıydı. Beline dolanan kollar karnının üzerinde birleşti ve sol omzunun üstünde kocasının sıcak nefesini hissetti önce ve ardından Levent başını boyun girintisine koydu.
"Kahvaltıda tatlı şeyler sevdiğini biliyorum. Hatta tatlı dışında neredeyse başka birşey yemiyorsun. Çayını açık içtiğini, kahve ile aranın pek iyi olmadığını ve meyve suyu olarak vişne suyunu sevdiğini de biliyorum. Şaşırdığın zaman gözlerini kocaman açıyorsun ya, o zamanlar tam yanakları ısırmalık, sevimli minik bir kız çocuğu gibi görünüyorsun." Demişti. Levent bunları o kadar rahat bir ses tonuyla söylemişti ki, bütün bunlar ancak bir gözlemin sonucu olabilirdi. Araştırılıp ezberlenen bilgiler olamazdı. Beliz şaşkınlıkla, kocasının kollarının el verdiği ölçüde arkasına dönmeye çalışarak baktı. Bir süre önce benzer bir konuşma yine aralarında geçmişti ama o zaman herşeyi bilen taraf kendisiydi. Kocasının kendisi hakkında hiç bir şey bilmediğinden emindi ve şuan ondan bunları duymak gerçekten de genç kadını şaşırtmıştı.
